Η κόντρα Παπαμιχαήλ-Φούντα στα «Κόκκινα Φανάρια»

Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του '60, η μία ταινία διαδέχεται την άλλη, ονόματα ηθοποιών φτιάχνονται σε μια νύχτα σ' ένα μικρό Χόλιγουντ διόλου ευκαταφρόνητο. Ορισμένοι θεωρούν, και όχι άδικα, πως το πέρασμά τους στο πανί ισοδυναμεί με ένα εισιτήριο στην καλλιτεχνική αθανασία.

Οι εκκολαπτόμενοι σταρ διαγκωνίζονται για τα πρωτεία και για μια θέση στη μαρκίζα, αναπτύσσονται αντιζηλίες που συχνά εξελίσσονται σε ανοιχτές κόντρες. Τα «Κόκκινα φανάρια» ταινία του 1963 δεν ήταν απλά ένα εγχώριο κινηματογραφικό γεγονός. Φάνηκε εξαρχής ότι η ταινία θα μπορούσε να κάνει διεθνή καριέρα.

Το σενάριο και η ατμόσφαιρα έδιναν ένα προβάδισμα στην παρουσία του Γιώργου Φούντα σε σχέση με τους άλλους πρωταγωνιστές - τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον Φαίδωνα Γεωργίτση. Και αν ο Γεωργίτσης δεν είχε ακόμα την αξίωση να δει το όνομά του στην κορυφή, δεν ίσχυε το ίδιο για τον φιλόδοξο Παπαμιχαήλ.

Ο Δημήτρης θεωρούσε ότι ο ρόλος και η ερμηνεία του είχε εξίσου ισχυρό εκτόπισμα με τον ρόλο του Φούντα. Γι αυτό και απαιτούσε να μην υποβιβαστεί το όνομά του στους τίτλους. Είναι γνωστή πια η αντίδρασή του όταν διαπίστωσε ότι η αξίωση του αυτή δεν έγινε σεβαστή. Όταν πήγε ως απλός θεατής να παρακολουθήσει τα «Κόκκινα φανάρια» τον κινηματογράφο «Ορφέα» είδε το όνομά του κάτω από το όνομα του Φούντα και έγινε έξω φρενών.

Για να εκδικηθεί τον Μιχαηλίδη, τον κινηματογραφικό παραγωγό, θεώρησε καλό να σπάσει όλες τις βιτρίνες του κινηματογράφου "Ορφέα". Η μεταξύ τους βεντέτα συνεχίστηκε λίγα χρόνια αργότερα όταν έπαιξαν ξύλο στις Κάννες μπροστά σε έκπληκτους Έλληνες και ξένους θεατές.