Ζορμπάς: Ο Κουίν δεν έμαθε να χορεύει συρτάκι!

Με τα "Κανόνια του Ναβαρόνε", δίπλα στον υπερστάρ της εποχής Γκρέγκορι Πεκ, έκανε πρώτη του πατρίδα τη Ρόδο, δίνοντας το όνομά του σε μια παραλία κοντά στο Φαληράκι. Το 1964 κλήθηκε να χορέψει το "συρτάκι του αιώνα" στην κινηματογραφική μεταφορά ενός μυθιστορήματος του Καζαντζάκη από τον Μιχάλη Κακογιάννη.

Ο Κακογιάννης σε όσα λέει στην "Μηχανή του Χρόνου" και δεν έχουμε λόγους να τον αμφισβητήσουμε, υποστηρίζει πως ο Κουίν δεν έμαθε ποτέ να χορεύει συρτάκι. Βολεύτηκε στα βασικά βήματα ενώ στις πιο απαιτητικές φιγούρες του χορού τα πλάνα ήταν πάντα μακρινά, για να τον ντουμπλάρει κάποιος άλλος.

Μπορεί να μην τα πήγε καλά με το συρτάκι αλλά κόλλησε το χούι του ταβλιού κι έγινε έκτοτε ένας δεινός ταβλαδόρος.

Κινηματογραφικά επέστρεψε το 1978 στα "πάτρια" εδάφη για να ζωντανέψει στο πανί τον " Έλληνα Μεγιστάνα", σε μια ταινία που αφηγήθηκε με διακριτικό τρόπο το ειδύλλιο Ωνάση, Τζάκι Κένεντι. Στο νέο αυτό ρόλο ο Κουίν επιστράτευσε την προηγούμενη εμπειρία από τον Ζορμπά.

Έτσι κι αλλιώς ο Καζαντζακικός ήρωας και ο μεγιστάνας από τη Σμύρνη μοιράζονται λίγο πολύ την ίδια οπτική της ζωής. Η διαφορά τους είναι ότι ο πραγματικός Ζορμπάς, όπως και ο λογοτεχνικός, ήταν πάντοτε του λιμανιού, ενώ ο Ωνάσης ήταν και του σαλονιού, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην απληστία του για το χρήμα αλλά και για την χρυσοφόρα εμπειρία της ζωής.

Κατά κάποιο τρόπο ο Κουίν στάθηκε ανάμεσα σε αυτό το αντρικό δίπολο, μοιράζοντας δίκαια τις εντυπώσεις στη μεγάλη οθόνη.