Ένας μόνο κωμικός πήρε το Α' βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα χρόνια του '60

«Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί!» Σήμερα από όλη την παραγωγή του Ελληνικού κινηματογράφου μνημονεύουμε και απολαμβάνουμε, πλην εξαιρέσεων, τις κωμωδίες. Την εποχή όμως που γυρίζονταν όλες αυτές οι παραγωγές, τα έργα που πρόσφεραν γέλιο και ευθυμία θεωρούνταν σαχλά και δεύτερης διαλογής, όπως φυσικά και οι ηθοποιοί που έπαιζαν σ' αυτά.

Αντίθετα οι πρωταγωνιστές στις δραματικές ταινίες, τις «σοβαρές» είχαν τη μερίδα του λέοντος στην αναγνώριση και την εκτίμηση των κριτικών του κινηματογράφου. Σήμερα βέβαια οι περισσότερες από αυτές μας φαίνονται «αστείες» με τον τρόπο τους και ο μελοδραματισμός τους αφελής και αβάσταχτος.

Φαίνεται απίστευτο αλλά οι κωμωδίες και οι κωμικοί δεν έβλεπαν βραβεία ούτε με το κιάλι. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι ο πρώτος κωμικός ηθοποιός που βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και παρότι είχε παίξει σε αρκετές σημαντικές και πλέον κλασσικές ταινίες. Ούτε ως Μαυρογιαλούρος δεν κατάφερε να ελκύσει το ενδιαφέρον της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το πέτυχε με την κωμωδία του 1959 «Ο μπλοφατζής» κι έγινε ο πρώτος κωμικός που πήρε βραβείο, γιατί μέχρι τότε όλα δίνονταν στους δραματικούς ηθοποιούς. Κι όμως!