Πικάσο: Γυναικάς και ιδιοφυής «απατεώνας». Δεν ήθελε να λέγεται… Παπαδόπουλος!

Ο άνθρωπος που λίγο έλειψε να πεθάνει στη γέννα, σώθηκε από έναν συγγενή του ο οποίος είχε την φαεινή ιδέα να φυσήξει πάνω από την κούνια του λίγο καπνό στο μωρουδίστικο πρόσωπό του. Έτσι ίσως διασώθηκε κι ένα μεγάλο μέρος αυτού που ονομάζουμε σήμερα μοντέρνα τέχνη.

Ο κοντός και κάπως ευτραφής νεαρός ονομαζόταν Πάμπλο Ρουίθ, δηλαδή Παύλος… Παπαδόπουλος στα Ελληνικά, αφού το Ρουίθ είναι το πιο κοινό επώνυμο στα Ισπανικά. Δείγμα ανοιχτού μυαλού και άμετρης φιλοδοξίας η απόφασή του να υιοθετήσει το επώνυμο της μητέρας του, για να κάνει καριέρα ως Πικάσο.

Ήρθε στο Παρίσι των αρχών του 20ου αιώνα και ζούσε σ’ ένα ετοιμόρροπο οίκημα της Μονμάρτρης το Μπατό-Λαβουάρ που στα ελληνικά σημαίνει βάρκα-πλυσταριό, καθώς το παραμικρό φύσημα του αέρα έκανε τους τοίχους του να πηγαίνουν πέρα δώθε. Ο νεαρός Πικάσο κατηγορήθηκε το 1911 ότι έκλεψε τη Μόνα Λίζα, αλλά αθωώθηκε όταν ο δικαστής τον είδε να ξεσπά σε κλάματα ενώπιον του ακροατηρίου. Άλλαζε γυναίκες και συνεργάτες σαν τα πουκάμισα, ακριβώς όπως του άρεσε να μεταπηδά από τεχνοτροπία σε τεχνοτροπία. Εμφανιζόταν ως πρωτοπόρος σε καθένα από τα κινήματα που ανέκυπταν, γι αυτό και ερχόταν συχνά σε σύγκρουση με τα ιερά τέρατα της ζωγραφικής στην εποχή του, που τον κατηγορούσαν για χειραγώγηση και αισχρή εκμετάλλευση καλλιτεχνών και ιδεών. Ονομαστή είναι η κόντρα του με τον Ματίς.

Ζωγράφισε τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν», που δεν ήταν παρά νεαρές πόρνες σε οίκο ανοχής στην Βαρκελώνη. Ο νοσηρός κόσμος της νύχτας, πουτάνες, μαστρωποί, τζογαδόροι, μαχαιροβγάλτες κλωθογύριζαν συνεχώς στο θολωμένο του μυαλό. Απεικόνισε τον ισπανικό εμφύλιο στη γιγάντια «Γκερνίκα». Στη διάρκεια της κατοχής στο Παρίσι κάποιος Γερμανός αξιωματικός τον ρώτησε: «Εσείς ζωγραφίσατε αυτό τον πίνακα;»

«Όχι εγώ, εσείς», του απάντησε με θράσος, φλερτάροντας ακόμα μια φορά με τον θάνατο.

Οι γυναίκες της ζωής του, ερωμένες και σύζυγοι, σχηματίζουν μια πραγματική δυναστεία στην ιστορία της Μοντέρνας Ζωγραφικής. Ο μαιτρ επέλεγε συνήθως πολύ νεαρότερες του γυναίκες, αλλά καμιά από αυτές δεν εκφράστηκε ποτέ με καλά λόγια για τον γυναικά Πικάσο. Ωστόσο η τελευταία του σύντροφος Ζακλίν Ροκ αυτοκτόνησε το 1986 σε ηλικία 59 ετών αδυνατώντας να ζήσει χωρίς την παρουσία του Πικάσο ο οποίος είχε ήδη πεθάνει 15 χρόνια νωρίτερα.

Οι αντίζηλοί του τον θεωρούσαν πάντα ένα ιδιοφυή σαλτιμπάγκο, ωστόσο ο 21ος αιώνας αναζητά ακόμα ένα δικό του Πικάσο.