Λίβερπουλ - Μάντσεστερ: Πως καθιερώθηκε η ώρα Γκρίνουιτς, ως παγκόσμια

Λίγο αφού τα εργοστάσια επέβαλαν το αυστηρό χρονικό πλαίσιο στην ανθρώπινη συμπεριφορά, τα σχολεία υιοθέτησαν κι αυτά το χρονοδιάγραμμα , για να ακολουθήσουν τα νοσοκομεία, οι κρατικές υπηρεσίες και τα καταστήματα. Όλα αυτά συνδυάστηκαν, κι αν η βάρδια στο εργοστάσιο τελείωνε στις 5μμ, η τοπική παμπ έπρεπε να φροντίζει να ανοίγει στις 5.02 μμ. Αν οι εργάτες έπρεπε να αρχίσουν της βάρδια τους στις 9 πμ, το τρένο ή το λεωφορείο έπρεπε να φτάνει στις πύλες του εργοστασίου στις 7.55 πμ. Μια καθυστέρηση λίγων λεπτών μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στην απόλυση των άτυχων αργοπορημένων.

Το 1784 άρχισε να λειτουργεί στη Μεγάλη Βρετανία υπηρεσία αμαξών που δημοσίευε στο πρόγραμμα δρομολογίων μόνο τις ώρες αναχώρησης, όχι τις ώρες άφιξης, γιατί κάθε κωμόπολη είχε την δική της τοπική ώρα. Όταν στο Λονδίνο ήταν 12.00, στο Λίβερπουλ ήταν 12.20 και 11.50 στο Καντερμπέρι. Σε κανέναν όμως δεν προκαλούσε πρόβλημα.

Η πρώτη σιδηροδρομική υπηρεσία άρχισε να λειτουργεί μεταξύ Λίβερπουλ και Μάντσεστερ το 1830 και 10 χρόνια αργότερα εκδόθηκε το πρώτο χρονοδιάγραμμα δρομολογίων. Τα τρένα όμως ήταν πολύ πιο γρήγορα από τις άμαξες και οι διαφορές στις τοπικές ώρες έγιναν μπελάς. Γι αυτό οι βρετανικές σιδηροδρομικές εταιρείες συμφώνησαν να ρυθμίζεται η ώρα με βάση του αστεροσκοπείου Γκρίνουιτς και όχι με την τοπική. Την ιδέα ακολούθησαν όλο και περισσότερα ιδρύματα και υπηρεσίες. Τελικά το 1880 η βρετανική κυβέρνηση, σε μια κίνηση άνευ προηγουμένου, θέσπισε όλα τα χρονοδιαγράμματα να ακολουθούν την ώρα Κρίνουιτς.

Για πρώτη φορά στην ιστορία, μια χώρα υιοθετούσε εθνική ώρα και υποχρέωνε τον πληθυσμό της να ζει σύμφωνα με ένα τεχνητό ρολόι, αντί για τους τοπικούς κύκλους της ανατολής και της δύσης. Και μετά ακολούθησαν κι άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ως βάση την ώρα Γκρίνουιτς