Το ελληνικό κατς είναι εδώ - Κερδίστε προσκλήσεις για το ZMAK Royal!

Δεν υπάρχει πιτσιρικάς που να μην έχει δει έστω μία φορά αγώνα κατς. Το αμερικανικό wrestling ήταν από τα πιο δημοφιλή προγράμματα τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, αλλά μετά έχασε την επαφή του με το ευρύ κοινό, με τα δικαιώματά του να περνούν σε συνδρομητικά κανάλια. Το ελληνικό κατς βέβαια προϋπήρχε, από τη δεκαετία του ’40 παρακαλώ, με ονόματα όπως οι Λόντος, Τρομάρας, Πεφάνης και Σουγκλάκος! Η αυλαία έπεσε κάπου στο 1996, σε αγώνα του Σουγκλάκου στον «Τάφο του Ινδού». Έκτοτε πέρασε στην αφάνεια, μέχρι να έρθει πριν από λίγα χρόνια ο Πέτρος Πολυχρονίδης για να το ξαναζωντανέψει! Με προσωπικές ενέργειες ίδρυσε το ZMAK και μέσα σε λίγο διάστημα άρχισε να κερδίζει κοινό!

Το ΦΩΣ βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του ZMAK, στο λιμάνι του Πειραιά, κοντά στο «Παπαστράτειο» και μίλησε με τον Πέτρο Πολυχρονίδη. Ο γνωστός δημοσιογράφος και παρουσιαστής του «Τροχού της Τύχης» άνοιξε την καρδιά του για το… παιδί του και για όλη την προσπάθεια που κάνει με μεράκι και πείσμα.

«Φαν του wrestling κι εγώ από μικρός, πόνεσα όταν σταμάτησε, τη στιγμή που έπεσε μια πατάτα στον Σουγκλάκο, ένα απόγευμα του 1996. Ήμουν τότε μέσα στον [Τάφο του Ινδού]. Ακολούθησε μια νεκρή περίοδος και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να το συνεχίσει οργανωμένα, αφού και ο κόσμος είχε αρχίσει να λιγοστεύει στις εξέδρες. ‘Ισως έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ο Έλληνας είχε αρχίσει να βλέπει αμερικανικό κατς στην τηλεόραση και διαπίστωνε πόσο μεγάλη ήταν η διαφορά σε ποιότητα και θέαμα. Εμένα ήταν απωθημένο μου, ίσως γιατί από μικρός ήθελα να γίνω παλαιστής, και έχοντας πλέον κάποια οικονομική δυνατότητα, αποφάσισα να δημιουργήσω κάτι πάλι από την αρχή! Μαζί με 5-10 παιδιά φτιάξαμε το ZMAK με χομπίστικη διάθεση και μέσα σε λίγα χρόνια, 3 για την ακρίβεια, αριθμούμε πλέον 70 performers, 15 σόου το χρόνο και 5.000 θεατές αυτό το διάστημα! Πάμε απρόσμενα καλά, αν και, ΟΚ, μην ξεγελιόμαστε, το επίπεδο ακόμη είναι χαμηλό σε σχέση με τις ΗΠΑ. Από προμόσιον πάντως πάμε καλά, το κανάλι μας στο youtube στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι από τα πρώτα σε επισκεψιμότητα στην Ευρώπη!».

«Όταν ο αθλητισμός συναντά τον κινηματογράφο»

Τελικά τι είναι το κατς;

«Άθλημα δεν μπορείς να το πεις, από τη στιγμή που -κακά τα ψέματα- το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο. Είναι ένα μοναδικό είδος. Μια διαφορετική κουλτούρα. Συνδυάζει αθλητισμό με κινηματογράφο. Στημένο δεν το λέω. Δεν μου αρέσει. Είναι σαν μια θεατρική παράσταση, σίριαλ σε σανίδι. Ναι μεν έχει προκαθορισμένο αποτέλεσμα, ο πόνος όμως είναι αληθινός. Όταν εφευρεθεί ο τρόπος να πέφτεις από τα 4 μέτρα σε τραπέζι χωρίς να χτυπήσεις καν, τότε, ναι, θα το δεχτώ ότι είναι ψεύτικο. Δεν θα παίρναμε άλλωστε τόσο αυξημένα μέτρα ασφάλειας. Ο πρώτος που φτάνει πάντα στο γήπεδο είναι ο γιατρός, ενώ είμαστε και σε επικοινωνία με το εφημερεύον νοσοκομείο».

Για την ιστορία του, ο Πολυχρονίδης μάς είπε:

«Υπάρχει από το 1897! Είναι η φυσική συνέχεια των ανθρώπων του τσίρκου, μέρος μιας παράστασης. Κατά τις δεκαετίες εξελίχθηκε, φτάσαμε να έχουμε μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση, με… ηθοποιούς, κασκαντέρ και με δισεκατομμύρια έσοδα. Στις ΗΠΑ είναι το πέμπτο δημοφιλέστερο πρόγραμμα στην τηλεόραση, μετά το Super Bowl, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους τελικούς του ΝΒΑ και το Μουντιάλ».

«Πολύμηνη εκπαίδευση»

Επιστρέφοντας στα δικά μας, ποιος μπορεί να ασχοληθεί;

«Ο καθένας πάνω από τα 15, με τη συναίνεση των γονιών του. Ο μεγαλύτερος τώρα σε εμάς είναι 42. Για να παίξει, όμως, θα χρειαστεί πολύμηνη επαγγελματική εκπαίδευση. Είτε στην Ευρώπη είτε εδώ, στη δική μας σχολή ή αλλού. Αυτό είναι και το δυσκολότερο. Θέλεις τουλάχιστον 4 μήνες εκπαίδευση, άλλοι δεν τα έχουν καταφέρει ούτε σε 2 χρόνια. Είναι ζόρι. Μπορεί να φαίνεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Ακόμη και ο σούπερ εκπαιδευμένος θα τραυματιστεί. Αν έχεις επαγγελματική καριέρα, μπορεί να την καταστρέψεις. Σε εμάς έσπασε κάποιος το χέρι του, δεν μπορούσε να δουλέψει και έχασε τη δουλειά του. Είναι ρίσκο, έρχεσαι πραγματικά με δική σου ευθύνη. Από το κατς, άλλωστε, δεν μπορείς να ζήσεις. Οι αμοιβές ακόμη είναι ημιεπαγγελματικές. Τα λεφτά που δίνουμε είναι από τα έσοδά μας και από την τσέπη τη δική μου. Έως τώρα, έχω δώσει εξαψήφιο ποσό, αλλά δεν το μετανιώνω. Κάνω αυτό που μου αρέσει, χαλάω τα όποια λεφτά έχω, εκεί όπου θέλω. Δεν έχουμε εξάλλου χορηγούς, δεν τους κυνηγάμε με το ζόρι. Αν κάποιος πιστέψει πραγματικά ότι του αρέσει όλο αυτό, θα έρθει από μόνος του να βοηθήσει. Ας ελπίσουμε να συμβεί αυτό, για να υπάρξει και μια συνέχεια στο μέλλον».

Γυναίκες υπάρχουν;

«Ναι! Τώρα έχουμε τρεις, συνολικά έχουν περάσει έξι. Το βλέπουν βουνό όμως και φεύγουν. Για τον άντρα είναι και καμάρι να εμφανιστεί χτυπημένος. Για μια γυναίκα όμως να εμφανιστεί με μελανιασμένο μάτι, είναι άσχημο αισθητικά!».

«Μακριά από ναρκωτικά και αναβολικά»

Αν παίζουν αναβολικά και ναρκωτικά στο χώρο, ο Πολυχρονίδης ήταν ξεκάθαρος:

«Στον χώρο μου, όχι. Δεν έχει και νόημα άλλωστε. Στις ΗΠΑ είναι αλλιώς. Εκεί δίνεις συνέχεια αγώνες, χρειάζεσαι από τα χτυπήματα φάρμακα, ναρκωτικές ουσίες και painkillers. Πόσο μάλιστα αν θέλεις να γίνεις διάσημος, να κερδίσεις εκατομμύρια δολάρια. Το γρήγορο χρήμα είναι γλυκό. Δεν λέω ότι όλοι παίρνουν ναρκωτικά. Αρκετοί όμως έπαιρναν, γι’ αυτό και είχαμε θανάτους από καρδιά. Το θέμα είναι με ποιον τρόπο εσύ ο ίδιος θα κυνηγήσεις τη διασημότητα. Ο Rock έγινε γνωστός από το wrestling και τώρα είναι από τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς! Σε εμάς, είναι χαζό με 10 ματς τον χρόνο να παίρνεις painkillers. OK, πονάς για 2 μέρες, βάζεις πάγο και φεύγει!».

Οι χιουμοριστικοί χαρακτήρες και ο… Δούρος!

Για τους χαρακτήρες του σόου, μας είπε:

«Οι ρόλοι μας είναι εμπνευσμένοι από την ελληνική πραγματικότητα. Μετράω 190 έως τώρα. Θα συναντήσεις τον χασάπη, τον χάκερ, τον κουρέα, τον Κρητικό, τον Πόντιο, τον Μανιάτη. Παίζουμε εξάλλου και με τις εθνικότητες των παιδιών, πχ. ο Αλβανός που δέχεται το μπούλινγκ, ή με επίκαιρα γεγονότα, στήνοντας αγώνα Σκοπιανού με Πόντιο. Όλα αυτά βέβαια χιουμοριστικά, έχουμε εδώ Έλληνες, Αλβανούς, Ρουμάνους, Ρώσους, δεν υπάρχουν παρατράγουδα. Οι αθλητές έχουν και μάνατζερ-ηθοποιούς, όπως τον Ελληνοτεξανό κροίσο! Υπάρχουν φυσικά και οι διαιτητές. Εδώ θα βρείτε και τον… Δούρο, που είχε τσακωθεί μια φορά με θεατή γιατί δεν βγαίνει στο τηλέφωνο! Την εποχή του Μουντιάλ είχαμε βάλει και VAR!».

Ποια η διαφορά με την πάλη και τα άλλα μαχητικά αθλήματα;

«Το αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει εκεί σενάριο. Εμείς μπορεί να είμαστε σόου, αλλά το κινησιολόγιό μας είναι πιο επίπονο και πιο επικίνδυνο. Χρειάζεται τρομερή εκπαίδευση για να μη σπάσεις το γόνατό σου πραγματικά όταν πέφτεις σε μια σιδερένια καρέκλα».

Πού γίνονται οι αγώνες;

«Οι μηνιαίοι μας εδώ στο σπίτι μας, χωρητικότητας 150 ατόμων. Τα μεγαλύτερα events, που γίνονται τέσσερις φορές τον χρόνο, στον Πολυχώρο [Μάνος Λοΐζος] στη Νίκαια. Ξεκινήσαμε με 10 θεατές και τώρα στους μεγάλους αγώνες έχουμε στάνταρ 300-400 άτομα».

«Πιο εύκολα μαντεύεις…»

Ως επίλογο, η ψυχή του σύγχρονου ελληνικού κατς σημείωσε:

«Όσα και αν πούμε τώρα, αν δεν το δεις από κοντά, αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις. Γι’ αυτό και καλούμε τον κόσμο να έρθει να μας δει, έστω μια φορά. Αν δεν του αρέσει, δεν θα ξανάρθει. Αυτοί πάντως που ήρθαν προκατειλημμένοι, κόλλησαν! Έχουμε και 32 διαρκείας, ακόμη και ομάδες της Β’ Εθνικής μπορεί να μην έχουν τόσα! Και μιας που είπαμε για ποδόσφαιρο, ας κλείσω με αυτό. Τροφή για σκέψη, που το έχω ακούσει από θεατή. Πιο δύσκολο τελικά είναι να μαντέψεις το αποτέλεσμα σε αγώνα κατς, παρά σε ματς ελληνικού ποδοσφαίρου!».

* Για να μάθετε περισσότερα για το ελληνικό κατς, μπορείτε να μπείτε στην ιστοσελίδα http://www.zmakgr.com/el.

Προσφορά για τους αναγνώστες του fosonline!

Mε το μεγάλο event του ZMAK Royal να πλησιάζει (29 Σεπτεμβρίου, Πολυχώρος «Μάνος Λοΐζος» 20.00) το fosonline εξασφάλισε 5 διπλές προσκλήσεις για εσάς! Οι πέντε πρώτοι που θα στείλουν στο email basketgaz@hotmail.com (απαραίτητο το ονοματεπώνυμό σας) θα κερδίσουν μια διπλή πρόσκληση!