Λαμπάτος: «Είναι στο χέρι τους να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους»

Ο ΝΟ Πατρών είναι μια παραδοσιακή δύναμη στο πόλο. Έχει κατακτήσει 8 πρωταθλήματα, έχει ένα Κύπελλο Ελλάδας, ενώ έχει φτάσει και σε ευρωπαϊκό τελικό.

Οι περιβόητοι «δαίμονες» της ελληνικής υδατοσφαίρισης που τη δεκαετία του ‘90 μπορούσαν να γεμίσουν ένα κολυμβητήριο μόνοι τους. Όχι μόνο στην Πάτρα αλλά σε όλη την Ελλάδα.

Ο Βασίλης Λαμπάτος υπήρξε ένα από αυτά τα λαμπρά παιδιά της Πάτρας. Έζησε φοβερές στιγμές με τον ΝΟΠ και άνοιξε τα φτερά του, φορώντας το σκουφάκι της Βουλιαγμένης, με την οποία και κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1997. Δυνατός παίκτης, έπαιζε άμυνα πάνω στον φουνταριστό. Λαμπρός άνθρωπος και «καπετάνιος» εδώ και λίγους μήνες της ομάδας παίδων του ΝΟ Πατρών που το βράδυ της Δευτέρας (19/6) σήκωσε το πρωτάθλημα Ελλάδας κερδίζοντας 11-8 το Π. Φάληρο. Ο Βασίλης Λαμπάτος στο «ΦΩΣ» για τον τίτλο του ΝΟΠ αλλά και την επιστροφή της μεγάλης ομάδας στην Α1 πόλο των ανδρών ύστερα από έξι χρόνια.

Έχεις και τα γενέθλιά σου. Ήταν το καλύτερο δώρο για εσένα;
Τώρα που το είπες το θυμήθηκα. Ούτε που το είχα στο μυαλό μου. Τα είχα ξεχάσει.

Έχεις ζήσει με την ομάδα της Πάτρας μεγάλες χαρές ως πολίστας του ΝΟΠ. Τώρα και ως προπονητής στην κατηγορία των παίδων.
Ήταν μια περίεργη χρονιά για εμένα. Ήμουν στην πρώτη ομάδα και είχα 2-3 χρόνια να δουλέψω σε τμήματα υποδομής. Φέτος προπόνησα το παιδικό του ΝΟΠ. Στην ομάδα είναι και ο γιος μου, Άγγελος, κι αυτό από την αρχή ήταν περίεργο. Πήγανε όλα καλά. Είχαμε βέβαια και τον τραυματισμό του Κώστα Μπιτσάκου στο γόνατο. Ένας τραυματισμός που τον ανάγκασε να μείνει εκτός από την τελική φάση.

Συγγνώμη για τη διακοπή, αλλά ο Κώστας Μπιτσάκος είναι γιος του σπουδαίου άσου του παρελθόντος, Δημήτρη;
Όχι, όχι. Είναι ο γιος του Στάθη Μπιτσάκου. Ο Στάθης είναι αδερφός του Δημήτρη. Ο μικρός είναι ανιψιός του Δημήτρη.

Πάμε ξανά πίσω στους «μικρούς» του ΝΟΠ.
Δεν πήγαμε ξεκάθαρα για να σηκώσουμε την κούπα. Είπαμε πάμε να παίξουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και τα παιδιά έπαιζαν ολοένα και καλύτερα. Είχαν μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και ωριμότητα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό. Εδώ πρέπει να σημειώσω πως είναι παιδιά γεννημένα το 2008 και το 2009 και είναι μια φουρνιά που από το 2017 τα πηγαίναμε για τρία σερί χρόνια σε ένα φημισμένο τουρνουά στην Ιταλία, το «HaBa WaBa». Δυο εβδομάδες φεστιβάλ του αθλήματος. Αυτά τα παιδιά είναι μαζί από τότε και πριν από δυο χρόνια κατέκτησαν το πρωτάθλημα στην κατηγορία μίνι παίδων (σ.σ. στον τελικό είχαν κερδίσει 10-2 το Π. Φάληρο) και τώρα προχωρήσαμε και πήραμε το πρωτάθλημα στην κατηγορία παίδων. Για εμένα αυτό το πρωτάθλημα έχει μεγάλη αξία, γιατί είμαι προπονητής στην ομάδα, είναι ο γιος μου στην ομάδα, ενώ όπως είπα και πριν είχαμε τον τραυματισμό του Μπιτσάκου. Ίσως οι υπόλοιπες ομάδες δεν μας είχαν σε μεγάλη εκτίμηση.

Έχεις δηλώσει στο παρελθόν πως θέλεις να μάθεις τα παιδιά της Πάτρας να παίζουν γρήγορο και όμορφο πόλο.
Νομίζω πως παίξαμε ωραίο πόλο. Είχαμε διάρκεια, διάθεση και πολύ καλό ρυθμό. Θεωρώ πως έχουν μπει οι βάσεις και από εδώ και πέρα είναι στο χέρι τους να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους και να προχωρήσουν, να φτάσουν ακόμη πιο ψηλά.


Τελικά σε αυτές τις κατηγορίες ο στόχος είναι ο τίτλος από τη στιγμή που μια ομάδα φτάνει στην τελική φάση;
Η προπόνηση είναι σαν πυραμίδα. Για να φτάσεις στην κορυφή, πρέπει να έχεις τις βάσεις. Τα παιδιά αυτά δουλεύουν περίπου επτά χρόνια μαζί. Έχουν μπει οι βάσεις από τους προηγούμενους προπονητές. Εάν τα παιδιά δεν έχουν αξίες και σταθερές βάσεις, είναι δύσκολο να φτάσουν στην κορυφή. Εδώ όλα τα παιδιά είναι από την Πάτρα και δουλεύουν όλα μαζί χρόνια. Δεν είναι σαν την Αθήνα όπου μπορεί ένας σύλλογος να κάνει μεταγραφή έναν δυο παίκτες για να πάει να πάρει το πρωτάθλημα.

Τα παιδιά πώς διαχειρίστηκαν το γεγονός πως η τελική φάση έγινε στην Πάτρα;
Είχα ένα άγχος για αυτό, αλλά νομίζω πως το διαχειρίστηκαν πάρα πολύ καλά. Τους είπα πάμε να το απολαύσουμε. Έπαιξαν πάρα πολύ καλά και ώριμα μέσα στην Πάτρα μπροστά στις οικογένειές τους και πήραμε ένα πρωτάθλημα μέσα στο κολυμβητήριό μας, στην πόλη μας, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Ο ΝΟΠ τα τελευταία χρόνια είναι στα μετάλλια στις μικρές κατηγορίες. Είναι ένα σωματείο με σωστές βάσεις, αλλά δεν είχαμε χρυσό. Το προηγούμενο ήταν στην κατηγορία μίνι παίδων πριν από δυο χρόνια όπου ήταν προπονητής ο Μιχάλης Μπαρτζελάς και τώρα στην κατηγορία παίδων με εμένα προπονητή και τον Βασίλη Καννελόπουλο συνεργάτη μου.

Δυο λόγια για τη διοργάνωση, αφού μιλάμε για ένα φάιναλ 12 πλέον και όχι φάιναλ 8.
Δεν υπήρξε κανένα παράπονο. Η Πάτρα διαθέτει δυο κολυμβητήρια-στολίδια. Όλα κύλησαν άψογα. Απομένει να συζητήσουμε όλοι οι προπονητές μαζί, γιατί όπως είπες κι εσύ ήταν το πρώτο φάιναλ 12. Θα πρέπει να γίνει μια κουβέντα από όλους.

Πάμε και στην πρώτη ομάδα του ΝΟ Πατρών. Έξι χρόνια μακριά από την Α1 πόλο είναι πολλά. Η ομάδα επέστρεψε.
Από τότε που έπαιζα εγώ μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά. Δεν αναφέρομαι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Το πιο σημαντικό είναι το οικονομικό. Εάν δεν έχεις ένα καλό μπάτζετ, είναι δύσκολο να σωθείς. Αυτό δεν έχει σχέση με τις υποδομές της ομάδας. Απλά τα περισσότερα παιδιά φεύγουν για ομάδες της πρωτεύουσας και δεν μένουν εδώ. Θεωρώ η μεγάλη διαφορά είναι το οικονομικό. Ο ΝΟΠ πρέπει να βοηθηθεί. Να βρεθούν χορηγοί για να μπορέσει να παρουσιάσει μια ομάδα και με δικά του παιδιά, αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει στην Α1. Χρειάζονται ξένοι αλλά και Έλληνες έμπειροι.

Ο γιος σου, ο Άγγελος, είναι στον ΝΟ Πατρών. Έχεις άλλο παιδάκι;
Ναι, έχω μια κόρη μικρότερη από τον Άγγελο. Ο Άγγελος είναι 15 ετών. Η Ζορντίνα είναι 12 χρόνων και παίζει στη ΝΕ Πατρών, οπότε καταλαβαίνεις τι γίνεται στο σπίτι…