Ο ελκυστικός Τσιτσιπάς και η εθνική ομάδα

Μια πρόσφατη συζήτηση με έναν καλό φίλο που δεν έχει ιδιαίτερη ~ελάχιστη είν’ η αλήθεια~ σχέση με τον αθλητισμό έδειξε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για θέματα καθαρά αθλητικά. Ο καλός φίλος ξέρει ελάχιστα πράγματα για τον Τσιτσιπά που απολαύσαμε ~και ας έχασε~ κόντρα στον Νόβακ Τζόκοβιτς. Ξέρει επίσης ελάχιστα πράγματα για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και φυσικά αγνοεί ότι απόψε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αντιμετωπίζει τη Μολδαβία.

Για να μιλήσουμε λοιπόν για αθλητικά θέματα ~εν προκειμένω τα δύο που προαναφέρθηκαν, δηλαδή Τσιτσιπά και εθνική ομάδα~ υπήρχε ένας και μοναδικός τρόπος: να τα προσεγγίσουμε με βάση την επαγγελματική ιδιότητά του και τις γνώσεις. Με το μάρκετινγκ ασχολείται και με όρους αυτού έγινε η προσέγγιση. Περί αγοραλογίας ~ελληνιστί το μάρκετινγκ~ η κουβέντα και τα προϊόντα μας ήταν ο Τσιτσιπάς και η Εθνική. Επαγγελματικά, ο στόχος του θα μπορούσε να είναι το branding ~που λένε όχι στο δικό μου χωριό, αλλά σε αυτά του μάρκετινγκ~ δηλαδή η διαδικασία δημιουργίας μιας ελκυστικής εικόνας για μία επιχείρηση στο μυαλό των καταναλωτών, πελατών, τηλεθεατών, φιλάθλων ή όπως αλλιώς τους πείτε.

Όταν του εξήγησα ότι η εντύπωσή μου είναι ότι ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι ελκυστικός ως… προϊόν αλλά η εθνική ομάδα όχι ~αν και έχει πάρει Γιούρο στο παρελθόν~, μου εξήγησε ότι το προϊόν εξετάζεται τώρα και όχι στο παρελθόν. Προσέθεσε επίσης ότι λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της πληροφορίας ο φίλαθλος ταυτίζεται τόσο με αυτό που βλέπει στην τηλεόραση όσο και με τη γενικότερη εικόνα που έχει για το προϊόν. Μια εικόνα που δημιουργεί το σύνολο των πληροφοριών που συγκεντρώνουμε για τον Τσιτσιπά και την εθνική ομάδα. Κάπως έτσι ο πελάτης–φίλαθλος έχει κάνει στην άκρη κύρια χαρακτηριστικά που έχει κοινά με το προϊόν ~εθνικότητα, θρησκεία κ.λπ.~ και αναζητεί επιπλέον πληροφορίες. Αναζητεί λοιπόν το πρώτο και σημαντικότερο στοιχείο του branding. Πρόκειται για τη συνέπεια.

Ο πελάτης–φίλαθλος γυρίζει πολύ εύκολα την πλάτη του. Στον Τσιτσιπά βρίσκει το στοιχείο της συνέπειας. Πάθος σε όλους τους αγώνες, έντονη προσπάθεια, νίκες και μια γενικότερη εικόνα που του επιτρέπει και μάλλον του αρέσει να ταυτιστεί με αυτή.

Δεν ισχύει το ίδιο για την εθνική ομάδα και το ανησυχητικό είναι ότι πίσω από αυτή βλέπει τη γενικότερη εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο πελάτης–φίλαθλος διακρίνει έναν χώρο ασυνέπειας ~είπαμε, το πρώτο απαραίτητο στοιχείο του branding είναι η συνέπεια~, το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που διακρίνει στον Τσιτσιπά.

Στους αγώνες της εθνικής ομάδας ο πελάτης–φίλαθλος θεωρεί ότι δεν βλέπει πάθος, έντονη προσπάθεια και σίγουρα δεν βλέπει τόσες νίκες όσες θα ήθελε. Προφανώς και το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός γενικότερα δεν είναι μια απλή επιχείρηση και δεν είναι εύκολη η προσέγγισή του με όρους μάρκετινγκ. Όμως ακόμα και από αυτή την άποψη κάτι πάει στραβά στην εθνική ομάδα. Όχι απλώς δεν είναι ελκυστική η εικόνα, αλλά κατά διαστήματα φαντάζει αποκρουστική. Κι αυτό προκύπτει στο σύνολο: παράγοντες που θυμίζουν πολιτικούς της κακιάς ώρας, στελέχη που δείχνουν να «καίγονται» για να εξυπηρετήσουν τα «θέλω» των παραγόντων, ακόμα και παίκτες που ~με ελάχιστες εξαιρέσεις~ δείχνουν αδιάφοροι. Κάτι δεν πάει καλά εδώ και χρόνια…