Η«Τρούμπα», η ιστορία της περιοχής, τα μπαρ, οι αστυνομικοί διευθυντές και το σήμερα...
Η Τρούμπα είναι περιοχή του Πειραιά, το δυτικό μέρος της Τερψιθέας προς το κεντρικό λιμάνι και το όνομά της οφείλεται σε μια μεγάλη τρόμπα νερού που ήταν τοποθετημένη από τη δεκαετία του 1860 σε μια στέρνα στη διασταύρωση της Λεωφόρου 2ας Μεραρχίας με την παραλιακή, από την οποία αντλούσαν νερό τα τότε ατμόπλοια του λιμανιού.
Tο “δέσιμο” στη συγκεκριμένη προβλήτα, εξασφάλιζε την εύκολη υδροληψία του σκάφους. Τα χρόνια εκείνα, ήταν γνωστή η έλλειψη νερού στον Πειραιά και οδηγούσε τους κατοίκους στις δημόσιες βρύσες που ήταν ελάχιστες. Εξ αιτίας της σημαντικής τρόμπας, οι νησιώτες ναυτικοί με την ιδιόμορφη προφορά τους φώναζαν στους ναυτικούς πράκτορες “στη τρούμπα, στη τρούμπα” για να πιάσουν την προβλήτα της τρόμπας του νερού. Είναι λάθος ότι ο όρος Τρούμπα προέκυψε μετά την καταστροφή του ’22 από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Ο όρος Τρούμπα (θέση Τρούμπα, Προβλήτα της Τρούμπας, συνοικία Τρούμπα) χρησιμοποιείται από τα μέσα του 19ου αιώνα και το αποδεικνύουν δημοσιεύματα της εποχής. Η αξία της τρόμπας μεγάλωνε όταν η ναυτιλία πέρασε στην εποχή της ατμοκίνησης. Το νερό έγινε απαραίτητο όχι μόνο για την τροφοδοσία ανθρώπων και κτηνών αλλά και για τη κίνηση των ίδιων των πλοίων.
Στη διάρκεια του μεσοπολέμου ξεκίνησαν τα έργα ανάπλασης των προβλητών με συνέπεια η τρόμπα αυτή να αφαιρεθεί και να καταστραφεί.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Καρδιά της Τρούμπας ήταν η μακρόστενη οδός Νοταρά, όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι από τους οίκους ανοχής, ενώ στις γειτονικές οδούς Φίλωνος και Κολοκοτρώνη ήταν τα μπαρ και τα καμπαρέ.
Από τις αρχές του 20ού αιώνα στην Τρούμπα λειτουργούσαν κακόφημα μπαρ, οίκοι ανοχής και καμπαρέ. Ωστόσο, η εικόνα της Τρούμπας που υπάρχει σήμερα στο ελληνικό λαϊκό φαντασιακό αφορά κυρίως την περίοδο από την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1944 μέχρι την επιβολή της χούντας το 1967, καθώς προπολεμικά αρκετοί οίκοι ανοχής βρίσκονταν και σε άλλα σημεία του Πειραιά, κυρίως στα Βούρλα της Δραπετσώνας.
Το κλείσιμο των οίκων ανοχής στα Βούρλα το 1937 και η μετατροπή τους σε φυλακές, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα οι ιερόδουλες εκεί να μεταφερθούν στην Τρούμπα. Kαι πολλά μπαρ, όπως τα « Τζων Μπουλ», « Μπλακ Κατ», με στριπ τηζ και άλλα νούμερα. Κι όπως σημειώνει στην καθημερινή εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΪΚΗ» τον Οκτώβρη του 1965 ο συντάκτης της Σταύρος Μαρμαρινός, «η ζήτηση στρηπτιζέζ είναι μεγάλη», κυρίως για εκείνες που κάνουν εντυπωσιακά νούμερα.
Ανάμεσα σ όλα αυτά και μερικές οικογένειες, – εκεί είχαν τα σπίτια τους που να πάνε;-, που για να μην ενοχλούνται είχαν βάλει πινακίδες: ΕΔΩ ΜΕΝΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ».
Υπήρχαν τακτικές αιματηρές συμπλοκές τις οποίες απαθανάτισε ο ελληνικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 1960. Συνηθέστεροι θαμώνες στη περιοχή ήταν διεθνή πληρώματα εμπορικών αλλά και πολεμικών πλοίων, και πολλοί Αμερικανοί ναύτες του 6ου στόλου. Εξ ου και το σύνθημα “κορίτσια ο στόλος”
Στην Τρούμπα λειτουργούσαν οι κινηματογράφοι ΗΛΥΣΙΑ (2ας Μεραρχίας6), ΦΩΣ (2ας Μεραρχίας 4) και ΟΛΥΜΠΙΚ, Φίλωνος 68 – συνεχίζει και σήμερα 2009. Που έπαιζαν ταινίες πορνό.
Ανάμεσα στους αστυνομικούς που είχαν σημαντική εμπλοκή με υποθέσεις της Τρούμπας ήταν ο Σπύρος Μιχελής (αργότερα αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων επί χούντας Ιωαννίδη) και ο πολύ γνωστός Νίκων Αρκουδέας (αργότερα αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας επί Ανδρέα Παπανδρέου). Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1967, το χουντικό καθεστώς απαγόρευσε τη συνέχιση λειτουργίας όλων των παραπάνω κέντρων θέλοντας να δείξει την αφοσίωσή του στα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη», αλλά βασικά λόγω της άμεσης γειτνίασης τους με τα καινούρια γραφεία ναυτιλιακών εταιρειών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Σήμερα από εκείνη την περίοδο λειτουργεί σε καθημερινή βάση μόνο ο κινηματογράφος Ολύμπικ και κάποια ελάχιστα χαρακτηριστικά μπαρ.
Τα τελευταία χρόνια νέας μορφής νυχτερινή διασκέδαση έχει επανακάμψει στους δρόμους της Τρούμπας, ενώ χρησιμοποιείται εκ νέου και το όνομα «Τρούμπα»
