Ο Καζαντζίδης, ο Παπαϊωάννου, ο σκυλόμαγκας και η Αγγλίδα που πήγε για τον Στέλιο

Στην κέντρο «Τριάνα του Χειλά», στο μαγαζί… συνεργάτη του Αλ Καπόνε, τότε που γινόταν το αδιαχώρητο καθώς η Αθήνα, ο Πειραιάς και τα περίχωρα στριμώχνονταν για να ακούσουν τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Ο πρώτος ήταν ήδη φίρμα. Ο δεύτερος αυτός που όλοι σέβονταν.

Εμφανές αυτό και από όσα ο ίδιος λέει στη βιογραφία του και χρησιμοποιεί ο Γιώργος Λιάνης στο βιβλίο του «Στέλιος Καζαντζίδης – Η φωνή, Η ψυχή, Η ζωή του» (Εκδόσεις Άγκυρα).

Καζαντζίδης: Το τραγούδι που λάτρεψε και έλεγε «όλα τ’ άλλα μαζί κάνουν το τραγούδι αυτό»

Ο Γιώργος Λιάνης ήταν επί 32 χρόνια φίλος του Στέλιου Καζαντζίδη. Στο βιβλίο, μας περιγράφει τι ακριβώς συνέβαινε στο συγκεκριμένο κέντρο μέσα από τα λεγόμενα του Γιάννη Παπαϊωάννου: «Πήρα ένα ζόρικο μεροκάματο. Καθάρισε ο Στέλιος. Ήταν μαζί και η Μαρινέλλα. Αγάπες και λουλούδια τότε, αλλά που γρήγορα μαραθήκανε. Γιατί ο ένας από τους δύο δεν πρόσεχε. Γράφ’ το αυτό... Ένα βράδυ, ήρθαν στο μαγαζί κάτι μπράβοι, κάτι κουτσαβάκια, που είχαν κι αυτοί μαγαζιά κοντά μας. Ήρθαν αποφασισμένοι για μεγάλη φασαρία. Όχι μόνο να σπάσουν το μαγαζί. Αν χρειαζόταν, να κάνουν και έγκλημα! Ήτανε φορμαρισμένοι με πιστόλια όλοι τους! Μαζί τους και ο περιβόητος Βασίλης Πετρόπουλος, παλιός σκυλόμαγκας και μπράβος. Σωστός εγκληματίας. Ήτανε και 4-5 ακόμα, που δεν θυμάμαι τα ονόματά τους. Όλοι γνωστοί. Ζούνε. Με το μπάσιμο, σπάσαν όσα ποτήρια βρήκαν μπροστά τους, αδειάσαν τα τραπέζια. Κάνανε μια πρόβα δηλαδή. Φαίνεται ήτανε “ματιασμένοι”. Κοτσάρανε την πρώτη θέση, κάθισαν εκεί και άρχισαν να βρίζουν μεταξύ τους δυνατά, για να ακούνε στο πάλκο. Εγώ παρακολουθούσα τη σκηνή από ένα διπλανό τραπέζι. Αυτοί φωνάξανε τον Χειλά κοντά τους και του είπαν ότι πρέπει να σταματήσει να τραγουδάει ο Καζαντζίδης και να φύγει από το μαγαζί! Ο Χειλάς, που δεν σήκωνε νταηλίκια, τους αντιστάθηκε, αλλά ένας απ’ αυτούς τράβηξε πιστόλι να σκοτώσει τον Χειλά. Αληθινή ιστορία λέμε, όχι τρίχες! Τότε σηκώθηκα από το τραπέζι μου και μπήκα στη μέση. Εμένα με σεβόντουσαν όλοι αυτοί. Με ακούγανε. Κι έτσι δεν έγινε κανένα φονικό και έφυγαν ήσυχα-ήσυχα. Μετά από λίγο καιρό όμως, έφυγε κι ο Καζαντζίδης από το μαγαζί. Βρήκε μια δικαιολογία και έφυγε. Ο Καζαντζίδης αυτούς τους έτρεμε!»

Η Αγγλίδα και ένα μπουκάλι μαυροδάφνη

Ποια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι; Υπάρχουν πολλές εκδοχές. Ο ίδιος ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε πει σε συνέντευξη του στον Φρέντυ Γερμανό, το 1981: «Ήταν μια Αγγλίδα που σχεδόν κάθε βράδυ ερχόταν στην “Τριάνα του Χειλά” να με ακούσει. Δυσφορούσα γιατί δεν ήθελα να χορεύουν όταν τραγουδάω. Η Αγγλίδα κρατούσε ένα μπουκάλι μαυροδάφνη στα χέρια της. Σε κάποια στιγμή, στο τσακίρ κέφι, έσπασε το μπουκάλι και το εκσφενδόνισε. Το είδα να περνάει ξυστά από το μάγουλό μου και να καρφώνεται στο σκηνικό. Παρά τρίχα δεν καρφώθηκε στο πρόσωπό μου. Αυτό ήταν! Σταμάτησα, μπήκα μέσα στο καμαρίνι, κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και είπα: “Μέχρις εδώ ήταν”. Άλλα όνειρα είχα. Να τραγουδάω άνετα. Να ψαρεύω. Να έχω τη γυναίκα μου στο πλάι και το ξενύχτι για μένα δεν ταίριαζε. Ούτε τα ποτά, ούτε τα νταβατζιλίκια. Μήπως θα έπαιρνα τίποτα μαζί μου; Γι’ αυτό και δεν ξανατραγούδησα».