Το μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια τραγούδι ανήκει στους Jethro Tull
Όλοι γνωρίζουμε τα κλασικά ροκ τραγούδια που δεν έχουν τελειωμό, με τους Jethro Tull να κατέχουν το ρεκόρ των μεγαλύτερων σε διάρκεια.
Το "Stairway to heaven", το "Bohemian Rhapsody", ή το "Freebird" πολυπαίχτηκαν παρά τη μεγάλη διάρκεια τους και είναι χαρακτηριστική η ατάκα της δισκογραφικής εταιρείας όταν του πήγαν οι Queen του "Bohemian Rhapsody" που είπε «αυτό δεν θα παιχτεί σε κανένα ραδιόφωνο, φέρτε κάτι άλλο». Ευτυχώς το συγκρότημα επέμενε και είχαμε το αριστούργημα.
Μπορεί λοιπόν να είναι μεγάλα, πολύπλοκα, ή ακόμα μυστήρια, ή και παράξενα, αλλά πολλές μπάντες τόλμησαν και ξεπέρασαν την κλισέ χρονική διάρκεια των 3λεπτων τραγουδιών, με τους Jethro Tull να κατέχουν το ρεκόρ και τον Ίαν Άντερσον να σολάρει με το φλάουτο...
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
"Thick as a Brick" (43:50)
Το περιβάλλει ο θρύλος ότι πρόκειται για ένα ποίημα που έγραψε το οκτάχρονο παιδί θαύμα Gerald Bostock, αλλά αυτό, δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά ένα τέχνασμα του τραγουδοποιού και frontman της μπάντας, Ian Anderson.
Το εξώφυλλο του δίσκου σχεδιάστηκε ως παρωδία μιας εφημερίδας με την ονομασία "The St. Cleve Chronicle and Linwell Advertiser", με τα άρθρα και τις διαφημίσεις να σατιρίζουν τον ερασιτεχνισμό της τοπικής βρετανικής δημοσιογραφίας.
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν οι υπόλοιπες σελίδες της εφημερίδας, της οποίας η υποτιθέμενη ημερομηνία έκδοσης είναι στις 7 Ιανουαρίου 1972. Οι στίχοι του κομματιού βρίσκονται στην έβδομη σελίδα και παρουσιάζονται ως ποίημα του Gerald Bostock, το οποίο παρά το γεγονός ότι κέρδισε έναν διαγωνισμό ποίησης, οι κριτές ανακάλεσαν την απόφαση αυτή λόγω των προσβλητικών στίχων του.
Jethro Tull: "A Passion Play" (45:05)
Ένα χρόνο μετά από το Thick as a Brick, ο Ian επαναλαμβάνει το εγχείρημα, και κάνει καινούργιο ρεκόρ με το Passion Play ξεπερνώντας τα 45 λεπτά.
Άλλο ένα άλμπουμ που αποτελούνταν από μόνο ένα κομμάτι, με αλληγορικούς στίχους που επικεντρώνονταν στην μετά-θάνατο ζωή. Ο δίσκος σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ του Billboard, όντας το δεύτερο και τελευταίο τους άλμπουμ που κατάφερε κάτι τέτοιο. Επίσης, μπήκε στο Top-5 στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά έφθασε μόλις στο #13 στην πατρίδα τους. Βραβεύθηκε ως χρυσός δίσκος στις Ηνωμένες Πολιτείες και ασημένιος στη Μεγάλη Βρετανία.
