Οι Γερμανοί ξανάρχονται: Η ταινία που γυρίστηκε με τα ψέματα!

Το πρώτο "πλατό" του ελληνικού κινηματογράφου ήταν μια αποθήκη απέναντι από το εργοστάσιο τσιμέντων "Άτλας", στις Τρεις Γέφυρες. Τίποτε περισσότερο.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται: Η ταινία που γυρίστηκε με τα ψέματα!

Έτσι το περιγράφει τουλάχιστον ο Αλέκος Σακελλάριος στην αυτοβιογραφία του "Λες και ήταν χθες" κι εμείς βέβαια δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενά του.

Κι όμως σε αυτό το αυτοσχέδιο κινηματογραφικό στούντιο γυρίστηκαν κυριολεκτικά με τα ψέματα ταινίες που σήμερα βλέπουμε και ξαναβλέπουμε. Ακατάλληλος χώρος χωρίς τον στοιχειώδη εξοπλισμό ευτύχησε χάρις στην εφευρετικότητα του Φίνου και το δημιουργικό μεράκι του Σακελλάριου να γίνει ένα μικρό "εργοστάσιο" αριστουργηματικών ταινιών.

Το 1948 το στούντιο αυτό της Φίνος ήταν σε πρωτόγονη κατάσταση, για να υποδεχθεί μια φιλόδοξη ταινία όπως "Οι Γερμανοί ξανάρχονται". Ο Φίνος ήταν από μόνος του ένα ολόκληρο συνεργείο, το παιδί για όλες τις δουλειές: Φωτισμοί, φωνοληψία, εμφάνιση και εκτύπωση του φιλμ, μοντάζ και αν χρειαζόταν έκανε και τον οπερατέρ. Ο Σακελλάριος ένας μαθητευόμενος σκηνοθέτης, που κουβαλούσε τις τενεκεδένιες σκάφες με τα ντουί, εν είδει προβολέων, έστηνε τα ντεκόρ, μετέφερε τη μηχανή, κινούσε το travelling, μαζί με τους πρωτόβγαλτους Μάρκο Ζέρβα, τον Κώστα Ανδρίτσο, τον Θεόφιλο Ασημακόπουλο και τον μακιγιέρ Σταύρο Κελεσίδη.

Τα πρόθυμα αυτά χέρια βέβαια δεν έφταναν για να γυριστεί η ταινία. Χρειάζονταν κομπάρσοι, γερμανικές στολές και όπλα, φυλακές, το καστ των ηθοποιών δεν ήταν ακόμα ολοκληρωμένο και μόνο ένας Λογοθετίδης υπήρχε μαζί με τον θίασο των αγαπημένων του συνεργατών. Ο Σακελλάριος εξομολογείται ότι τις στολές τις έραψαν μόνοι τους αναλαμβάνοντας ένα βαρύ έξοδο για τις τσέπες τους, και όσο για τους κομπάρσους έβαλαν αγγελίες στις εφημερίδες: "Ζητούνται νέοι, έτσι κι έτσι... που να ξέρουν λίγα γερμανικά". Και γέμισε ο τόπος έξω από τα γραφεία της εταιρείας στην οδό Στουρνάρα.

Ουρές οι "γερμανομαθείς" που στην πλειονότητά τους δεν συγκέντρωναν τα τυπικά προσόντα αλλά πήγαιναν να πάρουν οι άμοιροι το ταπεινό μεροκάματο του κομπάρσου που την εποχή εκείνη ήταν ογδόντα δραχμές. Και ως κερασάκι στην τούρτα ο Σακελλάριος αναφέρει πως για χάρη αυτής της ταινίας μπήκε ο πρώτος πραγματικός προβολέας, όχι τίποτα φοβερό, ένα μικρός προβολέας 500 βατ όλος κι όλος, κι αυτόν τον έφερε άγνωστο από πού ο Φίνος με "όλας τας τιμάς".