Μάριος Γιαννάκου: Αρκτική, έρημος και τώρα… ζούγκλα!
Ο Μάριος Γιαννάκου μετά τους αγώνες στο Ροβανιέμι και την έρημο Αλ Μαρμούμ ετοιμάζεται για το πιο δύσκολο εγχείρημά του, συμμετέχοντας στον αγώνα 250 χιλιομέτρων στο τροπικό κλίμα της ζούγκλας, στην Ταλαμάνκα της Κόστα Ρίκα.
Ο Μάριος Γιαννάκου μετά τους αγώνες του στο Ροβανιέμι και την έρημο Αλ Μαρμούμ ετοιμάζεται για το πιο δύσκολο εγχείρημά του, συμμετέχοντας στον αγώνα 250 χιλιομέτρων στο τροπικό κλίμα της ζούγκλας, στην Ταλαμάνκα της Κόστα Ρίκα
Αγώνας 150 χιλιομέτρων με δεμένο έλκηθρο πάνω του στο Ροβανιέμι, στον Αρκτικό Κύκλο. Αγώνας 270 χιλιομέτρων στην έρημο Αλ Μαρμούμ του Ντουμπάι. Επόμενος σταθμός για τον Μάριο Γιαννάκου θα είναι τον Φεβρουάριο το πιο δύσκολο εγχείρημα: ο αγώνας στη ζούγκλα της Ταλαμάνκα στην Κόστα Ρίκα, εκεί όπου θα επιχειρήσει να διανύσει 250 χιλιόμετρα σε έξι ημέρες, με 40 βαθμούς Κελσίου και 100% υγρασία.
Ο Γιαννάκου δοκιμάζει συνεχώς τα όριά του και εξομολογείται στο «ΦΩΣ» όλα όσα τον οδηγούν στο να… παιδεύει τον εαυτό του μέσα από αυτούς τους πολύ σκληρούς αγώνες δρόμου.
Κατ’ αρχάς, τι πας να κάνεις εκεί; Τι είναι αυτός ο αγώνας;
Είναι ένας αγώνας 250 χιλιομέτρων στη ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής. Διαρκεί έξι μέρες και οι αθλητές μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα καλούνται να καλύψουν την απόσταση αυτή. Ο αγώνας γίνεται στην Κόστα Ρίκα, στην ευρύτερη περιοχή της Ταλαμάνγκα, στη ζούγκλα.
Πώς το αποφάσισες;
Μετά τον αγώνα της Αρκτικής (Ροβανιέμι 150 χλμ.) και της ερήμου (Αλ Μαρμούμ 270 χλμ.) αποφάσισα να δηλώσω συμμετοχή σε αυτόν τον αγώνα, που είναι κάτι διαφορετικό. Έχει να κάνει με το αφιλόξενο πεδίο της ζούγκλας και το τροπικό κλίμα και να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε αυτές τις συνθήκες.
Τι προετοιμασία κάνεις γι’ αυτόν τον αγώνα;
Η προπόνηση γίνεται σε καθημερινή βάση. Τρέχω κάθε μέρα βάσει συγκεκριμένου προγράμματος, πιστεύω όμως ότι οι αγώνες αυτοί θέλουν κυρίως ψυχολογική προετοιμασία και πνευματική προσπάθεια, οπότε καμία προπόνηση δεν μπορεί να φέρει στον τερματισμό έναν αθλητή.
Πώς προετοιμάζεσαι ψυχολογικά για έναν αγώνα στη ζούγκλα;
Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ υποκειμενικό και διαφέρει από αθλητή σε αθλητή. Προσωπικά προσπαθώ να προετοιμάσω τον εαυτό μου όσον αφορά στις αντιξοότητες που θα συναντήσω μέσα στον αγώνα.
Σκέφτεσαι τις χειρότερες δυνατές συνθήκες για να είσαι έτοιμος γι’ αυτές ή σκέφτεσαι πως ό,τι και να γίνει θα τερματίσεις;
Αρχικά πηγαίνω αποφασισμένος να τερματίσω την προσπάθειά μου. Από εκεί και πέρα, οι αμφιβολίες που σίγουρα θα έρθουν μέσα στον αγώνα είναι κάτι το ανθρώπινο και το φυσιολογικό, οπότε κάθε αρνητική σκέψη ~που ενδεχομένως θα κάνω~ έχει βρει και κάποια αντίστοιχη θετική ώστε να προχωρώ μέσα στον αγώνα.
Πόσες ώρες κοιμάται ένας αθλητής σε αυτές τις έξι μέρες που διαρκεί ο αγώνας;
Συνολικά σε αυτό το διάστημα υπολογίζω ότι θα κοιμηθώ περίπου 10 ώρες. Κάπου δύο ώρες τη μέρα. Τις υπόλοιπες ώρες υπάρχει τρέξιμο και περπάτημα, ο αθλητής βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Πρέπει μέσα στο καμπ που θα συναντήσει να φτιάξει τον εξοπλισμό του, να πάρει τροφές...
Ακούγεται και είναι τρελό όλο αυτό. Θέλει τρέλα, έτσι δεν είναι;
Θέλει τρέλα, θέλει αγάπη, πάθος, αλλά το κύριο συστατικό είναι η τρέλα.
Γιατί το κάνεις;
Για μένα είναι ένας τρόπος να βρω τις ισορροπίες μου, να σκεφτώ μέσα από αυτούς τους αγώνες τις αδυναμίες μου και να γυρίσω ένας διαφορετικός άνθρωπος, πιο δυνατός, που θα αντιμετωπίσει την καθημερινότητα με περισσότερη ευκολία.
Από το Ροβανιέμι πόσο διαφορετικός άνθρωπος γύρισες;
Ο αγώνας της Αρκτικής ήταν ένα πολύ σημαντικό σχολείο και μάθημα ζωής για μένα. Αναθεώρησα πολύ την αντοχή του ανθρώπου και τι μπορεί τελικά να καταφέρει ένας μέσος άνθρωπος. Γύρισα πολύ διαφορετικός και εκεί μου έγινε ένα σημαντικό κλικ, που αφορά τα όρια του ανθρώπου.
Ήσουν πριν από μερικά χρόνια 136 κιλά. Τώρα ετοιμάζεσαι για έναν αγώνα 250 χιλιομέτρων μέσα στη ζούγκλα. Πότε αποφάσισες να αλλάξεις;
Το 2014 ζύγιζα σχεδόν 140 κιλά. Τότε με τον φίλο μου τον Γιώργο κάναμε την πρώτη μας ανάβαση στον Όλυμπο, εκεί μου μπήκε το μικρόβιο της φύσης και έπειτα από 3,5 χρόνια έφτασα να δηλώνω συμμετοχή στο Ροβανιέμι και το Αλ Μαρμούμ, κάνοντας βέβαια ενδιάμεσα αγώνες υπεραποστάσεων στην Ελλάδα.
Πώς φαντάζεσαι τον αγώνα στη ζούγκλα;
Έχω δει μόνο σε εικόνες το τοπίο της ζούγκλας, αλλά έχω διαβάσει πάρα πολύ καλά εδώ και μήνες για το τροπικό κλίμα και τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος σε τέτοιες συνθήκες, τον συνδυασμό υψηλής θερμοκρασίας με υγρασία. Αυτό δημιουργεί αφυδάτωση, που για ένα αερόβιο άθλημα, όπως το τρέξιμο, είναι καταστροφικό για τον αθλητή. Επίσης ένα πρόβλημα είναι τα διαφορά έντομα, φίδια…
Αυτά πώς αντιμετωπίζονται; Τι εξοπλισμό θα έχεις;
Υπάρχει συγκεκριμένος εξοπλισμός από τη διοργάνωση. Υπάρχει αντιοφικός ορός για οποιοδήποτε τσίμπημα, αλλά νομίζω ότι τα ζώα φοβούνται τον άνθρωπο και δεν θα ασχοληθούν μαζί μας…
Θα έχεις πάρει μέρος εφόσον τρέξεις και στη ζούγκλα σε τρία διαφορετικά ακραία περιβάλλοντα στη Γη. Επόμενος στόχος τι μπορεί να είναι;
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να ολοκληρώσω με επιτυχία και αυτόν τον αγώνα. Επόμενος στόχος είναι να κάνω τη διάσχιση του Νότιου Πόλου, μια απόσταση 1.800 χιλιομέτρων σε 60 μέρες. Το έχει καταφέρει μόνο ο Κόλιν Ο’ Μπράντι. Με τα πόδια 60 μέρες, με αυτόνομη υποστήριξη. Είσαι μόνος σου, είναι αυτόνομη προσπάθεια. Περνάς από τη Γη του Πυρός στην Ανταρκτική και ξεκινάς από τον κόλπο του Άντμουνσεν, φτάνεις στον Νότιο Πόλο και συνεχίζεις στο νότιο άκρο. Είναι σκληρό…
Γιατί παιδεύεις τον εαυτό σου, διότι η αλήθεια είναι ότι το κάνεις…
Είναι γεγονός, γιατί αυτές οι προσπάθειες έχουν πάρα πολύ πόνο και ταλαιπωρία και ψυχική και σωματική. Πιστεύω όμως ότι η αντιξοότητα έναν άνθρωπο τον αλλάζει προς το καλύτερο και το βασικό είναι ότι σε συστήνει στον ίδιο σου τον εαυτό. Βλέπεις τις ανασφάλειές σου, μπορεί να βγει κάτι πολύ ουσιαστικό και σημαντικό για τον εαυτό σου.
Στη διάρκεια του αγώνα του Ροβανιέμι διάβαζες βιβλία;
Στην έρημο είχα το MP3 και είχα περάσει διάφορες ομιλίες και βιβλία τα οποία τα άκουγα κατά τη διάρκεια των πέντε ημερών. Διαβάζω κυρίως βιβλία που έχουν να κάνουν με την αυτοβελτίωση και σχετίζονται με τον ρόλο του ανθρώπου και τον σκοπό της ζωής ενός ανθρώπου στην καθημερινότητα.
Ποιος είναι για σένα ο σκοπός της ζωής ενός ανθρώπου στην καθημερινότητα;
Έτσι όπως είναι δομημένη η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, έχουν μηχανοποιηθεί πολλά πράγματα και ο άνθρωπος έχει βαλτώσει λίγο σε αυτή την ευκολία. Θεωρώ ότι η κρίση που διανύουμε είναι πνευματική κρίση. Ο άνθρωπος ψάχνει πάντα την εύκολη λύση και γινόμαστε συνεχώς ματαιόδοξοι. Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να βρει τι τον κάνει ευτυχισμένο και από εκεί και πέρα όλα παίρνουν τον δρόμο τους.
Σίγουρα ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, είναι ανηφορικός, όπως λέει ο Νίκος Καζαντζάκης, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι αξίζει.
Αυτοί οι αγώνες είναι ο δικός σου τρόπος για να μην επιλέξεις την εύκολη λύση στη δική σου καθημερινότητα;
Έτσι ακριβώς είναι. Οι προκλήσεις αυτές που διαλέγω απορρέουν από την εσωτερική μου ανάγκη να αποδείξω ότι μπορώ αρχικά να τα καταφέρω και διαλέγω έναν δρόμο με δυσκολίες και ξεπερνώντας αυτές τις φυσικές δυσκολίες, χτίζεις σιγά σιγά την προσωπικότητά σου, ώστε να αντιμετωπίσεις τη ζωή στην καθημερινότητα.
Όλοι αυτοί οι αγώνες έχουν και κόστος. Πώς τα καταφέρνεις;
Κοστίζουν και γι’ αυτό θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ στους χορηγούς μου, την Allianz Direct που στηρίζει ό,τι κάνω τον τελευταίο χρόνο, την Arla Protein και την Columbia.
Υπάρχουν άλλοι αθλητές που έχουν κάνει και τους τρεις αυτούς επίπονους αγώνες;
Νομίζω ότι εφόσον ολοκληρώσω και τερματίσω την προσπάθειά μου στη ζούγκλα της Κόστα Ρίκα, θα είμαι ο μόνος αθλητής στον κόσμο που θα έχει συμμετάσχει και τερματίσει και στους τρεις αυτούς αγώνες. Σε αυτόν τον αγώνα θα συμμετάσχουμε 60 άτομα. Συνήθως τερματίζουμε στους αγώνες αυτούς 15 αθλητές. Στο Ροβανιέμι από τους 60 τερματίσαμε οι 14 και στην έρημο Αλ Μαρμούμ ξεκινήσαμε 53 αθλητές και τερματίσαμε 17 άτομα.
Ο Μάριος τι κάνει όταν δεν ασχολείται με αυτούς τους αγώνες;
Η οργάνωση ενός τέτοιου ταξιδιού και ενός τέτοιου αγώνα απαιτεί πάρα πολύ χρόνο και πολύ ακριβή σχεδιασμό μήνες πριν. Γι’ αυτόν τον αγώνα ασχολούμαι κάθε μέρα εδώ και 10 μήνες, οργανώνω τα πάντα. Στον υπόλοιπο χρόνο δίνω ομιλίες που έχουν να κάνουν με την παρακίνηση. Φέτος στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, σε συνεργασία με τον υπεύθυνο Πολιτισμού και Αθλητισμού, γίνεται μία δράση σε όλα τα σχολεία της περιφέρειας, με σκοπό να προάγουμε τον αθλητισμό και την υγιεινή διατροφή.
Είναι και το επάγγελμά σου πλέον όλο αυτό;
Ναι, ασχολούμαι αποκλειστικά πλέον με αυτό. Έχουμε με τον αδελφό μου μια φοροτεχνική εταιρεία, αλλά δεν ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια.
Μίλησες για την παρακίνηση. Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παρακινηθεί;
Κάτι πάρα πολύ απλό και ταυτόχρονα πολύ πολύπλοκο: πίστη στον εαυτό του. Δεν χρειάζεται κανένας άλλος να πιστέψει σε μας, αν πιστέψουμε εμείς στον ίδιο μας τον εαυτό. Ο άνθρωπος μπορεί να περάσει μέσα από τοίχο αν το πιστεύει και αν το θελήσει πραγματικά. Είναι πάρα πολύ επώδυνο όταν καταλαβαίνει πως το μοναδικό εμπόδιο στον άνθρωπο είναι ο ίδιος ο εαυτός του.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ