Γιώργος Πομάσκι στο «ΦΩΣ»: «Η Βουλή στάζει; Γιατί το δικό μου γραφείο στάζει…»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Η πείρα του τεράστια. Προπονητής πολλών αθλητών που τους έφτασε στην κορυφή, όπως και τώρα του Τεντόγλου. Λέει φοβερά πράγματα για τα οικονομικά ανάμεσα σε πολιτεία και ομοσπονδίες, για τα δεινά των Ελλήνων αθλητών και προπονητών. Είναι ο Γιώργος Πομάσκι.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 11/3/2021

Σε δύο σερί Ευρωπαϊκά ο αθλητής σου πήρε χρυσό μετάλλιο.

Είναι δύσκολο να συμβαίνει κάτι τέτοιο, το έχουν κάνει ελάχιστοι αθλητές που ήταν φαινόμενα. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο με αυτές τις συνθήκες τώρα, με την πανδημία και όλα αυτά που περνάμε...

Ολυμπιακό μετάλλιο μπορεί να διεκδικήσει;

Ναι, αλλά είναι πολλές οι παράμετροι που θα παίξουν ρόλο. Πρώτα να είναι υγιής, να μπορεί να ακολουθήσει μια προπονητική διαδικασία συνεχόμενη με διάρκεια, να είναι όλα ρόδινα για να φτάσει στη μεγάλη επίδοση.

Πόσο είναι το ρεκόρ του;

8,38 μ.

Τι επίδοση μπορεί να δώσει ολυμπιακό μετάλλιο;

Και αυτή που έχει κάνει. Αλλά μπορεί να πάει το μετάλλιο και στο 8,30 μ. ή στο 8,50 μ. Ναι, μπορεί να διεκδικήσει ολυμπιακό μετάλλιο. Αλλά αν μας κλείσουν πάλι, χαιρετίσματα...

Δηλαδή;

Τον Μάρτιο που μας έκλεισαν δύο μήνες ήταν καταστροφικό για τον Μίλτο. Από μικρός έχει κάποιες αδυναμίες στα γόνατα και έγινε δουλειά χρόνων πάνω σε αυτό. Μόλις σταματήσαμε, αυτή η δουλειά χρόνων εξαφανίστηκε. Οι πρωταθλητές δεν πρέπει να σταματάνε διότι θα εμφανίσουν τραυματισμούς. Το είχαμε πει. Είχαμε ενημερώσει. Δεν μας άκουσαν. Και ήρθαν τα προβλήματα τραυματισμού. Τώρα πάλι παλεύουμε, πρέπει να είναι στη σωστή προπονητική σειρά και ταυτόχρονα να δυναμώνει, αλλά δεν συμβαδίζουν αυτά.

Είπε ότι σε είχε ενημερώσει ότι θα κάνει μόνο μια προσπάθεια λόγω τραυματισμού και ότι θα τα καταφέρει, αλλά δεν τον πίστευες.

Ε, μαζί το σχεδιάσαμε. Εγώ είχα λίγο άγχος, αυτός καθόλου. Αυτή είναι η μεγαλύτερή του ικανότητα: ότι είναι πολύ ψύχραιμος, πολύ σίγουρος.

Πόσα χρόνια βγάζεις αθλητές με διακρίσεις;

Αυτή είναι η δουλειά μου.

Από πότε;

Από το 1990 με Βασδέκη.

Πες όλα τα ονόματα αθλητών.

Είναι πολλά, θα ξεχάσω κάποια. Εγώ δεν είμαι και στατιστικολόγος, δεν κρατάω νίκες ούτε μετάλλια.

Ο κόσμος ξέρει τους αθλητές, όχι τους προπονητές.

Δεν πειράζει. Εμείς είμαστε πίσω από την κουρτίνα. Δεν πειράζει.

Είσαι 30 χρόνια προπονητής πρώτης γραμμής.

Πάω στα 33 χρόνια.

Πες μου λοιπόν: Για εμένα το μεγάλο θέμα είναι με τις ομοσπονδίες, πού πάνε τα λεφτά, ποιος τους τα δίνει, πώς τα διαχειρίζονται. Πώς ξέρουμε ότι δεν γίνονται σκάφη και ακριβά αμάξια, αλλά πάνε εκεί που πρέπει τα λεφτά. Δηλαδή στις υποδομές και στους αθλητές.

Μεγάλο θέμα ανοίγεις τώρα...

Αυτό είναι το θέμα.

Είναι μεγάλο θέμα και είναι κρίμα για τα παιδιά...

Θα μιλήσεις;

Εγώ έχω μία γνώμη για τον αθλητισμό, διότι τρακάρω καθημερινά με αυτά τα προβλήματα. Μια χώρα πετυχημένη, πρέπει να έχει έναν σκελετό: Πρώτα είναι οι εγκαταστάσεις. Χωρίς αυτές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μετά πάμε σε ένα σύνολο αθλητών και προπονητών που να μπορούμε να δουλέψουμε με τα παιδιά και να τα εξελίξουμε. Όχι να τραβάς ένα παιδί, γαϊδούρι να είναι, θα ψοφήσει... Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλους τους προπονητές να έχουν καταφύγει στο πέρσοναλ τρέινινγκ λόγω της οικονομικής ένδειας στον στίβο. Ποιοι προπονητές θα χτίσουν τα παιδιά;

Οι πρόεδροι των ομοσπονδιών από πού παίρνουν τα λεφτά;

Από το κράτος και από κάποιους σπόνσορες που τους ευχαριστούμε πολύ.

Και ποιος ελέγχει το πού πάνε τα λεφτά;

(γελάει πικρά). Αυτό δεν είναι δική μου δουλειά. Εγώ όμως μπορώ να πω τι φτάνει στον αθλητή και στον προπονητή. Και αυτό δεν είναι μόνο ο μισθός μας. Ποτέ δεν αρκούσαν τα λεφτά, πάντα ήταν εις βάρος του αθλητή και του προπονητή. Δεν υπήρχε μια συνέπεια, να το πω έτσι. Είμαστε μόνιμα σε ένα λάθος. Και δεν τα λέω αυτά μόνο για τον τωρινό υπουργό Αθλητισμού και τον τωρινό ΣΕΓΑΣ. Έτσι είναι το σύστημα χρόνια. Ε, φτάνει πια.

Δώσε.

Είναι σαν να έχουμε κολυμβητές και να μην έχουμε νερό. Αυτό είμαστε εμείς. Εμείς έχουμε για προπόνηση μια αίθουσα που στάζει και όταν βρέχει βάζει μέσα κάθε μέρα νερά. Πώς να ετοιμάσουμε τα παιδιά μας; Έχουμε αγώνες που δεν έχουμε μία στροφή στα 400 μέτρα. Πού να κάνει η Βασιλείου, αυτό το κορίτσι που παλεύει. Τη λυπάμαι. Πού να κάνουν όλο τον χειμώνα που δεν έχουν τρεις στροφές στα 800 μέτρα και στα 1.500. Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να ετοιμάσει τις συνθήκες.

Πες μου για τα προπονητήρια.

Ούτε το Ολυμπιακό Στάδιο είναι αυτό που πρέπει. Φτιάξαμε το ερκοντίσιον πριν από λίγο καιρό, πέρσι έσταζε παντού. Είχα τον Αντώνη Μάστορα, έτρεχε και πηδούσε, έσταζε συνεχώς και φοβόμουν στο κλειστό μήπως γλιστρήσει και τραυματιστεί άσχημα. Στο κλειστό... Κουράστηκα, δεν έχω τη δύναμη πια να το παλεύω, πώς να το πω. Κάποιος φταίει. Να βρούμε ποιος φταίει. Με μεγάλη στενοχώρια θα το πω, εμείς μοιράζουμε το πρόβλημα, δεν το λύνουμε. Δεν μπορούμε να βάλουμε είκοσι λάμπες στην Παιανία τόσα χρόνια; Δεν έχουμε ηλεκτρολόγο στην Ελλάδα; Δεν μπορώ να καταλάβω. Και είναι πολύ καλό γήπεδο. Όταν σκοτεινιάσει όμως, δεν μπορούν να κάνουν προπόνηση. Και δεν μπαίνουμε στην Παιανία εδώ και χρόνια. Ούτε το ΣΕΦ μπορούμε να χρησιμοποιούμε μόνο δύο μέρες για αγώνες. Αυτό είναι ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα. Για να εξελιχθεί ένα παιδί, δεν φτάνει μόνο η προπόνηση, χρειάζονται και οι αγώνες.

Στον Αυγενάκη ή στον Μητσοτάκη τι έχεις να πεις άμα σε διαβάζουν τώρα;

Έχω να τους ρωτήσω τούτο: Η Βουλή στάζει; Γιατί στο δικό μου γραφείο στάζει.

Πού;

Στο ΟΑΚΑ. Δεν υπάρχει άλλο μέρος να γυμναστούμε. Σε κάθε βροχή πλημμυρίζω. Τώρα έχουμε έναν καινούργιο διευθυντή στο ΟΑΚΑ, ενδιαφέρεται, το παλεύουμε, ελπίζω. Το ΟΑΚΑ όμως δεν έχει ταρτάν. Και για πολλά χρόνια γυμναζόμαστε μόνο στο κλειστό. Δεν έχουμε κάνει μια προπόνηση έξω. Και ενώ έχουμε το καλύτερο κλίμα στην Ευρώπη. Το 1985 το ΟΑΚΑ ήταν το καλύτερο αθλητικό κέντρο της Ευρώπης και τώρα είμαστε τελευταίοι. Η Πολωνία τώρα έχει δέκα κλειστά. Πεθαίνει ο στίβος, παιδιά. Με μαθηματική ακρίβεια. Σας το λέω υπεύθυνα. Φεύγουν οι προπονητές, διαλύονται οι εγκαταστάσεις, έτσι δεν μπορούμε να μαζέψουμε παιδιά για να τα γυμνάσουμε σωστά και να τα εξελίξουμε.

Είσαι τρομερός.

Με πονάει, με πονάει…

Έτσι θα κλείσω, δεν θέλω πολλά λόγια, λίγα και να μετράνε.

Αυτά που σου είπα είναι αλήθεια.