Πώς έφτασε στο Νόμπελ ο Αλμπέρ Καμύ

Ο κανόνας του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας είναι να μην απονέμεται με την πρώτη σ' ένα συγγραφέα ή ποιητή - όπερ σημαίνει ότι ένας νομπελίστας έχει προηγουμένως δοκιμάσει αρκετές φορές την πικρή γεύση της αποτυχίας.

Στην περίπτωση του Αλμπέρ Καμύ και σύμφωνα πάντα με τα αρχεία της Σουηδικής Ακαδημίας, ο συγγραφέας του Ξένου προτάθηκε από μέλος της επιτροπής το 1949 σε ηλικία μόλις 36 ετών. Είχε ήδη εκδώσει τον Ξένο, την Πανούκλα, τον Μύθο του Σισύφου και τα θεατρικά του έργα Παρεξήγηση και Καλιγούλα. Τη χρονιά εκείνη ως γνωστόν το πήρε ο Ουίλιαμ Φόκνερ.

Το 1950 ξαναμπήκε στη λίστα χάρις σε άλλο μέλος της επιτροπής που τον πρότεινε εκ νέου. Το 1951 το όνομά του δεν εμφανίζεται αλλά τον επόμενο χρόνο, τον προτείνει ξανά ο Γιάλμαρ Γκούλμπεργκ που τον τον είχε φέρει για πρώτη φορά στο προσκήνιο το 1949. Το 1953 απουσιάζει ξανά από τη λίστα αλλά τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1957 φιγουράρει ως φαβορί για την κατάκτηση του βραβείου. Το '54 το παίρνει ο Χεμινγουέι, το '55 ο Ισλανδός Χαντόρ Λάξνες, το' 56 ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, για να φτάσουμε εντέλει στο 1957 όπου σε ηλικία 44 χρονών ο γαλλοαλγερινός συγγραφέας χρίζεται νομπελίστας. Την υποψηφιότητά του για το χρίσμα υποστήριξαν σθεναρά οι Γκούλμπερκ, Έκενμπεργκ και Μπέργκμαν.

Ο Καμύ έλαβε το βραβείο Νόμπελ για το σύνολο του έργου του «που φωτίζει τα προβλήματα της εποχής μας τα οποία απασχολούν την ανθρώπινη συνείδηση».