Όταν η Columbia πλήρωσε τον Βαμβακάρη μ' ένα τσίλικο κουστούμι για το έργο του

Σε συνέντευξή του ο παλιός διευθυντής της Columbia Τάκης Λαμπρόπουλος προσπάθησε να λύσει την «παρεξήγηση» της πληρωμής του Βαμβακάρη με ένα κουστούμι για τον δίσκο «Μάρκος ο δάσκαλός μας», πρωτοβουλία του νεαρού τότε Σταύρου Ξαρχάκου.

Ο δίσκος φυσικά εμπεριέχει πρωτότυπες δημιουργίες του Μάρκου τις οποίες ο Ξαρχάκος έντυσε με δικές του ενορχηστρωτικές ιδέες. Ως εδώ όλα καλά. Ο Λαμπρόπουλος αναφέρει ότι ο Βαμβακάρης δεν συνεργαζόταν με την Columbia, κάτι που είναι αλήθεια για τις δεκαετίες του '30 και του '40 αλλά όχι για τα τέλη του '50 και του '60.

Ο δίσκος αφιέρωμα στον Μάρκο ήταν φυσικά ιδέα του Ξαρχάκου αλλά το υλικό ανήκε αποκλειστικά στον Μάρκο ο οποίος έπρεπε να πληρωθεί ως δημιουργός, κάτι που δεν συνέβη κατά τα λεγόμενα του Λαμπρόπουλου.

Αν ο Ξαρχάκος εκπόνησε μια ιδέα με φρέσκιες ενορχηστρώσεις πάνω σε δημιουργίες άλλου συνθέτη θα έπρεπε να πάρει απλώς ένα μερίδιο και όχι να καρπωθεί τα δικαιώματα του δίσκου.

Η Ιστορία έχει καταγράψει ότι ο Μάρκος για αυτή την δουλειά πληρώθηκε με ένα κουστούμι που είδε στην βιτρίνα των εγκαταστάσεων της Columbia κι αυτό ήταν όλο.

Όσα άλλα λέγονται, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Ο αποκλεισμός του Βαμβακάρη από τα δικαιώματα του δίσκου ήταν μια βάρβαρη καταστρατήγηση της πνευματικής ιδιοκτησίας και για αυτό θα έπρεπε να είχε δώσει λόγο ο συμπαθής Τάκης Λαμπρόπουλος

Θα έπρεπε τουλάχιστον να μας εξηγήσει κάποιος τι νόημα είχαν αυτές οι εκτελέσεις, τη στιγμή που υπήρχαν οι επανεκτελέσεις των τραγουδιών του Μάρκου στην αρχή της δεκαετίας του '60 με τον Μπιθικώτση και την εποπτεία του Βασίλη Τσιτσάνη. Αν μη τι άλλο ο ίδιος ο Μπιθικώτσης δεν τα είπε καλύτερα στην κατά Ξαρχάκο εκδοχή.

Δυστυχώς για τους διευθυντές των εταιριών την εποχή εκείνη το ρεμπέτικο ήταν ο παρίας της δισκογραφίας παρά τα κέρδη που επισώρευε στους παραγωγούς.