Σακελλάριος: «Αυτό είναι το μυστικό μου για να κάνω τον κόσμο να γελά»

Ο Αλέκος Σακελλάριος τόνιζε πάντα πόσο δύσκολο είδος είναι η κωμωδία στο θέατρο αλλά κυρίως στον κινηματογράφο. Ο ίδιος δεν έδινε ποτέ σημασία σε αυτούς που απαξίωναν και περιφρονούσαν τις ταινίες που έβγαζαν γέλιο. «Ας κάνουν κι αυτοί αν μπορούν μια καλή κωμωδία, και έπειτα τα ξαναλέμε», δήλωνε. Άνθρωπος δαιμόνιος, γνώστης της ανθρώπινης ψυχής ήξερε καλά ποια ήταν τα κουμπιά του θεατή που έπρεπε να πατήσει. Οι κωμωδίες του δεν έβγαζαν μόνο γέλιο αλλά είχαν κι ένα καίριο πολιτικό και κοινωνικό στοχασμό που σήμερα μόνο αντιλαμβανόμαστε.

Ο Σακελλάριος, ωστόσο, διατεινόταν πως αν δεν κάνεις τον θεατή σου να γελάσει αβίαστα, δεν γίνεται τίποτα. Το γέλιο είναι το κλειδί για να ανοίξεις την ψυχή του κοινού, εξηγούσε στους συνεργάτες του. Σίγουρα το γέλιο δεν είναι εύκολο αλλά ο Σακελλάριος είχε μια αρχή που πάντοτε την τηρούσε. Ζητούσε από τους ηθοποιούς του να τσαλακώνονται μπροστά στο φακό και είχε το λόγο του.

«Ο θεατής θα γελάσει μόνο αν αισθανθεί πως είναι ανώτερός σου. Οι αδυναμίες μας, οι ατέλειες, οι μικροί μας παραλογισμοί αν όλα αυτά τα βγάλουμε στη φόρα, τότε θα δούμε τους άλλους να γελάνε μ’ εμάς. Αν θέλει κανείς να μένει ατσαλάκωτος και άψογος μπροστά στο φακό ας προτιμήσει μια δραματική ταινία. Δεν είναι του δικού μας φυράματος».

Μερικές φορές οι ηθοποιοί κλοτσούσαν στις εμπνεύσεις του Σακελλάριου σκεπτόμενοι ίσως τη γενικότερη εικόνα τους. Το αποτέλεσμα πάντοτε τον δικαίωνε. Εκείνος ήξερε καλύτερα από τον καθένα τον κώδικα του γέλιου και τον εφάρμοζε αλάθευτα σε κάθε ταινία του. Σήμερα έχουμε στα χέρια μας το σπουδαίο του έργο, που είναι μια πινακοθήκη από ελαττώματα και αδυναμίες ανθρώπινων χαρακτήρων που μας κάνουν να ευθυμούμε. Πάνω και πέρα από αυτές τις ταινίες είναι σαν να ηχεί η φωνή του ίδιου λέγοντας:

«Θες να κάνεις τον άλλον να γελάσει. Πρέπει να ξεγυμνώσεις μπροστά του κάθε αδυναμία σου. Να νιώσει ανώτερός σου. Και τότε ανοίγει ορθάνοιχτα η μεγάλη πύλη του γέλιου».