Όλα τα ψέματα που μας είπε η Στέλλα

Υπάρχουν φυσικά και αλήθειες, αυθεντικά στοιχεία τα οποία χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης προκειμένου να ενισχύσει την αληθοφάνεια της ταινίας του.

Η «Στέλλα» είναι μια κινηματογραφική δημιουργία που φιλοδόξησε να αποτυπώσει την εποχή της, εποχή νεορεαλισμού και μεταπολεμικής φτώχειας σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου που ονομάζουμε Ελλάδα. Ο Μιχάλης Κακογιάννης επιχείρησε να συνθέσει το πρόσωπο αυτής της Ελλάδας με όψεις του λαϊκού πολιτισμού της εποχής εκείνης κι ως ένα μεγάλο βαθμό τα κατάφερε χρησιμοποιώντας στοιχεία που δεν ήταν πάντοτε αυθεντικά.

• Ο Πειραιάς της ταινίας είναι σε μεγάλο βαθμό πλάνα από το κέντρο της Αθήνας. Πλάνα αυθεντικού Πειραιά από Καστέλα και Μικρολίμανο δίνουν την ποθητή ατμόσφαιρα του λιμανιού αλλά αναμειγνύονται με την πλατεία Αβησσυνίας, το Μοναστηράκι, το Α’ Νεκροταφείο και τις οδούς βεντέτες της Αθήνας΄όπως είναι η Όθωνος και η Αμαλίας, η Πανεπιστημίου, η Σανταρόζα αλλά και η Χαριλάου Τρικούπη.
• Ο Μίλτος που ενσαρκώνει ο Γιώργος Φούντας είναι ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, της ομαδάρας του ’50. Από εκεί προήλθε η ψευδαίσθηση ότι ο Φούντας ήταν φίλαθλος των Πειραιωτών ενώ το «σκληρό αγόρι» της μεγάλης οθόνης ήταν βαμμένος Παναθηναϊκός.
• Η Στέλλα αυτή η χειραφετημένη γυναίκα, δεν είναι πρωτότυπος χαρακτήρας αλλά αποτελεί αντανάκλαση της Κάρμεν, είναι δηλαδή η Κάρμεν α λα ελληνικά.
• Το σάουντρακ της ταινίας, το θρυλικό πια τραγούδι «Αγάπη που’ γινες δίκοπο μαχαίρι» δεν είναι μουσική του Μάνου Χατζιδάκι αλλά η πρωτότυπη μελωδία του ανήκει στη ρεμπέτισσα Ιωάννα Γεωργακοπούλου, την οποία χρησιμοποίησε ο Τσιτσάνης για να γράψει το ρεμπέτικο: «Τρελέ τσιγγάνε».
• Αν υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στο 1955 η ατάκα του Φούντα ότι παντρεύεται την Στέλλα 28 Οκτώβρη, ημέρα Κυριακή είναι ψέμα γιατί εκείνη την χρονιά η 28η Οκτωβρίου έπεφτε Τετάρτη.
• Ο ηθοποιός Κώστας Κακαβάς με τον οποίο υποτίθεται ότι κοιμήθηκε η Στέλλα το προηγούμενο βράδυ πριν από το μοιραίο φονικό, εμφανίζεται στους τίτλους της ταινίας με το ψευδώνυμο Κώστας Καράλης για να αποφύγει τη μήνη της οικογένειάς του που δεν συμφωνούσε να γίνει θεατρίνος.
• Η τελική σκηνή που ο Φούντας αρθρώνει την διαχρονική ατάκα «Στέλλα φύγε κρατάω μαχαίρι», δεν εκτυλίσσεται σε κάποια γειτονιά του Πειραιά όπως αφήνει να εννοηθεί η ταινία αλλά στο Τρίστρατο των Εξαρχείων που σχηματίζεται από τις οδούς Καλλιδρομίου, Πλαπούτα και Τσαμαδού.