Η απάντηση του Αυγενάκη στην ένσταση περί αντισυνταγματικότητας

Η ένσταση αντισυνταγματικότητας απορρίφθηκε και ακολούθως ξεκίνησε η συζήτηση επί της ουσίας του σχεδίου νόμου.

Η απάντηση του υφυπουργού Αθλητισμού:

«ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΘΗΤΕΙΩΝ
Ως προς το γιατί εμφανίζεται η διάταξη αυτή στο παρόν σχέδιο νόμου:
Η νομοθετική πρόβλεψη σχετικά με τον περιορισμό των θητειών και τα ηλικιακά όρια στις ομοσπονδίες βρίσκεται στο άρθρο 8 του Ν. 4639/2019.
Ψηφίστηκε τον Νοέμβριο του 2019.

Γιατί εμφανίζεται πάλι; Εμφανίζεται, γιατί εφαρμόζουμε το Εγχειρίδιο Νομοπαρασκευαστικής Μεθοδολογίας, της Γενικής Γραμματείας Νομικών και Κοινοβουλευτικών Θεμάτων της Προεδρίας της Κυβέρνησης, που εκδόθηκε πρόσφατα (2020).

Το εγχειρίδιο αυτό συνδέει άρρηκτα τις διατάξεις του Ν. 4622/2019 (επιτελικό κράτος) με την αρχή της καλής νομοθέτησης.

Βάσει του Εγχειριδίου, λοιπόν, όταν υπάρχει τροποποίηση άρθρου ήδη ψηφισθέντος νόμου, στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο πρέπει να αναγράφεται ολόκληρο το άρθρο όπως πρόκειται να ισχύσει και όχι μόνο οι επικείμενες αλλαγές.

Για τον λόγο αυτό, στο άρθρο 6 του νομοσχεδίου μας, το οποίο τροποποιεί το άρθρο 22 του Ν. 2725/1999, αναγράφεται ολόκληρο το άρθρο. Και ενσωματώνονται οι αλλαγές που πρόκειται να επέλθουν δίπλα στις διατάξεις που ήδη ισχύουν.

Σε αυτά τα πλαίσια έγινε και η αλλαγή διατύπωσης των «ατόμων με ειδικές ανάγκες» στο πολιτικά ορθότερον «άτομα με αναπηρίες».

2) Ως προς το θέμα της αντισυνταγματικότητας:

Το θέμα αυτό συζητήθηκε εκτενώς, σε αυτήν εδώ την αίθουσα, τον περασμένο Νοέμβριο! Δεν θα αναφερθώ στην τότε συζήτηση. Είναι σχετικά νωπή στη μνήμη μας! Υπάρχουν και τα πρακτικά!

Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην έκθεσή της επί του τότε νομοσχεδίου αναφέρει στη σελίδα 16:
«Η ανάθεση εκ μέρους της κρατικής εξουσίας της προαγωγής και διαχείρισης των διαφόρων αθλημάτων στις οικείες οργανώσεις - ομοσπονδίες συνάδει με τον ασκούμενο κατά το άρθρο 16 παρ. 9 του Συντάγματος κρατικό έλεγχο των ενώσεων αθλητικών σωματείων όπως ορίζει ο Ν. 2725/1999.

Στο πλαίσιο, μάλιστα, του εν λόγω κρατικού ελέγχου δύνανται να δικαιολογηθούν κρατικές παρεμβάσεις ως προς την οργάνωση και λειτουργία των οικείων οργανώσεων- ομοσπονδιών, οι οποίες, αλλιώς, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι αντίκεινται στο άρθρο 12 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει την ελευθερία της συνένωσης.

Ευνοήτως, προκειμένου να υπηρετείται ο σκοπός του άρθρου 16 παρ. 9, οι επεμβάσεις αυτές, όπως και οι προτεινόμενοι περιορισμοί στην ελευθερία της συνένωσης, οι οποίοι αφορούν σε θέσπιση ηλικιακού ορίου για την κατάληψη θέσης προέδρου και εκτελεστικού μέλους Διοικητικού Συμβουλίου αθλητικής ομοσπονδίας, και οι οποίοι καταλαμβάνουν και τις ενεργές, κατά τη δημοσίευση του νόμου, θητείες, πρέπει να στοχεύουν στην προαγωγή και ανάπτυξη του αθλητισμού, να δικαιολογούνται από λόγους γενικού συμφέροντος και να τηρούν την αρχή της αναλογικότητας».

Η άποψη αυτή της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής βασίστηκε στις βιβλιογραφικές αναφορές διαπρεπών Συνταγματολόγων μεταξύ των οποίων και ο καθηγητής κ. Χρυσόγονος, πρώην ευρωβουλευτής του Σύριζα (Σπ. Βλαχόπουλος, Γ. Παπαδημητρίου, Α. Ξηρός οι υπόλοιποι).

Από τα ανωτέρω γίνεται αντιληπτό πως η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής δέχτηκε πως με την εν λόγω ρύθμιση εξυπηρετείται η προαγωγή και η ανάπτυξη του αθλητισμού, άρα εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον, χωρίς να παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας.

3) Επιπλέον:

Το άρθρο 100 παρ. 5 του Συντάγματος αναφέρει ρητώς πως η κρίση περί Συνταγματικότητας αποτελεί αρμοδιότητα της οικείας ολομέλειας του κάθε ανώτατου δικαστηρίου (ΣτΕ, Άρειος Πάγος, Ελεγκτικό Συνέδριο).

Σε κάθε περίπτωση, δυνάμει και του άρθρου 26 του Συντάγματος, αρμόδια να αποφασίσουν επί του ζητήματος αυτού είναι τα ελληνικά δικαστήρια και όχι η Βουλή. Όποιος θεωρεί ότι θίγεται από την ρύθμιση αυτή μπορεί να προσφύγει σε αυτά, και αυτά θα αποφασίσουν.Πάντως, 10 μήνες μετά την ψήφιση του νόμου, δεν έχει υπάρξει καμία προσφυγή στη δικαιοσύνη.

Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί στη νομική θεωρεία για το ποιο σύστημα ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων πρέπει να εφαρμόζεται στην Ελλάδα, ποιο παρέχει πληρέστερη προστασία κτλ., αν υπάρχει τεκμήριο συνταγματικότητας των νόμων κτλ.(δηλαδή ένας νόμος άπαξ και ψηφιστεί από την Βουλή είναι συνταγματικός μέχρι να αποφανθεί για το αντίθετο κάποιο δικαστήριο).

Αυτό όμως είναι αντικείμενο έρευνας της νομικής επιστήμης και έγκειται στο πεδίο απόφασης των δικαστηρίων και όχι στη συζήτηση για το νομοσχέδιο.»