Κυριάκος Γιαννόπουλος: «Έχω ένα όνειρο για τις εθνικές ομάδες...»

Ο άνθρωπος που καβάλησε το κύμα του υγρού στίβου για να το φέρει πιο ψηλά ως πρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Είναι ο πρώτος Έλληνας πολίστας που έκανε τρεις προπονήσεις την ημέρα, αυτός που με το σκουφάκι της Γλυφάδας έσπασε την κυριαρχία του Εθνικού, που οδήγησε τον Ολυμπιακό στο πρώτο πρωτάθλημα μετά από 20 χρόνια. Κι όταν άλλαξε στίβο και κολύμπησε έξω από την πισίνα, ηγήθηκε ως μάνατζερ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, αργότερα των εγκαταστάσεων του ΟΑΚΑ, πήρε μεταγραφή στο Ντουμπάι, κι όταν επέστρεψε πέτυχε το ακατόρθωτο. Έγινε πρόεδρος της ΚΟΕ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε ηλικία 7 χρόνων μετακόμισε και εγκαταστάθηκε στη Γλυφάδα όπου «παρότι δεν είχαν οι γονείς μου σχέση με το πόλο, με έστρεψαν στον αθλητισμό. Έπαιξα μπάσκετ, χάντμπολ και κατέληξα στον ΑΝΟ Γλυφάδας. Δεν είχαμε πισίνα στην περιοχή και ήμασταν τσιγγάνοι, με συνεχείς μετακινήσεις στο Ρουφ, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και στο Ζάππειο. Ο σύλλογος νοίκιαζε πούλμαν και πηγαίναμε τρεις φορές την εβδομάδα για προπονήσεις. Ώσπου το 1975 εγκαινιάστηκε το κλειστό κολυμβητήριο της Γλυφάδας και είδαμε πιο επαγγελματικά το πόλο. Η ομάδα ήταν μεταξύ Γ’ και Β’ Εθνικής. Αρχικά έκανα κολύμβηση, αλλά ποτέ δεν ανέβηκα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ήμουν δεύτερος, τρίτος στα 200 και 400 μ. ελεύθερο. Τότε ο Ανδρέας Ζώτος μού είπε ότι δεν θα κάνω καριέρα στο κολύμπι και έπρεπε να δοκιμάσω στο πόλο. Έπαιζα ταυτόχρονα τερματοφύλακας στο χάντμπολ και είχα φτάσει στην προεθνική παίδων μπάσκετ. Τότε αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με το πόλο, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζα στην Ιωνίδειο Πρότυπη Σχολή. Ο Ανδρέας Γαρύφαλλος διέκρινε το ταλέντο μου και με κάλεσε στην προεθνική εφήβων».

Η πρώτη πρωτιά;

Ήμουν ο πρώτος πολίστας στην Ελλάδα που έκανε τρεις προπονήσεις.

Πώς προλαβαίνατε;

Όλοι έκαναν πρωί και βράδυ, αλλά εγώ έκανα και μιάμιση ώρα το μεσημέρι. Ήταν και ο αδελφός μου τερματοφύλακας, τον έβαζα απέναντι και έκανα δεκάδες σουτ. Έτσι έγινα εγώ καλός σουτέρ κι αυτός καλός γκολκίπερ. Σπούδαζα και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα.

Πώς φτάσατε στην κορυφή;

Ήρθε ο Μίλε Νάκιτς που ήταν προπονητής στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας και γίναμε επαγγελματίες. Τότε ήμασταν στην τετράδα μαζί με τον Εθνικό και τους «μπέμπηδες» του Γιαννουρή. Πήραμε το πρώτο πρωτάθλημα το 1986, με συνολικό απολογισμό 4 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα.

Επόμενος σταθμός ο Ολυμπιακός;

Η Γλυφάδα άρχισε να φθίνει και το 1992 εκμεταλλεύτηκα τον νόμο που ελευθέρωνε τους παίκτες μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Πήγα στον Ολυμπιακό για δύο λόγους. Με προσέγγισαν με ωραίο και ρομαντικό τρόπο ο Λάκης Βουλγαράκης με τον Λεωνίδα Θεοδωρακάκη. Και ήθελα να πάω σε μεγάλο σύλλογο του βεληνεκούς του Ολυμπιακού. Έτσι, την πενταετία 1992-96 χάσαμε μόνο ένα πρωτάθλημα από τον Εθνικό. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλά οργανωμένος σε προπονητικό, τακτικό, αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό κομμάτι, είχε πάρει κι άλλους σπουδαίους παίκτες, κι εγώ ήμουν το κερασάκι στην τούρτα.

Με την Εθνική ήσασταν πρώτος σκόρερ με 29 γκολ σε 29 αγώνες Ολυμπιακών…

Σταμάτησα το 1992 με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, του Λος Άντζελες, της Σεούλ και της Βαρκελώνης, με ρεκόρ 428 συμμετοχών. Ευτυχώς με ξεπέρασαν οι επόμενες γενιές.

Επόμενο βήμα;

Μάνατζερ στον Ολυμπιακό, έναν χρόνο προπονητής στη Γλυφάδα, αλλά είδα ότι δεν μου ταίριαζε και σταμάτησα. Και άρχισα καριέρα μακριά από τις πισίνες. Αρχικά εθελοντικά ως τεχνικός σύμβουλος στην ΕΟΕ και στη συνέχεια στην οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ενώ παρακολούθησα σχολές για τη λειτουργία και τη διαχείριση των αθλητικών εγκαταστάσεων. Στην Αθήνα είχα τα τέσσερα σπορ του υγρού στίβου υπό την εποπτεία μου. Μετά, έως το 2009, είχα τη διαχείριση όλων των εγκαταστάσεων του ΟΑΚΑ και στη συνέχεια ξενιτεύτηκα για δέκα χρόνια στο Ντουμπάι, όπου ανέλαβα τη μεγαλύτερη αθλητική εγκατάσταση της Μέσης Ανατολής. Να τονίσω βέβαια ότι από το 1992 ως αθλητής μέχρι και σήμερα έχω παρακολουθήσει όλες τις μεγάλες διοργανώσεις στον κόσμο μόνος μου. Πλην των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, για συναισθηματικούς λόγους.

Eίχατε όμως ενδιάμεσα και μια αποτυχία. Αποσυρθήκατε από τις εκλογές της ΚΟΕ το 2004.

Δεν είχα δουλέψει όσο ήθελα για τις εκλογές και αποσύρθηκα όταν κατάλαβα ότι δεν μπορώ να κερδίσω.

Επιστρέψατε το 2021 και κερδίσατε…

Κάναμε μια πολύ δυνατή ομάδα, οργανωμένη, και με σκληρή δουλειά κερδίσαμε τις εκλογές. Εφάρμοσα αυτό που έμαθα από τον αθλητισμό. Ήμασταν όλοι μαζί και μετά δεν αποκλείσαμε κανέναν από τους απέναντι.

Τι παραλάβατε;

Είμαι έναν χρόνο στην ομοσπονδία και δεν θέλω να μιλήσω για το παρελθόν, είναι επικίνδυνο. Δεν παρέλαβα χάος, αλλά δεν ήταν και όλα τέλεια. Υπήρξαν μεγάλες δυσκολίες γιατί τα αθλήματά μας είχαν κλείσει από τους επιδημιολόγους. Τα παιδιά μπορούσαν να τρέξουν, να παίξουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, δεν μπορούσαν όμως να μπουν στις πισίνες. Ήμασταν το τελευταίο σπορ που επέστρεψε στην κανονικότητα. Παρ’ όλα αυτά, σαρώσαμε σε Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί ήμασταν πιο κοντά στους αθλητές και στους προπονητές. Δεθήκαμε, προσπαθήσαμε να λύσουμε τα προβλήματα και αισθάνθηκαν οι αθλητές ότι υπήρχαν δίπλα τους άνθρωποι που τους φροντίζουν. Οι Γιάννης Νάτσιος, Νίκος Ξυλούρης στην κολύμβηση, ο Γιώργος Αφρουδάκης στο πόλο, η Εύη Μωραϊτίδου στις γυναίκες, αν και ήταν στην απέναντι παράταξη, και η Δέσποινα Καράμπελα στην καλλιτεχνική κολύμβηση. Όλοι ήταν χρόνια στις πισίνες, έκαναν πρωταθλητισμό, είχαν γνώσεις και τους σέβονταν οι αθλητές. Ταυτόχρονα, στήσαμε την ομοσπονδία για την επόμενη μέρα, φτιάξαμε οργανόγραμμα. Και κάναμε όλους τους αγώνες που υπήρχαν στο πρόγραμμα. Αναλάβαμε και μεγάλες διοργανώσεις το Παγκόσμιο Λιγκ με τους τελικούς στο ΟΑΚΑ. Εκλέχθηκα στις 5 Φεβρουαρίου αντιπρόεδρος στη ΛEN, είμαι μέλος στη ΦINA και προσθέτουμε στελέχη μας σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο σε θέσεις-κλειδιά.

Βρήκατε χρέη;

Ναι, αλλά όχι δυσβάσταχτα. Διαχειρίσιμα. Βρήκαμε και χορηγίες που δεν μας ικανοποιούν και θέλουμε να τις βελτιώσουμε. Θα ανακοινώσουμε τους μεγάλους νέους χορηγούς στις 20 Απριλίου, ενώ για πρώτη φορά έχουμε τμήμα μάρκετινγκ εντός της ομοσπονδίας. Ψάχνουμε τρόπους να απεγκλωβιστούμε από τις επιχορηγήσεις και την πολιτεία.

Προεκλογικά είχατε πει ότι δεν θα υπάρχουν ομοσπονδιακοί προπονητές που θα δουλεύουν σε συλλόγους, αλλά δεν το τηρήσατε στην περίπτωση του Θοδωρή Βλάχου…

Έκανα ένα βήμα πίσω στην Εθνική ανδρών, γιατί είχε ακόμη έναν χρόνο συμβόλαιο στον Ολυμπιακό. Στις άλλες ομάδες έκανα αλλαγές, με την Αλεξία Καμμένου στην Εθνική γυναικών, αλλά και στην κολύμβηση, στις καταδύσεις και στην καλλιτεχνική κολύμβηση. Δέχθηκα μεγάλη κριτική για τον Βλάχο, αλλά και πολλά θετικά σχόλια αργότερα για την τελική επιλογή.

Παραλάβατε και ένα αγκάθι. Το κλειστό κολυμβητήριο του Ζαππείου, του ομορφότερου στον κόσμο, με θέα στην Ακρόπολη.

Η ΕΟΕ και η Περιφέρεια Αττικής τελείωσαν τη μελέτη και περιμένουν την αδειοδότηση για την ανακατασκευή του. Εμείς δεν εμπλεκόμαστε. Θέλουμε να λειτουργήσει, γιατί έχουμε 26 εθνικές ομάδες που προπονούνται αριστερά και δεξιά, στον Άγιο Κοσμά και στο ΟΑΚΑ, στην Ηλιούπολη, στη Γλυφάδα, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.

Μάθαμε ότι έχετε ένα όνειρο…

Να βρεθούν στον ίδιο χώρο όλες οι εθνικές ομάδες. Τελεία.

Ε, κάτι παραπάνω πρέπει να μας πείτε.

Δεν μπορώ, θα ανακοινωθεί εν ευθέτω χρόνω. Στόχος μας να ολοκληρωθεί έως το 2028 και θα είναι εντός Αττικής.

Τα κολυμβητήρια, όμως, είναι έτσι κι αλλιώς λίγα σε όλη την Ελλάδα.

Μόλις 173, που άλλα ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, άλλα στη Γενική Γραμματεία και άλλα είναι ιδιωτικά, όπως της Γλυφάδας, της Βουλιαγμένης και του Πανελληνίου. Η Ισπανία έχει 1.500, η Ιταλία 6.000 και πρέπει να κάνουμε κι άλλα κολυμβητήρια αλλά και να λύσουμε το ενεργειακό πρόβλημα. Να τα αναβαθμίσουμε.

Mε τον συνεργάτη του Γιάννη Γιαννουρή

Η επαρχία, όμως, έχει υποχωρήσει. Κάποτε η Θεσσαλονίκη, η Χίος και η Πάτρα πρωταγωνιστούσαν…

Επανέρχονται μαζί με την Κρήτη αλλά και τη Θράκη. Στην Πάτρα πάμε καλά με τον ΝΟΠ στα αγόρια και τη ΝΕΠ στα κορίτσια. Χάρη στην Περιφέρεια παίρνει σάρκα και οστά η εγκατάσταση στην Αγυιά και η Πάτρα θα έχει τρία καλά κολυμβητήρια. Λύνονται τα προβλήματα από τον περιφερειάρχη Νεκτάριο Φαρμάκη και τον γγΑ Λευτέρη Αυγενάκη.

Στον Πειραιά επιτρέπεται να υπάρχει μόλις ένα κολυμβητήριο, όταν διαθέτει ομάδες του βεληνεκούς του Ολυμπιακού αλλά και του Εθνικού;

Είναι απαράδεκτο. Πόσο θα αντέξει να φιλοξενεί τόσους αθλητές και τόσο μεγάλες ομάδες ένα παλιό κολυμβητήριο; Ενθαρρύνουμε και υποστηρίζουμε την πρωτοβουλία του Ολυμπιακού για κατασκευή κολυμβητηρίου στο Φάληρο, ενώ και ο Παναθηναϊκός θα έχει δικό του στον Βοτανικό.

Και έχουμε στην ευρωπαϊκή κορυφή Ολυμπιακό και Εθνικό στις γυναίκες…

Μεγάλη υπόθεση και αξίζουν συγχαρητήρια στις διοικήσεις, στους προπονητές και στις αθλήτριες.

Παρ’ όλα αυτά, η Εθνική γυναικών δεν πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες…

Βρέθηκε σε κακή μέρα, δεν ήταν προτεραιότητα η Εθνική γυναικών και δεν υπήρχε καλός προγραμματισμός.

Τα φάιναλ φορ Κυπέλλου ανδρών και γυναικών γίνονται μαζί στη Λάρισα.

Πέρυσι τα κάναμε στη Βουλιαγμένη. Έχουμε καλή συνεργασία με τους δήμους και τις Περιφέρειες. Και το Όπεν το διεκδικούν η Τρίπολη στο Άστρος, τα Άσπρα Σπίτια όπου διοργανώθηκε και πέρυσι με επιτυχία χάρη στον δήμο Αράχωβας, ο Βόλος και η Αλεξανδρούπολη.

Το πόλο είναι το πιο επιτυχημένο άθλημα στην Ελλάδα, με διακρίσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τι απαντάτε στο επιχείρημα ότι ασχολούνται λίγες χώρες παγκοσμίως, γι’ αυτό και έχουμε διακρίσεις;

Πράγματι, η βάση είναι μεγαλύτερη στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και στο βόλεϊ και υπάρχει μεγαλύτερη μαζικότητα. Σε όλα τα σπορ, όμως, υπάρχουν περίπου δέκα χώρες που διεκδικούν τα μετάλλια. Και στο πόλο ανάμεσα σε αυτές είναι και η Ελλάδα.