Η μοναξιά του Στέφανου Τσιτσιπά

Το τένις, έτσι κι αλλιώς είναι σπορ ατομικό. Στην περίπτωση του Τσιτσιπά είναι και μοναχικό. Με την έννοια ότι υπάρχει μόνο αυτός και κανένας άλλος στην Ελλάδα. Για να βρεις τον δεύτερο καλύτερο Έλληνα στην παγκόσμια κατάταξη πρέπει να σκάψεις βαθιά, πολύ βαθιά στις λίστες της ATP.

Από το Νο 44, που φιγουράρει σήμερα ο Στέφανος, μέχρι το Νο 979 που βρίσκεται ο (μεγαλύτερος κατά τέσσερα χρόνια) Γιάννης Στεργίου, η απόσταση είναι τόσο μεγάλη, που όσο και να σπριντάρει ο δεύτερος, δεν θα καλυφθεί ούτε στον αιώνα τον άπαντα.

Είναι αλήθεια ότι η εξέλιξη του Στέφανου υπήρξε αλματώδης τον τελευταίο χρόνο, πέρα ίσως από κάθε φαντασία για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή του από την κατηγορία των τζούνιορ σε αυτή των επαγγελματιών και κάποιοι είναι φυσικό να νιώθουν σήμερα έκπληξη μπροστά στα κατορθώματά του.

Μεγαλύτερη, ωστόσο έκπληξη προκαλεί το γεγονός της παντελούς εξαφάνισης των Ελλήνων από τον τενιστικό χάρτη. Μετά τον Τσιτσιπά, το χάος… Και μπορεί, ανάμεσα σε αυτόν και στον Στεργίου, να παρεμβάλλεται –αν και έτη φωτός μακριά- στο Νο 831 της παγκόσμιας κατάταξης ο Μάρκος Καλοβελώνης αλλά αυτός επέλεξε να αγωνίζεται με τα χρώματα της Ρωσίας.

Είχε αυτό το δικαίωμα καθώς η μητέρα του είναι Ρωσίδα και δεν δίστασε να κάνει χρήση του, προκειμένου να διευκολύνει την καριέρα του. Το ίδιο δικαίωμα έχει και ο Στέφανος Τσιτσιπάς, δεδομένου ότι και η δική του μητέρα είναι Ρωσίδα, η άλλοτε πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης, Γιούλια Σαλνίκοβα.

Ο Στέφανος, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, δηλώνει Έλληνας και υπερήφανος για την πατρίδα του αλλά τα λεφτά που προσφέρουν οι ξένες ομοσπονδίες για να παίξει ένας αθλητής για λογαριασμό τους, είναι πολλά και ο πειρασμός που γεννιέται μεγάλος.

Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο ελληνικός αθλητισμός και η ελληνική οικονομία γενικότερα δεν ευνοούν τέτοιου είδους συναισθηματισμούς. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβληματίσει όλους, από την αθλητική ηγεσία ως την ομοσπονδία Αντισφαίρισης, από τους σπόνσορες έως τους υποστηρικτές των σπορ στη χώρα μας.

Ο Τσιτσιπάς έφτασε εδώ που έφτασε γιατί πρωτίστως διέθετε το ταλέντο. Δεν θα τα κατάφερνε, ωστόσο, αν δεν είχε την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών του και σημαντική βοήθεια από την Διεθνή Ομοσπονδία η οποία, μέσα από προγράμματα, συνηθίζει να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη των νεαρών βλαστών του τένις παγκοσμίως. Τέλος, τον βοήθησε η μαθητεία του στη διάσημη σχολή του Πατρίκ Μουράτογλου στη Γαλλία.

Στις γυναίκες, η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη στην Ελλάδα. Εδώ, εκτός από τη Μαρία Σάκκαρη (Νο 42) υπάρχει και η Βαλεντίνη Γραμματικοπούλου, κι αυτή με ρίζες στην πρώην Σοβιετική Ένωση, η οποία βρίσκεται στο Νο 175 και παλεύει, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, να αναρριχηθεί στην παγκόσμια κατάταξη, μήπως κι έτσι εξασφαλίσει καμιά χορηγία.

Στα 21 της το κορίτσι, άφησε την Ελλάδα - όπως την είχε αφήσει για χρόνια η Σάκκαρη για να φοιτήσει στην ξακουστή σχολή της Βαρκελώνης- και έχει ενταχθεί σε μια ολλανδική ακαδημία, φτάνοντας στο σημείο, όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή της στο tennisnews.gr, να μιλάει ελληνικά, μόνο όταν έρχεται στην Ελλάδα. Κι έρχεται μόνο 5 μέρες το χρόνο!

Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση πίσω από τη βιτρίνα τη στολισμένη με τις επιτυχίες του Στέφανου Τσιτσιπά και της Μαρίας Σάκκαρη.