Μαχητικές Ιστορίες: Η ζωή σαν... ταινία του Λι Μάρεϊ

Βγαλμένη κατευθείαν από το... Χόλιγουντ μοιάζει η ζωή του Λι Μάρεϊ. Του 43χρονου Βρετανού (με καταγωγή από το Μαρόκο), ο οποίος από νεαρός αλήτης στους δρόμους του νοτιοανατολικού Λονδίνου είχε την ευκαιρία να κάνει λαμπρή καριέρα στις Μικτές Πολεμικές Τέχνες, για να καταλήξει τελικά στις φυλακές του Μαρόκου με ποινή 25 ετών!

Πώς όμως έφτασε μέχρι τη φυλακή του Τιφέλτ, μιας μικρής πόλης (έχει κάτι παραπάνω από 85.000 κατοίκους) στα βορειοδυτικά της αφρικανικής χώρας; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Συμμορίες, μαχαιρώματα και ο βίαιος πατέρας

Ο Λι Μπραχίμ Μάρεϊ-Λαμρανί, όπως είναι το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε στο νοσοκομείο του St Nicholas στο Πλάμστεντ, μια συνοικία του Γκρίνουιτς στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Πατέρας του ήταν ο Μαροκινός μετανάστης Μπραχίμ Λαμρανί, τον οποίο άνθρωποι κοντά στην οικογένεια περιέγραφαν ως «τρομακτικό, βίαιο άνθρωπο».

Παρότι ήταν απών για περίπου επτά χρόνια κατά την παιδική ηλικία του γιου του, ο Μπραχίμ συνήθιζε να χτυπάει τον Λι απαιτώντας σεβασμό και υπακοή. Η περιγραφή μιας σκηνής ανάμεσα στους δύο από έναν γείτονα είναι ενδεικτική για το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο Μάρεϊ και πιθανότατα για τη μετέπειτα εξέλιξή του:

«Ο Μπραχίμ τον χτύπησε και ο Λι "τρελάθηκε". Γύρισε και ανταπέδωσε το χτύπημα, βγάζοντας τον πατέρα του νοκ άουτ με μία μόνο γροθιά. Τότε συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να νικήσει έναν τόσο μεγαλόσωμο άνδρα και αυτό μάλλον τον άλλαξε στον άνθρωπο που είναι σήμερα: Ένα κακοποιό στοιχείο...».

Εκείνη την εποχή ο Μάρεϊ έγινε μέλος μικρών τοπικών συμμοριών από νεαρά αγόρια, τα οποία θέλοντας να προστατέψουν την περιοχή τους από αντίστοιχα άτομα άλλων συνοικιών, έμπλεκαν τακτικά σε καβγάδες. Μεγαλώνοντας, οι τσακωμοί γίνονταν όλο και πιο σοβαροί, με αποτέλεσμα ο Λι να μαχαιρωθεί δύο φορές μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας έξω από ένα τοπικό κλαμπ.

Ο ίδιος περιέγραψε το συμβάν: «Στην αρχή με μαχαίρωσε στο κεφάλι, νόμισα ότι ήταν γροθιά και απλά συνέχισα να παλεύω. Μετά με μαχαίρωσε στο στήθος και τότε κατάλαβα ότι κρατούσε μαχαίρι. Το αίμα πεταγόταν σαν πίδακας! Αργότερα στο νοσοκομείο μου είπαν ότι πήγαν να με "χάσουν" τρεις φορές και αυτό που με κράτησε στη ζωή ήταν η πολύ καλή φυσική μου κατάσταση ως αθλητής».

Ναρκωτικά, πολυτελή αυτοκίνητα και ΜΜΑ

Πράγματι, ο Μάρεϊ είχε ήδη αρχίσει να προπονείται εντατικά ως επαγγελματίας αθλητής των Μικτών Πολεμικών Τεχνών. Νωρίτερα, βέβαια, είχε καταφέρει να γλιτώσει μεγάλη ποινή φυλάκισης μετά τη σύλληψή του για διακίνηση ναρκωτικών όπως κοκαΐνη και μαριχουάνα, μαζί με τον -συνεργάτη του στο έγκλημα- Πολ Άλεν.

Με τα χρήματα που κέρδιζαν από τα ναρκωτικά, έκαναν χρήση στεροειδών και αγόρασαν αρκετά πολυτελή αυτοκίνητα. Ο Μάρεϊ ήταν ατρόμητος απέναντι στους αστυνομικούς, ακολουθώντας τους επίτηδες πολλές φορές με το αυτοκίνητό του. Αστυνομικοί στο τοπικό τμήμα του Πλάμστεντ είχαν πει γι' αυτόν: «Είναι καλύτερο για όλους να μην τον εκνευρίσεις... Είναι ένας πολύ επικίνδυνος άνθρωπος».

Στα τέλη του 1998 η τοπική αστυνομία προχώρησε σε πολλές συλλήψεις εμπόρων ναρκωτικών, με τον Μάρεϊ πάντως να τη γλιτώνει. Τότε ήταν που πήρε την απόφαση να αφήσει πίσω του αυτό το στυλ ζωής και να αφοσιωθεί στο ΜΜΑ, λαμβάνοντας μάλιστα μέρος στον πρώτο του αγώνα τον Μάιο του 1999.

Το νοκ άουτ του Ορτίζ και η ατάκα του Γουάιτ

Όπως φάνηκε εξαρχής στη μαχητική του καριέρα, η βία ήταν κάτι στο οποίο ο Λι Μάρεϊ είχε... ταλέντο. Μέχρι το 2004 είχε φτάσει το ρεκόρ του στις 8 νίκες με μόλις 1 ήττα, για να χάσει στους πόντους τον αγώνα που έμελλε να είναι και ο τελευταίος της καριέρας του στις 11 Σεπτεμβρίου του 2004 από τον Άντερσον Σίλβα, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους μαχητές όλων των εποχών. Διόλου άσχημα για το φτωχόπαιδο από το Γκρίνουιτς.

Πέρα, όμως από την επαγγελματική του καριέρα, ο Μάρεϊ έγινε γνωστός στους κύκλους του ΜΜΑ για έναν άλλο αγώνα του, εκτός του ρινγκ. Αυτό συνέβη τον Ιούλιο του 2002 έξω από ένα νυχτερινό κέντρο του Λονδίνου, όταν ο Μάρεϊ ενεπλάκη σε καβγά με το μεγάλο αστέρι τότε του UFC, τον Τίτο Ορτίζ.

Ο Ορτίζ ήταν πρωταθλητής τότε στη μεγαλύτερη διοργανώτρια αρχή του ΜΜΑ και είχε τη φήμη του ανίκητου. Αν και οι μαρτυρίες για το τι πραγματικά συνέβη ποικίλουν, οι περισσότερες συμφωνούν ότι ο Μάρεϊ πιάστηκε στα χέρια με τον Ορτίζ και τον έβγαλε νοκ άουτ με ένα χτύπημα, γεγονός που του προσέδωσε τρομερή φήμη στους κύκλους των Μικτών Πολεμικών Τεχνών.

Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα του προέδρου του UFC, Ντέινα Γουάιτ, ο οποίος σχολίασε για τον πιτσιρικά Μάρεϊ: «Είναι ένας τρομακτικός σκύλας γιος... Και δεν εννοώ στο ΜΜΑ...».

Το «μεγάλο κόλπο» στο Τόνμπριτζ
και το φινάλε στις φυλακές του Μαρόκο

Κρίνοντας από όσα ακολούθησαν στη ζωή του Μάρεϊ, συμπεραίνει κανείς ότι μια απλή καριέρα ως αθλητής του ΜΜΑ δεν θα μπορούσε να είναι αρκετή για τον εκρηκτικό Βρετανό με τις μαροκινές ρίζες. Βλέπετε, οι «δαίμονες» που τον βασάνιζαν σε μικρή ηλικία θα ξυπνούσαν ξανά και -σε μια τραγική ειρωνεία της τύχης- θα τον έφερναν εκεί απ' όπου είχε ξεκινήσει το ταξίδι για την Αγγλία ο πατέρας του: Πίσω στο Μαρόκο.

Αργά το απόγευμα της 21ης Φεβρουαρίου του 2006, στο Τόνμπριτζ της περιοχής Κεντ στην Αγγλία, έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες ληστείες όλων των εποχών σε βρετανικό έδαφος. Οκτώ άτομα, οπλισμένα μέχρι τα... δόντια με Καλάσνικοφ, επαναληπτικές καραμπίνες, πιστόλια και ένα πολυβόλο Σκόρπιον και με τα πρόσωπά τους καλυμμένα, απήγαγαν τον υπεύθυνο της αποθήκης Securitas Depot και την οικογένειά του, αποσπώντας χρηματικό ποσό 53,116,760 λίρων στερλίνων (πάνω από 92 εκατομμύρια δολάρια της εποχής).

Τα χαρτονομίσματα τοποθετήθηκαν σε ένα βαν Ρενό. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δράστες άφησαν πίσω τους πάνω από 153 εκατομμύρια, καθώς πολύ απλά δεν... χωρούσαν στο βανάκι. H επίθεση φυσικά ήταν βασισμένη σε ένα πολύπλοκο σχέδιο που είχε... εκπονηθεί μήνες πριν με στόχο τη συγκεκριμένη αποθήκη, την οποία χρησιμοποιούσε η εταιρία Securitas προκειμένου να διαφυλάσσει τα χρήματα της Τράπεζας της Αγγλίας!

Ένας από τους δράστες ήταν -σωστά το μαντέψατε!- ο Λι Μάρεϊ, η χαρά του οποίου όμως έμελλε να κρατήσει μόνο για μερικούς μήνες. Στις 25 Ιουνίου του 2006 η αστυνομία του Κεντ σε συνεργασία με τις μαροκινές αρχές συνέλαβαν τον 29χρονο τότε Μάρεϊ μαζί με άλλους τρεις συνεργούς του στο Ραμπάτ, με τις συλλήψεις για το έγκλημα να φτάνουν συνολικά τις οκτώ.

Παρά το αίτημα των βρετανικών αρχών να παραδοθεί ο Μάρεϊ σε αυτές, η κυβέρνηση του Μαρόκου αρνήθηκε, καθώς σύμφωνα με τους νόμους του αφρικανικού κράτους ένας πολίτης με μαροκινή εθνικότητα (και ο Μάρεϊ ήταν τέτοιος) δεν μπορεί να εκδοθεί σε άλλη χώρα. Έτσι, ο Λι Μάρεϊ δικάστηκε στο Μαρόκο και τον Ιούνιο του 2010 καταδικάστηκε σε δεκαετή ποινή φυλάκισης, η οποία το Νοέμβριο του ίδιου έτους επεκτάθηκε στα 25 χρόνια!

Λίγα χρόνια πριν καταδικαστεί και όντας ακόμη υπό κράτηση, ο Μάρεϊ δέχθηκε μια ειδοποίηση από ένα καζίνο του Λονδίνου ότι «δεν έχει πια δικαίωμα να παίζει εκεί». Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, ο αμετανόητος Μάρεϊ απάντησε άμεσα στο Καζίνο αναφέροντας στο σημείωμά του: «Δεν τα μάθατε ακόμα; Πέτυχα το... τζακ ποτ»!