Ιωάννα Ξουλόγη:«Οι αθλητές πρέπει να ονομάζονται ήρωες στην Ελλάδα»

Φλέρταρε με μια μεγάλη διάκριση εδώ και χρόνια. Κυνηγούσε ένα μετάλλιο, έφτανε πολύ κοντά, αλλά δεν τα είχε καταφέρει. Μέχρι φέτος. Η Ιωάννα Ξουλόγη, στα 26 της χρόνια, κατάφερε να προσφέρει ένα μετάλλιο στην ελληνική γυμναστική με την εξαιρετική παρουσία της στις ασκήσεις εδάφους στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μπακού, στο Αζερμπαϊτζάν.

Στον πρώτο αγώνα της φετινής σεζόν η Καβαλιώτισσα αθλήτρια που ζει και προπονείται στη Θεσσαλονίκη κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, παρότι αγωνίστηκε με ίωση!

Με την εμφάνισή της πρόσθεσε άλλη μια επιτυχία στο ενεργητικό της ελληνικής γυμναστικής σε παγκόσμιο επίπεδο και αν μη τι άλλο απέδειξε ότι υπάρχουν και άλλοι αθλητές πίσω από τον Λευτέρη Πετρούνια, τον Βλάση Μάρα και τη Βασιλική Μιλλούση, που κρατούν το άθλημα πολύ ψηλά και κόντρα στα προβλήματα της χώρας, που εννοείται ότι επηρεάζουν και την ελληνική γυμναστική.

Η Ξουλόγη μίλησε στο «Φως των Σπορ» για την επιτυχία της στο Μπακού αλλά και για ό,τι αντιμετωπίζει στην καθημερινόητά της, όπως φυσικά δεν θα μπορούσε να μη σχολιάσει και το θέμα των ημερών, την απόφαση του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα των προνομίων στους αθλητές.

Κυνηγούσες πολύ καιρό ένα μετάλλιο και ήρθε στο Μπακού. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό σου όταν κατάλαβες ότι πέτυχες τον στόχο σου;

Στόχος μου πριν πάω στον αγώνα ήταν να μπω στον τελικό και στα δύο όργανα, στη δοκό και στις ασκήσεις εδάφους, και τα κατάφερα. Από εκεί και πέρα σε έναν τελικό όλα είναι πιθανά, πήγα καλά και ήρθε το μετάλλιο.

Τι σημαίνει για σένα αυτό το μετάλλιο και πόσο διαφοροποιεί τους αγωνιστικούς στόχους σου από εδώ και πέρα;
Το μετάλλιο ήρθε σε πολύ καλή στιγμή. Είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίζω να δουλεύω σκληρά και με πάθος για να κατακτήσω τους επόμενους στόχους μου.

Βιώνεις πολλά χρόνια τη γυμναστική εκ των έσω. Τι θα ήθελες να αλλάξεις και τι θα ήθελες να κρατήσεις ίδιο;
Η γυμναστική στην Ελλάδα έχει πολύ διαφορετική νοοτροπία σε σχέση με το εξωτερικό. Οι αθλητές πρέπει να ονομάζονται ήρωες, όσο εγωιστικό και αν ακούγεται. Το πρώτο και πιο σημαντικό πράγμα που λείπει από τον χώρο μας είναι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είναι πολύ επικίνδυνο σε έναν τέτοιον χώρο να μην υπάρχει ένας γιατρός ή ένας φυσικοθεραπευτής. Γενικά υπάρχουν πολλές ελλείψεις, έπρεπε να είναι δεδομένα στον χώρο της γυμναστικής.

Πώς κρίνεις το επίπεδο της ελληνικής γυμναστικής σε παγκόσμιο επίπεδο;
Όπως είπα και πριν, η ελληνική γυμναστική έχει διαφορετική νοοτροπία από τη γυμναστική στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε ότι μπορούμε να ανταγωνιστούμε σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό οφείλεται κυρίως στην ψυχή του Έλληνα αθλητή.

Πόσο σημαντικό είναι να βλέπεις και να προπονείσαι μαζί με αθλητές επιπέδου Πετρούνια και Μάρα; Τι διαφορετικό έχουν αυτοί οι αθλητές, πέρα από ταλέντο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν προπονούμαστε στον ίδιο χώρο με τα παιδιά. Εγώ προπονούμαι στη Θεσσαλονίκη και πλέον δεν κάνουμε τις απαραίτητες προετοιμασίες για να βρισκόμαστε όλοι οι αθλητές στον ίδιο χώρο. Βρισκόμαστε μόνο σε αγώνες και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μαζί με τους συναθλητές και τις συναθλήτριές μου.

Είσαι από τις έμπειρες αθλήτριες στην ελληνική γυμναστική. Υπάρχει μέλλον; Υπάρχει ταλέντο;
Η ελληνική γυμναστική έχει πολλά παιδιά που διαθέτουν ταλέντα και θεωρώ ότι υπάρχει μέλλον. Αλλά για να κρατηθούν αυτά τα παιδιά στον χώρο πρέπει και η πολιτεία να βοηθήσει και να συμβάλλει σε αυτό. Πρέπει να δημιουργηθούν κίνητρα.

Έχει γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση για την απόφαση του ΣτΕ να καταργήσει τα προνόμια στους αθλητές για είσοδο στο πανεπιστήμιο. Ποια είναι η δική σου άποψη;
Επειδή τα έχω ζήσει από προσωπική εμπειρία, θεωρώ ότι αυτό που έχει γίνει είναι απαράδεκτο. Δεν υποβιβάζω την προσπάθεια των καλών μαθητών που θέλουν και οι ίδιοι να πετύχουν τον στόχο τους, αλλά και εγώ ως αθλήτρια και μαθήτρια συγχρόνως προσπαθούσα να τα συνδυάσω και τα δύο. Είναι άδικο, όμως, ένα προνόμιο που το δικαιούται ένας αθλητής που αφιερώνει τη ζωή του μέσα σε ένα γυμναστήριο χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα να του το στερούν με αυτόν τον τρόπο. Εμείς οι αθλητές δεν θέλουμε να γίνουμε γιατροί και δικηγόροι. Δεν παίρνουμε τη θέση κανενός. Ο πρωταθλητισμός στην Ελλάδα θα σβήσει και αυτό θα είναι αιτία των υπευθύνων του ΣτΕ.

Ποια είναι η καθημερινότητά σου; Πόσες ώρες προπόνησης κάνεις και τι είδους προπόνηση; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητά σου;
Κάθε μέρα κάνω διπλές προπονήσεις που έχουν διάρκεια γύρω στις 5 ώρες, ανάλογα την περίοδο. Στην πρωινή γίνεται η φυσική κατάσταση και βασικά στοιχεία στα όργανα. Στη δεύτερη προπόνηση μπαίνουμε κανονικά στα όργανα και περνάμε τα προγράμματά μας. Η κύρια δυσκολία είναι η αποκατάστασή μου. Επειδή ένας αθλητής δεν μπορεί να ζήσει μόνο με τον πρωταθλητισμό, μόλις τελειώνω από τις προπονήσεις μου πηγαίνω σε ένα άλλο γυμναστήριο και ασχολούμαι με την προπονητική. Γυμνάζω, αγωνιστικά, κοριτσάκια. Φεύγω στις 9 το πρωί από το σπίτι και γυρίζω στις 9 το βράδυ. Θεωρώ ότι η έλλειψη χρόνου ξεκούρασης είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζω καθημερινά.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου αγώνισμα στη γυμναστική και γιατί;
Αγαπημένο μου όργανο είναι η δοκός ισορροπίας. Είναι ένα απρόβλεπτο όργανο που χρειάζεται να έχεις την κατάλληλη ψυχολογία. Μπορεί στην προπόνηση να κάνεις ακούνητα προγράμματα και στον αγώνα να πέσεις τρεις φορές. Προσπαθώ να βρω την ψυχολογία του αγώνα. Είναι ένα όργανο που με ιντριγκάρει.

Αν δεν έκανες γυμναστική, με τι θα ήθελες να ασχοληθείς;
Στη φάση που βρίσκομαι, όταν σταματήσω τη γυμναστική, θα συνεχίσω να βρίσκομαι στο γυμναστήριο σε προπονητική θέση και σίγουρα θα ήθελα να δημιουργήσω και τη δική μου οικογένεια. Προέρχομαι από μια πολύτεκνη οικογένεια, είμαστε τέσσερις αδερφές. Αγαπάω πολύ τα παιδιά και θα ήθελα πολύ να κάνω και δικά μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που είναι δίπλα μου και με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια, όπως και τον χορηγό μου, Healing Art Massage, που προσφέρει τις υπηρεσίες του για την αποκατάστασή μου.