Le Casse: Η άγρια καταδίωξη του Μπελμοντό από τον Ομάρ Σαρίφ σε Τουρκοβούνια, Θησείο και Καστέλα!

Η ταινία Le Casse (Οι ληστές), με πρωταγωνιστές τον Ζαν Πολ Μπελμοντό και τον Ομάρ Σαρίφ που γυρίστηκε στην πρωτεύουσα το 1971, δηλαδή επί χούντας, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διαφήμιση της Αθήνας και του Πειραιά.

Η πιο δυνατή σκηνή του έργου, ήταν αυτή όπου ο Έλληνας αστυνομικός Abel Zachara (Ομάρ Σαρίφ), καταδιώκει με το μαύρο αυτοκίνητό του Opel Reκord A, τον ληστή Αzad (Ζαν Πολ Μπελμοντό), που οδηγούσε ένα κόκκινο Fiat 124 Special T.

Για λογαριασμό των διάσημων ηθοποιών οδήγησαν οι κορυφαίοι στάντμεν Rémy Julienne (είχε κάνει και ένα τρομερό διαφημιστικό για το Fiat 127) και Remo Mosconi, που κυριολεκτικά διέλυσαν τα αυτοκίνητα.

Υπερβολική ταχύτητα σε κεντρικούς δρόμους και γειτονιές του Πειραιά, συγκρούσεις με βαρέλια, προσκρούσεις σε διαζώματα και τοίχους, επικίνδυνες καταβάσεις σε κακοτράχαλους δρόμους και πεζοί που τρέχουν να γλιτώσουν από «του χάρου τα δόντια», καθήλωσαν περισσότερους από 1,3 εκατομμύρια θεατές που είδαν την ταινία στο σινεμά.

Μετά από 45 χρόνια όμως, τα υπέροχα πλάνα της συγκεκριμένης σκηνής προκαλούν νοσταλγία, καθώς μέσα από αυτά φαίνεται κυρίως το λιμάνι και οι γειτονιές του που «εκσυγχρονίστηκαν».

Το βίντεο (00.07) αρχίζει με την κατάβαση των δύο αυτοκινήτων από τα Τουρκοβούνια. Η περιοχή έχει αρχίζει να χτίζεται και ξεχωρίζουν κυρίως διώροφα και τριώροφα κτήρια.

Ο σκηνοθέτης αλλάζει πλάνο και από τα Τουρκοβούνια μεταφέρεται στο Θησείο. Το κυνηγητό συνεχίζεται στο πλάι της Αγίας Μαρίνας και στο βάθος διακρίνεται η Ακρόπολη. Η εκκλησία εμφανίζεται συχνά και στις ελληνικές ταινίες.

Από την ταχύτητα των αυτοκινήτων που περνούν από το προαύλιο της Αγίας Μαρίνας, τα κεριά των μαυροφορεμένων γυναικών σβήνουν. Πίσω από τα κεφάλια τους φαίνεται πάλι η Ακρόπολη

Και από το Θησείο, πάλι στα Τουρκοβούνια, όπου ο Ομάρ Σαρίφ κυνηγά τον Μπελμοντό, με φόντο την Αθήνα και τον Λυκαβηττό (00.36)

Από το 00.39 η δράση μεταφέρεται στην Καστέλα. Τα αυτοκίνητα περνούν από το καταφύγιο για να καταλήξουν στην λεωφόρο Παπαναστασίου. Στο βάθος φαίνεται η θάλασσα. Δεξιά της εικόνας η κλασσική ελληνική μονοκατοικία

Η καταδίωξη συνεχίζεται στο λόφο της Καστέλας, έξω από Βεάκειο. Το θέατρο είχε χτιστεί μόλις πριν δύο χρόνια, το 1969. Οι μαθητές ακούγοντας τα αυτοκίνητα να “μουγκρίζουν”, εγκαταλείπουν τις θέσεις τους για να δουν τι γίνεται. Το θέατρο πάντως τότε δεν λεγόταν ακόμη Βεάκειο, καθώς η ονομασία δόθηκε το 1976.

“Παναγία μου, θα μας σκοτώσουν”, φαίνεται να λένε οι κυρίες με τα ταγέρ της εποχής, βλέποντας τα αυτοκίνητα να περνούν με ταχύτητα δίπλα τους. Στα δεξιά άλλη μια μονοκατοικία με κεραμίδια που χάθηκε στην αντιπαροχή.

Τίποτα δεν θυμίζει τις γειτονιές του σημερινού Πειραιά

Από το 02.12 η δράση μεταφέρεται και πάλι στα Τουρκοβούνια. Διακρίνεται το παλιό ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, που πουλούσε από τσίχλες μέχρι όσπρια. Σήμερα συναντάται μόνο σε απομακρυσμένα χωριά.

Η καταδίωξη ολοκληρώνεται και πάλι στον Πειραιά, όπου πλέον φαίνεται πως έχει δομηθεί όλη η περιοχή μέχρι την Αθήνα, έχοντας χάσει τελείως την παλιά της αίγλη.