«Ο Λαζός και το Λαζάκι»: Στέλιος Καζαντζίδης και Λιζέτα Νικολάου

Στο εσώφυλλο του πρώτου προσωπικού  δίσκου της Λιζέτας Νικολάου, που κυκλοφόρησε από την Columbia το 1977, με τίτλο «Το χαμόγελο της Λιζέτας» έχει μια ιδιαίτερη αφιέρωση

«Ο Λαζός και το Λαζάκι»: Στέλιος Καζαντζίδης και Λιζέτα Νικολάου

Στη φωτογραφία εμφανίζονται ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Λιζέτα Νικολάου και μια αφιέρωση του Στέλιου που λέει: «Ο Λαζός και το Λαζάκι, με την αγάπη μου, Στέλιος Καζαντζίδης».

Και υπάρχει και ένα κείμενο που γράφει: «Η Λιζέτα σαν άνθρωπος έχει όλες τις αρετές της φυλής μας. Των Ποντίων. Μεγάλη καρδιά, Φιλότιμο, Ειλικρίνεια. Είναι λαϊκή τραγουδίστρια πολύ καλή. Έχει γερά θεμέλια γιατί μαθήτεψε κοντά στον Στράτο Διονυσίου. Αλλά και στα τραγούδια του Μαρκόπουλου, μ’ αρέσει.
Στέλιος Καζαντζίδης».

Ο όρος «Λαζός» χρησιμοποιείται συχνά για να χαρακτηρίσει κάποιον με ποντιακή καταγωγή.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Θανάση Γιώγλου η αείμνηστη ερμηνεύτρια τον Ιούνιο του 2008, αναφέρθηκε εκτενώς στη σχέση της με τον Καζαντζίδη και στους λόγους που δεν αποτυπώθηκε και δισκογραφικά:

Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και μια φωτογραφία με τον Καζαντζίδη. Είχατε συνεργαστεί ποτέ;

Όχι, μόνο απλή γνωριμία ήτανε… Τότε μόνο σεγόντα του κάνανε στους δίσκους, αλλά ήμασταν σε άλλες εταιρείες και δεν συνεργαστήκαμε. Εκτός από την «Ποντιακή Ραψωδία» που κάναμε τελευταία που συμμετείχαμε και οι δυο. Είχαμε φιλία όμως. Με τον Γιώργο Λιάνη, κάναμε παρέα τότε με τον Στέλιο. Είχε έρθει και στο σπίτι μου στην Αθήνα κι εδώ στην Καλαμαριά. Ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος, όταν μου μίλησε νόμιζα πως μιλούσε ένα παιδάκι μ’ αυτή τη λεπτή φωνή, ευγενέστατος. Δεν το περίμενα απ’ αυτή τη φωνή τη δυνατή και γεμάτη που άκουγα… Μου 'κανε τρομερή εντύπωση. Είχαμε πάει και στον Άγιο Κωνσταντίνο…

Γιατί πιστεύεις πως τελικά δεν ξανατραγούδησε ποτέ ζωντανά, παρόλο που είχε ακουστεί πολλές φορές αυτό;

Εγώ από την αρχή και από συζητήσεις που κάναμε με το Γιώργο Λιάνη, δεν πίστεψα ποτέ ότι θα ξανατραγουδήσει. Μόνο ότι έκανε σε δίσκους και στην τηλεόραση… Δεν του άρεσαν τα χαμηλοτάβανα μαγαζιά, τα γεμάτα με κόσμο ή ακόμα και οι συναυλίες με τόσο πολύ κόσμο κλπ. Αλλά κι από τους παλαιότερους που άκουγα, δεν έλεγε πολλά τραγούδια στα μαγαζιά που εμφανιζόταν, ήτανε άνθρωπος που θα τραγουδούσε όποτε ήθελε…

Είχες ζήσει από κοντά την εποχή των εκπομπών με τους «Ρεπόρτερς», με την απαγόρευση της τρίτης εκπομπής κι όλες αυτές τις ιστορίες…

Τότε κι εγώ στην τηλεόραση τα έβλεπα αυτά. Μάλλον ήτανε λίγο ρομαντικός ο Στέλιος, όπως κι εγώ τελικά σ’ αυτή τη δουλειά και νόμιζε ότι μερικά πράγματα μπορούν να γίνουν κι αλλιώς. Αλλά δεν ξέρεις, τι γίνεται από πίσω σου, άμα βάλεις την υπογραφή σου κάπου… Δεν μπόρεσε να τη χωνέψει αυτή τη σκληράδα του καλλιτεχνικού κόσμου… Κάπως έτσι, χωρίς να είμαι βέβαια ο Καζαντζίδης, είμαι κι εγώ. Δεν ήθελα να τα σκαλίζω πολύ τα πράγματα. Είμαι αυτή που ξέρουνε, τραγουδάω καλά, αλλά τελικά χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Πρέπει να είσαι μάνατζερ του εαυτού σου, χρειάζονται πολλά…

Η μοναδική, έμμεση συνύπαρξή τους σε δίσκο έγινε το 1997 όταν συμμετείχαν με τρία νεοποντιακά τραγούδια ο Καζαντζίδης και δύο η Λιζέτα στην «Ποντιακή Ραψωδία» του Μάκη Ερημίτη, με ενορχήστρωση του Νάκη Πετρίδη.

Φωτογραφίες: Stelios Kazantzidis Blogspot
https://cosmopoliti.com/