Διακοπές στην Αίγινα: Επιστράτευσαν όλο το νησί για χατίρι τής Βουγιουκλάκη

Τέλη Αυγούστου του 1957, το συνεργείο του Ανδρέα Λαμπρινού κάνει απόβαση στο γραφικό νησί της Αίγινας. Στα γυρίσματα μιας αισθηματικής κωμωδίας, ένα αστέρι γεννιέται - η Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Μόνο που τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμεναν οι συντελεστές του έργου. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ίσχυε για τους παραθεριστές η παροιμία "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του". Έρημα μαγαζιά, άδεια προκυμαία, πεντάρφανες αμμουδιές. Μέσα σε αυτή την εγκατάλειψη ταινία με θέμα τις διακοπές δεν γυρίζεται και το συνεργείο είναι έτοιμο να επιστρέψει άπρακτο στην Αθήνα. Και τότε μπήκαν τα μεγάλα μέσα. Επιστρατεύθηκαν οι εναπομείναντες κάτοικοι του νησιού.

Παρέες νεαρών ακολουθούσαν την Βουγιουκλάκη και τον Κωνσταντάρα παντού. Στις παραλίες, στα κλαμπ, στα ταβερνάκια. Έτρωγαν, χόρευαν και κολυμπούσαν δίπλα τους, για να γυριστούν τα πλάνα της ταινίας. Πίσω από τον κινηματογραφικό φακό κορίτσια και αγόρια της Αίγινας έγιναν μάρτυρες της ευγένειας του Κωνσταντάρα και του πρώιμου βεντετισμού της Αλίκης.

Η μετέπειτα σταρ της μεγάλης οθόνης ούρλιαζε κάθε φορά που το συνεργείο την έπαιρνε προφίλ, μην τυχόν και αποκαλυπτόταν ο πεταχτός πισινός της. Ο "πατέρας" της, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, εξοργιζόταν με τα απίστευτα καπρίτσια της. Δεν το χωρούσε ο νους του πώς ένα άσημο πλάσμα βασάνιζε όλο τον κόσμο με το πρόωρο θράσος της. Την απάντηση θα την έπαιρνε τα επόμενα χρόνια όταν η Βουγιουκλάκη θα ανέβαινε πέντε-πέντε τα σκαλιά της δόξας. Σε κάποιες από τις ταινίες-σταθμούς όπως

"Η Αλίκη στο ναυτικό" και "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" κλήθηκε να ξαναπαίξει το ρόλο του μπαμπά. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ποτέ δεν χώνεψε πραγματικά την "κινηματογραφική" κόρη του. Όσο για τη Βουγιουκλάκη χρωστά χάρη στους κατοίκους του νησιού που έχασαν την ησυχία τους και έτρεχαν ξοπίσω της, για να δώσουν, όπως αποδείχθηκε, ώθηση στην καριέρα της.