Το 1951  ο πιο εμπορικός Έλληνας τραγουδιστής ήταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης!

Ο κινηματογράφος είναι πάρα πολλά πράγματα μαζί, κυρίως όμως είναι η τέχνη της μαγείας και του ψέματος. Το καλοκαίρι του 1949 ο Αλέκος Σακελλάριος έψαχνε να βρει ένα νεαρό ζεν πρεμιέ, προκειμένου να γυρίσει την τέταρτη κατά σειρά ταινία του κι έπεσε πάνω στον πρωτοεμφανιζόμενο Αλέκο Αλεξανδράκη που είχε αναδειχτεί σε αποκάλυψη εκείνης της σεζόν στο θέατρο.

Φίνος και Σακελλάριος επισκέφθηκαν τον Αλεξανδράκη στο θέατρο και του έκαναν την πρόταση να πρωταγωνιστήσει στην αισθηματική ταινία «Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν». Ο Αλεξανδράκης διάβασε το σενάριο και αποδέχτηκε την πρόταση πλην όμως υπήρχε ένα σοβαρό και αξεπέραστο εμπόδιο. Ο ρόλος του είχε απαιτήσει τραγουδιστή κι ο ίδιος ήταν γνωστός κακοφωνίξ. Έπρεπε δυστυχώς να αρνηθεί την δελεαστική πρόταση.

Βρέθηκε ωστόσο η λύση του ντουμπλαρίσματος. Σε όλα τα τραγούδια της ταινίας ο Αλεξανδράκης απλώς ανοιγοκλείνει τα χείλη του ψελλίζοντας τα λόγια που ερμηνεύει με τη φωνή του ο περίφημος τραγουδιστής του ελαφρού τραγουδιού Φώτης Πολυμέρης.

Ήταν δε τόσο πειστικό και τόσο αληθοφανές το ντουμπλάρισμα ώστε ο νεαρός ηθοποιός κατακλύστηκε από προτάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο με υπέρογκα για την εποχή μεροκάματα. Τον ζήτησαν και όλες οι δισκογραφικές να υπογράψει συμβόλαιο.

Ποιος άλλος θα έλεγε τόσο όμορφα το «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα γυρίσει κι ο τροχός», «Δεν είμαι ο Γιώργος» και «Τέτοια μάτια γαλανά»;

«Κρίμα να μην έχω τόση δα φωνή! Θα είχα θησαυρίσει μέσα σ’ ένα χρόνο», έλεγε ύστερα ο Αλεξανδράκης. Αν έχεις τύχη διάβαινε!