Πόλο: 24 χρόνια χωρίς τον Νώντα Σαμαρτζίδη... (pic)

Συμπληρώνονται σήμερα 24 χρόνια από την ημέρα που στα νερά της Επιδαύρου έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 31 ετών, ο Νώντας Σαμαρτζίδης...

Ένας από τους κορυφαίους πολίστες της Ευρώπης, αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας και παίκτης που υπηρέτησε αρχικά το σκουφάκι του Άρη και εν συνεχεία του Εθνικού.

Το 1986 ο Νώντας έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και βρέθηκε στον Πειραιά, σε μια εποχή όπου ο Εθνικός προσπάθησε να ανανεώσει το έμψυχο δυναμικό του με νέα παιδιά που αποτελούσαν μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον του.

Εκτός από τον Σαμαρτζίδη μετακόμισαν ο Φίλιππος Καϊάφας και ο τερματοφύλακας Βαγγέλης Πάτρας. Και τα τρία αυτά παιδιά έμελλε να αποτελέσουν βασικά στελέχη των εθνικών ομάδων και να οδηγήσουν την ελληνική υδατοσφαίριση σε μεγάλες επιτυχίες τα επόμενα χρόνια.

Από το 1987 έως το 1991, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, οι τρεις αθλητές μοιράστηκαν το ίδιο σπίτι, τα χαμόγελα, τις επιτυχίες, τις άσχημες και δύσκολες στιγμές. Γνώρισαν πολύ καλά ο ένας τον άλλο και έγιναν αχώριστοι φίλοι.

Για τον μεγάλο Νώντα Σαμαρτζίδη μίλησε στην ιστοσελίδα της κολυμβητικής ομοσπονδίας ο Βολιώτης πορτιέρε, επί σειρά ετών στη συνέχεια προπονητής τερματοφυλάκων και επιστήθιος φίλος του αδικοχαμένου αρχηγού, ο Βαγγέλης Πάτρας.

«Τα λόγια είναι περιττά για τον Νώντα. Κυριολεκτώ. Αυτά που θα καταθέσω σήμερα εγώ είναι ένα μικρό μέρος της μεγάλης ιστορίας του Σαμαρτζίδη. Μακάρι τα λόγια μου να απηχούν το μεγαλείο ψυχής του Νώντα και να τιμούν τη μνήμη του.

Ο Νώντας μέσα στο νερό ήταν γνωστός σε όλους. Τεράστιος αθλητής. Αυτά που θα ήθελα να καταγράφουν είναι τα στοιχεία που τον διέκριναν έξω από το νερό.

Ο Νώντας ήταν ένα ευαίσθητο παιδί. Φιλότιμος, γενναιόδωρος, μεγαλόψυχος και εκρηκτικός σαν χαρακτήρας. Έπρεπε να βρεις το κουμπί του για να περάσεις καλά μαζί του, για να συμβιώσεις με ποιότητα και ευχαρίστηση.

Ο Φίλιππος Καϊάφας και εγώ τα καταφέραμε εύκολα. Ο Νώντας δεν ήταν ποτέ μίζερος στη ζωή του. Μοιραζόταν πράγματα. Δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του. Μετά το 1991 που αλλάξαμε σπίτια και δεν ήμασταν συγκάτοικοι, κάναμε σχέσεις, βιώσαμε άλλα πράγματα, αλλά δεν απομακρυνθήκαμε ποτέ. Τον χάσαμε λίγο μετά το 1995, όταν τιμωρήθηκε από την Εθνική.

Κρίμα που ο Νώντας δεν βρίσκεται ανάμεσά μας. Μεγάλη απώλεια για όλους. Ο Νώντας ήταν απαραίτητος για τον ελληνικό αθλητισμό και την κοινωνία.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τον Νώντα. Είχε φοβερές δυνατότητες. Δεν θα ξεχάσω την παρουσία του σε μια προκριματική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Χαιρόσουν να τον βλέπεις. Ο Νώντας ήταν καλύτερος όταν ένιωθε αδύνατος στην προπαρασκευή του. Τότε ήταν που έκανε μετρημένες κινήσεις και αλάνθαστες ενέργειες. Όταν ο Νώντας ήταν άψογα προετοιμασμένος, τότε υπερεκτιμούσε τις δυνάμεις του και έκανε κάποια λάθη μέσα στον αγώνα.

Του άρεσε πολύ το μπάσκετ. Παίζαμε ατελείωτα στις ελεύθερες ώρες μας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τού άρεσε πολύ το υποβρύχιο ψάρεμα. Ο Νώντας ήταν καινούργιος βατραχάνθρωπος. Το ψάρι και το ιταλικό φαγητό ήταν οι αδυναμίες του στη διατροφή. Του άρεσε πολύ το ντύσιμο. Είχε τρομερό γούστο. Ήταν ωραίο παλικάρι. Όμορφος άνδρας.

Ο ΠΑΟΚ ήταν η ποδοσφαιρική του αδυναμία. Μεγάλος ΠΑΟΚτσής, αν και υπηρέτησε με μεγάλη αγάπη τον Άρη και τον Εθνικό.

Ο Νώντας είχε βιολογικούς γονείς τον μακαρίτη Παύλο και την κυρία Μαρία, είχε όμως και πατέρα τον Πίτερ Ρούσοραν (θρυλικός Ούγγρος προπονητής που υπηρέτησε τον Εθνικό Πειραιά). Τον αγαπούσε υπερβολικά τον Νώντα. Ήταν το παιδί του.

Ο Νώντας είχε τη Στέλλα ως βιολογική αδελφή. Είχε όμως και τον Βαγγέλη Πάτερο (πρώην πολίστα του ΑΝΟΓ και επί σειρά προπονητή) αδελφό του στη ζωή.

Το πρότυπό του στο πόλο ήταν ο Τάμας Φάραγκο (ο Μαγυάρος Πελέ του αθλήματος).

Ο Νώντας έκανε εύκολα φίλους. Έδινε τα πάντα για αυτούς. Θα αδικήσω πολλούς που δεν θα αναφέρω.

Όμως θα ήταν αδικία να μην αναφερθώ στη σύντροφο της ζωής του, την Ντίνα (Μαυρίδου, η σύζυγός του), τον Ανδρέα Γαρύφαλλο (ο πατριάρχης του αθλήματος στην Ελλάδα) που σεβόταν και εκτιμούσε απεριόριστα, τον Σωτήρη Σταθάκη (πρώην αρχηγό της Εθνικής ομάδας), τον Λάζαρο Κουτούβαλη και τον Μιχάλη Παπαηλιάδη (παράγοντες του Εθνικού), τους Θεσσαλονικιούς φίλους του εκτός νερού, τον Πάρη και τον Βασίλη.

Φυσικά τρομεροί φίλοι του ήταν οι συμπαίκτες του στον Άρη και τον Εθνικό.

Αχ, βρε Νώντα. Κρίμα που δεν είσαι ανάμεσά μας».