Ο Μουσολίνι λέει στον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού: «Θα φας την ελληνική σημαία»
Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, περιγράφει τη συνάντησή του με τον Μπενίτο Μουσολίνι - Η πρόταση για 150.000 λιρέτες και αυτοκίνητο και ο συμπαίκτης που του φώναξε... «πάνω το χέρι, ρε».
Θεωρείται ο κορυφαίος προπολεμικός τερματοφύλακας. Ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος υπήρξε παιδί της αλάνας, Πειραιώτης σε όλα του, έμαθε μπάλα στην πλατεία Αλεξάνδρας και άφησε εποχή στον Ολυμπιακό. Θαμώνας της Λυρικής σκηνής και καλλίφωνος, συνάντησε κάποτε τον Μπενίτο Μουσολίνι.
Ήταν η εποχή που πανηγύριζε πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό και ο πρώτος ύμνος των ερυθρόλευκων «έλεγε»... «παλικάρια διαλεχτά της νίκης παιδιά/ Δύναμη τέχνη, ατσάλι καρδιά/ Ενα, δύο, τρία γκολ παντού πανικός/ Θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός».
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Εκείνα τα χρόνια ήταν που γνώρισε και τον Μπενίτο Μουσολίνι. Συγκεκριμένα το 1934 ως τερματοφύλακας της Εθνικής ομάδας. Την ιστορία διηγήθηκε κάποτε ο ίδιος, στον δημοσιογράφο Ι. Γεωργάκη, στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Μαίρη Αρώνη - «Πάστα Φλώρα»: Η απεργία πείνας, το χαστούκι, οι μπότες των Γερμανών στην Kατοχή (vid)
«Μαύρη είν΄ η νύχτα στα βουνά»
Απολαύστε την αφήγηση του Αχιλλέα Γραμματικόπουλου: «... Το 1934 δώσαμε τον πρώτο αγώνα για την προκριματική φάση του Μουντιάλ,στο Μιλάνο με την Ιταλία. Από την Πάτρα με το βαπόρι πήγαμε στο Πρίντεζι και από εκεί με το τρένο Μπάρι, Μπολόνια, Μιλάνο. Φθάσαμε δύο μέρες πριν. Στην προπόνηση έρχεται ο κόουτς της Ιταλίας Βιτόριο Πότσο και λέει χαριτολογώντας: «Την Κυριακή μη βάλετε αυτόν τερματοφύλακα γιατί θα φάτε πολλά γκολ». Παίζουμε την Κυριακή και με πλακώνουνε στα σουτ. Πού να βάλουνε όμως γκολ… Αν είχα λίγη τύχη, το πρώτο γκολ θα το πέταγα κόρνερ. Το δεύτερο το έβαλε ο Χρυσακόπουλος. Εγινε μια αναμπουμπούλα, πήγε να διώξει σε κόρνερ και την έριξε στα δίχτυα. Στο ημίχρονο χάναμε 2-0. Στην επανάληψη… φάγαμε άλλα δύο. Ένα από τον Φεράρι και ένα από τον Μεάτσα. Χάσαμε και πέναλτι. «Αφήστε με να το χτυπήσω εγώ», τους φώναξα. Το βάρεσε ο Μοσχολίβανος, όπως είχα βγάλει τον Αρμένη τον Δανελιάν. Γεμάτο το Σαν Σίρο. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Την ώρα που ετοιμαζόμασταν στα αποδυτήρια να βγούμε για το παιχνίδι, βλέπω κάτι κινήσεις έξω. Κάνω έτσι και βλέπω τους ιταλούς παίκτες να ετοιμάζονται. «Τι κοιτάζεις;» μου λέει ο Αντώνης ο Μηγιάκης. «Κοίτα και εσύ να δεις», του λέω. «Αμάν κάτι σώματα», λέει. «Τι λες βρε;» του φωνάζω. «Μάνα τούς έκανε αυτούς, μάνα μάς γέννησε κι εμάς. Εμπρός όλοι μαζί» και αρχίζω να τραγουδάω το «μαύρη είν΄ η νύχτα στα βουνά» . Οι Ιταλοί τα χάσανε. Από εκεί που φώναζαν, σταμάτησαν. Σου λέει «πάει, κάτι έπαθαν οι Έλληνες».
Βενάρδος: Ο ληστής με τις γλαδιόλες που λάτρευαν οι γυναίκες και απέδρασε ως παίκτης του Ολυμπιακού
...Ως αρχηγός μας λέει «πάνω το χέρι, ρε»
«Βγήκαμε στο γήπεδο. Ο Κουράντης ως αρχηγός μας λέει «πάνω το χέρι, ρε». Φασιστικά όπως ο Μουσολίνι που ήταν στην εξέδρα. O Μουσολίνι με συνάντησε στο δημαρχείο, όταν ο Βιτόριο Πότσο μου ζήτησε να μείνω στην Ιταλία και να παίξω στην Αμπροζιάνα, όπως λεγόταν τότε η Ιντερ, με 150.000 λιρέτες και με αυτοκίνητο. «Εγώ είμαι Έλλην και φυλάγω την πατρίδα την ελληνική», του αποκρίνομαι. «Θα πας στην Ελλάδα και θα φας την ελληνική σημαία», μου απάντησε ο Μουσολίνι. Ο επαναληπτικός με την Ιταλία δεν έγινε ποτέ. Δεν ξέρω γιατί. Ακούστηκαν διάφορα. Πάντως, επειδή εγώ συνήθιζα να μη βγαίνω από το ξενοδοχείο, ο Παπαλεονάρδος που ήταν αρχηγός της αποστολής με τον Αγγέλου του Αρεως μου έδωσαν ένα πακέτο χρήματα να τα φυλάξω στο δωμάτιό μου».
