Τσιάμης: «Για μένα η ηλικία είναι απλά… αριθμός!»

Ο απολογισμός της ελληνικής αποστολής στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου ήταν πλούσιος σε μετάλλια, ωστόσο ένα από αυτά ήταν για πολλούς ανέλπιστο. Ο Δημήτρης Τσιάμης μπήκε στον τελικό του τριπλούν και όχι μόνο δεν αρκέστηκε σε μια καλή εμφάνιση, αλλά κυνήγησε το μετάλλιο και εν τέλει το πήρε, έστω και αν ο ίδιος δεν ήταν απόλυτα ευχαριστημένος με το… χρώμα του!

Ο 36χρονος πρωταθλητής του Ολυμπιακού δηλώνει ότι για τον ίδιο η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός και στην περίπτωσή του δεν πρόκειται για κάποιο κλισέ, αλλά για αναμφισβήτητο γεγονός, καθώς το απέδειξε περίτρανα με το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο Βερολίνο με άλμα στα 16.78μ., 12 ολόκληρα χρόνια μετά το πανελλήνιο ρεκόρ που είχε πετύχει στη Θεσσαλονίκη με 17.55μ. Ένα ρεκόρ που σημειωτέον κρατάει μέχρι σήμερα.

Γεννηθείς στις 12 Ιανουαρίου του 1982 στην Καρδίτσα, ο πολύπειρος τριπλουνίστας ποντάρει στη θετική του ενέργεια και στην πίστη που έχει στον εαυτό του. Και όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, αυτό του είναι αρκετό για να πετύχει, χωρίς πομπώδεις δηλώσεις, χωρίς να ασχολείται με έξωθεν προσδοκίες, ακόμη και χωρίς χορηγούς πέραν του ΣΕΓΑΣ.

Η αυτοπεποίθηση, η αγάπη στους γονείς και τις δύο μεγαλύτερες αδελφές του και η τεχνική και ψυχολογική στήριξη που του παρέχουν οι προπονητές του, είναι στοιχεία αρκετά για να τον διατηρούν σε κορυφαίο επίπεδο όταν άλλοι αθλητές έχουν ήδη αποσυρθεί από την ενεργό δράση σε πολύ μικρότερη ηλικία. Χωρίς περαιτέρω συστάσεις, πάμε να δούμε τι δήλωσε στο fosonline.gr ο αειθαλής τριπλουνίστας του Ολυμπιακού και του Δημήτρη Σιούντρη.

- Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον στίβο;

Μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο και μπάσκετ, με το μήκος και το τριπλούν ουσιαστικά πρωτοασχολήθηκα στα 16μισι-17 μου χρόνια. Μέχρι και τη δεύτερη χρονιά που ήμουν στους Εφήβους και είχα άλμα στα 16.40μ. έκανα… τα πάντα. Κάπου εκεί με κέρδισε ο στίβος, μου άρεσε περισσότερο το ατομικό.

- Από ποιες ομάδες έχεις περάσει;

Ήμουν αρχικά στον Γυμναστικό Καρδίτσας και μετά στον Ολυμπιακό, όπου και είμαι ακόμα.

- Εξακολουθείς να ασχολείσαι με ποδόσφαιρο και μπάσκετ; Βλέπεις Ολυμπιακό;

Ναι, παρακολουθώ και ποδόσφαιρο και μπάσκετ σαν φίλαθλος. Ολυμπιακός είμαι, από πιτσιρικάς.

- Την καλύτερή σου επίδοση την έκανες το 2006, με 17.55μ. στη Θεσσαλονίκη. Από τότε έχουν περάσει 12 χρόνια, κι όμως παρέμεινες σε υψηλό επίπεδο και κατάφερες να πάρεις τώρα το πρώτο σου μετάλλιο. Πως τα κατάφερες, ποιο είναι το... μυστικό;

Δεν υπάρχει κανένα μυστικό, για μένα η ηλικία είναι… αριθμός. Νιώθω καλά το σώμα μου. Και τώρα στο Ευρωπαϊκό ένιωθα πάρα πολύ καλά. Εγώ δεν είμαι ευχαριστημένος με το άλμα που έκανα, άσχετα με το γεγονός ότι έφερε μετάλλιο. Πίστευα ότι μπορούσα να κερδίσω το μίτινγκ, έτσι ένιωθα! Στην κατάσταση που βρισκόμουν, αν ήμουν λίγο πιο τεχνικός, νομίζω ότι θα μπορούσα σίγουρα να κάνω πάνω από 17 μέτρα.

- Φάνηκε και από τις δηλώσεις σου μετά τον τελικό ότι το περίμενες.

Ναι, ένιωθα πολύ σίγουρος για τον εαυτό μου, ήμουν σε φοβερή κατάσταση. Απλά όταν είμαι καλά, ενθουσιάζομαι και επειδή στην τεχνική μου είμαι λίγο… άστατος, πρέπει να το… στρώσω. Αν καταφέρω να συνδυάσω την καλή κατάσταση με την τεχνική, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό. Στον τελικό δεν κατάφερα να το κάνω όσο θα ήθελα, ενώ ήμουν σε τρομερή σωματική κατάσταση.

- Μετά το μετάλλιο άπαντες έκαναν λόγο για «έκπληξη» και «υπέρβαση». Ήταν ένα μετάλλιο που ουσιαστικά δεν περίμενε κανείς…

Ήξερα ότι είμαι σε καλή κατάσταση, αλλά δεν έλεγα πολλά πριν από τους αγώνες, γενικότερα δεν μου αρέσει να κάνω δηλώσεις κ.λπ. Καταρχάς ήμουν σίγουρος ότι θα μπω στον τελικό. Εκεί ένιωθα πολύ καλά, είδα στα πρώτα άλματα ότι θα μπω εξάδα και από εκεί και πέρα ήξερα ότι θα κυνηγήσω μετάλλιο. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν σε τι κατάσταση βρίσκομαι, γιατί παρ’ όλο που είχα σταθερότητα σε όλη τη χρονιά, από τεχνικά λάθη δεν έκανα μεγαλύτερα άλματα.

- Αρκούσε, λοιπόν, που το πίστευες εσύ. Αυτό είναι το μεγάλο σου «όπλο»;

Σίγουρα. Άλλωστε, αν δεν πίστευα στον εαυτό μου δεν θα συνέχιζα να αγωνίζομαι και να προσπαθώ τόσα χρόνια. Και θα συνεχίσω όσο νιώθω καλά το σώμα μου και όσο πιστεύω ότι μπορώ να κάνω πάνω από 17 μέτρα. Διαφορετικά θα είχα ήδη σταματήσει. Ακόμα νιώθω ότι είμαι πάρα πολύ καλά. Δεν βλέπω… τρελές διαφορές σε σχέση με παλαιότερα. Η μόνη διαφορά, ίσως, είναι η αποκατάσταση, για την οποία χρειάζεσαι λίγο περισσότερο χρόνο. Αλλά πέρα από αυτό… μια χαρά!

- Πως νιώθει ένας αθλητής έχοντας κάνει πρωταθλητισμό σε όλη την καριέρα του, αλλά παίρνει το πρώτο του μετάλλιο στα 36 του;

Η χαρά είναι σίγουρα μεγάλη. Απλά σκέφτεσαι ότι ίσως θα μπορούσες να το είχες πετύχει νωρίτερα, αν είχες κάνει καλύτερη διαχείριση σε μικρότερη ηλικία. Όμως νομίζω ότι σε όποια ηλικία και να έρθει ένα μετάλλιο, η χαρά είναι η ίδια, δεν αλλάζει κάτι.

- Κι εσύ και οι άλλοι αθλητές και αθλήτριες αγωνίζεστε για τον εαυτό σας και για το εθνόσημο. Οι διακρίσεις και τα μετάλλια κατά πόσο πιστεύεις ότι είναι… εθνική υπόθεση;

Χαίρεσαι που παίρνεις μετάλλιο και παράλληλα χαίρεσαι που φέρνεις χαρά και στους γύρω σου, στους συμπατριώτες σου, που τους κάνεις να αισθάνονται περήφανοι για σένα. Είναι σημαντικό μέσα από την επιτυχία να δίνεις κουράγιο και στον απλό κόσμο. Ο αθλητισμός συνδέεται άμεσα με την κοινωνία, έτσι όταν παλεύεις και δεν τα παρατάς, δείχνεις και στους άλλους Έλληνες ότι μπορούν επίσης να παλέψουν και να καταφέρουν κάτι καλύτερο.

- Ένα θέμα που έχουν θίξει κατά καιρούς οι αθλητές και αθλήτριες του στίβου στην Ελλάδα είναι αυτό της Πολιτείας. Θεωρείς ότι μπορεί να βοηθήσει περισσότερο;

Σίγουρα μπορεί να προσφέρει περισσότερα. Νομίζω ότι ο κλασικός αθλητισμός -και όχι μόνο- δεν έχει τη βοήθεια και τη στήριξη που χρειάζεται, ούτε από θέμα εγκαταστάσεων ούτε από θέμα χρηματοδότησης. Προφανώς η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τη χώρα σε όλα τα επίπεδα και μοιραία και τον αθλητισμό, ωστόσο υπάρχει περιθώριο για μεγαλύτερη ενίσχυση. Άλλωστε οι χώρες ανέκαθεν μέσω του αθλητισμού προσπαθούσαν να δείξουν προς τα έξω τι μπορούν να πετύχουν.

- Είχες τραυματισμούς στην καριέρα σου;

Ευτυχώς δεν είχα ποτέ πολύ σοβαρούς τραυματισμούς. Το 2006 είχα την καλύτερη επίδοση στην Ευρώπη, αλλά τραυματίστηκα στο σκαφοειδές και δεν μπόρεσα να πάω στο Ευρωπαϊκό. Αυτό ήταν πολύ μεγάλη ατυχία, γιατί τότε ήμουν ίσως στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας μου. Και το 2011 όταν στο ζέσταμα έπαθα ράγισμα στο δάχτυλο του ποδιού μου, το οποίο με άφησε αρκετό καιρό εκτός. Το καλό με εμένα είναι ότι είμαι τυχερός στο θέμα της αποκατάστασης, επανέρχομαι σε μικρό χρονικό διάστημα.

- Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Ναι, απογοητεύσεις υπήρχαν. Από τραυματισμούς, από οικονομικές δυσκολίες… Όμως η σκέψη ήταν φευγαλέα. Γενικότερα είμαι αισιόδοξος και εύθυμος άνθρωπος. Έχει περάσει μεν από το μυαλό μου κάποιες φορές που ήμουν απογοητευμένος, όμως το συναίσθημα κράτησε ελάχιστα.

- Τι άλλο να περιμένουμε από τον Δημήτρη Τσιάμη στο μέλλον;

Τα καλύτερα! Θα προσπαθώ πάντα να κάνω το καλύτερο, όσο νιώθω καλά θα συνεχίζω. Στόχος είναι να μπαίνω στον τελικό στους μεγάλους αγώνες και από κει και πέρα… βλέπουμε!

Το παλμαρέ του Δημήτρη Τσιάμη

ΑΤΟΜΙΚΑ ΡΕΚΟΡ

Ανοιχτός στίβος: 17.55μ. Ευρωπαϊκό Κύπελλο Μπρούνο Τζάουλι, Θεσσαλονίκη (Πανελλήνιο Ρεκόρ)
Κλειστός στίβος: 17.12μ. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, Παιανία (Πανελλήνιο Ρεκόρ)

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

2006 1ος 17.55μ. Ευρωπαϊκό Κύπελλο Μπρούνο Τζάουλι, Θεσσαλονίκη
2008 2ος 16.15 Βαλκανικό Πρωτάθλημα, Παιανία
2009 2ος 16.98μ. Μεσογειακοί Αγώνες, Πεσκάρα
2009 1ος 16.54μ. Βαλκανικό Πρωτάθλημα, Φάληρο
2010 13ος 16.31μ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Βαρκελώνη (τελικός)
2012 1ος 16.45μ. Βαλκανικό Πρωτάθλημα, Κωνσταντινούπολη
2012 9ος 16.52μ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Ελσίνκι (τελικός)
2013 1ος 17.00μ. Μεσογειακοί Αγώνες, Μερσίνα
2014 10ος 16.39μ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Ζυρίχη (τελικός)
2016 22ος 16.16μ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Άμστερνταμ (προκριματικά)
2018 3ος 16.78μ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Βερολίνο