Τζόγος ανίκατε μάχαν! (vid)
Μίμης Τσιφόρος: "Στους εκατό ευυπόληπτους ανθρώπους, κοιμούνται ενενήντα χαρτοπαίκτες. Δε δείχνονται. Είναι σοβαροί. Έχουνε προγούλια..."
"Η χαρτοπαίχτρα" έκανε πρεμιέρα στις 28 Δεκεμβρίου, 1964, την εποχή που ο Ελληνικός κινηματογράφος ήταν ακόμα ο αμείλικτος σχολιαστής της ελληνικής πραγματικότητας. Η Ρένα Βλαχοπούλου στα καλύτερά της δίνει ρεσιτάλ σ' ένα ρόλο-αγκάθι για την κοινωνία της εποχής.
Ο τζόγος, πάθος διαχρονικό, δεν γνωρίζει τάξεις, φύλο, θρησκεία, πολιτικές πεποιθήσεις. Έχει καταστρέψει ανθρώπους, έχει διαλύσει οικογένειες, έχει αφανίσει περιουσίες, παρόλα αυτά διατηρεί περίοπτη θέση στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Η "χαρτοπαίχτρα" είναι κάτι περισσότερο από μια κινηματογραφική μαρτυρία για την χαρτοπαιξία. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ενσαρκώνει τον νέο Έλληνα αστό, ο Βουτσάς την οργισμένη νεολαία, η Λίλυ Παπαγιάννη την χειραφετημένη μοντέρνα γυναίκα, η Σαπφώ Νοταρά την εξεγερμένη λαϊκή τάξη.
Ολυμπιακός: Αυτό που λείπει από τον Ελ Κααμπί
Γύρω από τους πρωταγωνιστές στροβιλίζεται ένας θίασος δευτερευόντων χαρακτήρων, ένας απόστρατος στρατηγός, ένας δικαστής χαρτόμουτρο, ο απαραίτητος παπατζής. Ταινία με ευρύ κοινωνικό πλαίσιο αναπαριστά μια Ελλάδα που εξελίσσεται συνεχώς.
Η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά ευτύχησε σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Η σκηνή στο δικαστήριο είναι χαρακτηριστική της αμεσότητας με την οποία παίζουν οι ηθοποιοί σ' ένα σκηνικό απολύτως αληθοφανές.
"Πάσο"...
"Τα Ρέστα μου"
"Τα βλέπω"...
"Η χαρτοπαίχτρα" αποδεικνύει ότι το γέλιο πηγάζει συνήθως από μια αντισυμβατική συμπεριφορά όπως αυτή της Ρένας Βλαχοπούλου.
