Ποιοι ήταν οι «βλάχοι» του Πειραιά

Γι' αυτούς έγραψε στίχους και μουσική ο Βαγγέλης Παπάζογλου και τραγούδησε ο Στελάκης Περπινιάδης το 1934 «φύλα τσίλιες για τους βλάχους» στο τραγούδι «Πέντε χρόνια δικασμένος».

Ήταν οι «βλάχοι» του Πειραιά και δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τη λατινόφωνη πληθυσμιακή ομάδα, με μητρική γλώσσα της βλάχικη.

Ρέντης: «Εκ των έσω ρέον ύδωρ» ή ένας Αρβανίτης νοτάριος

Οι «βλάχοι» του Πειραιά ήταν άλλοι. Την εξήγηση μας δίνει ο Πειραιώτης συγγραφές Διονύσης Χαριτόπουλος. Στο βιβλίο του «Εκ Πειραιώς» (εκδόσεις Τόπος), διαβάζουμε: «...Οι Κρητικοί, παρ’ όλο που ήταν περισσότεροι από τους Μανιάτες και δέχονταν κάθε τόσο ενισχύσεις από εκατοντάδες πολεμοχαρείς συμπατριώτες τους που ζούσαν στην Αθήνα, δεν τα έβγαλαν πέρα γιατί, εκτός από την παράλογη αψηφησιά των Μανιατών στον θάνατο, τους Κρητικούς τούς χαντάκωσε και το κουσούρι της προφοράς τους. Tα σινάφια της παλιάς μαγκιάς περιφρονούσαν, δεν εμπιστεύονταν και δεν ανέχονταν δίπλα τους όσους μίλαγαν με την προφορά του τόπου τους: “φύλα τσίλιες για τους βλάχους”. Κρητικοί, Πόντιοι και βουνίσιοι ήταν για τους μάγκες συλλήβδην βλαχαδερά, μπουρτζόβλαχοι, γίδια και γίνονταν περίγελος όποτε άνοιγαν το στόμα τους, γι’ αυτό αβαντάρισαν τους Μανιάτες που έπνιξαν τους Κρητικούς στο αίμα, και το ζήτημα έληξε, ενώ η συνοικία τους μαράζωσε και σιγά σιγά σβήνει....».

* Στη φωτογραφία, απεικόνιση του Πειραιά (19ος αιώνας) από την wikipedia. Άγνωστος ο δημιουργός.