Ο κινηματογράφος έσωσε την καριέρα του Φρανκ Σινάτρα

Αυτοδίδακτος στο τραγούδι, στη μουσική αλλά και στην υποκριτική, ο Φρανκ Σινάτρα σώθηκε στην κυριολεξία από την παρουσία του στη μεγάλη οθόνη σε μια εποχή που η καριέρα του ως τραγουδιστή είχε πάρει την κατηφόρα.

Στις αρχές της δεκαετίας του '50 υπήρχε η αίσθηση ότι το «φαινόμενο Σινάτρα» είχε πάρει τέλος. Ο πολυδιαφημισμένος τραγουδιστής σε ηλικία μόλις 35 χρονών είχε ένα σοβαρό επεισόδιο αιμορραγίας στις φωνητικές χορδές που ισοδυναμούσε με καταστροφή της φωνής του. Ταυτόχρονα κάποια σκάνδαλα στην ιδιωτική του ζωή ολοκλήρωσαν την κακή εικόνα του στο κοινό. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε εμφάνισή του σε αίθουσα 1.200 ατόμων στο Σικάγο έδωσαν το παρών μόνο 150 άτομα.

Την ίδια εποχή η Columbia Records κατήγγειλε το συμβόλαιό του και ο Φράνκι έμεινε ουσιαστικά εκτός δισκογραφίας. Τότε ήρθε η στιγμή του κινηματογράφου. Ο Σινάτρα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να πάρει το ρόλο του Μάτζιο στην ταινία «Όσο υπάρχουν άνθρωποι». Και τα κατάφερε τόσο καλά ώστε με την πειστική του ερμηνεία να κατακτήσει το Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου. Ταινία του Φρανκ Ζίμερμαν, κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Τζέιμς Τζόουνς «From here to Eternity», είχε ως φόντο το Ιαπωνικό χτύπημα στο Περλ Χάρμπορ που έβαλε την Αμερική στον πόλεμο.

Κινηματογράφος και μουσική ήταν και είναι συγκοινωνούντα δοχεία στον κόσμο του θεάματος. Στην περίπτωση του Σινάτρα αποδείχθηκε περίτρανα αυτός ο συσχετισμός. Η καριέρα του Σινάτρα άνθισε ξανά στην Capitol Records. Η μία επιτυχία διαδεχόταν την άλλη για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Ο Σινάτρα έζησε τη ζωή που ήθελε, την καριέρα που ονειρευόταν, την επιτυχία που του άξιζε.

Ίσως όμως τίποτε από όλα αυτά να μην είχαν συμβεί αν δεν είχε καταφέρει να μπει από την πίσω πόρτα, με μια συγκλονιστική κινηματογραφική ερμηνεία.