Οι δύο όψεις των στόπερ του Ολυμπιακού

Εάν επιχειρήσει να βάλει κανείς στη… ζυγαριά την περσινή και τη φετινή σεζόν, δηλαδή την πρώτη και τη δεύτερη του Πέδρο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό, θα βρει κάποιες σημαντικές διαφορές που οδήγησαν την ομάδα του Πειραιά σε μεγάλες επιτυχίες εντός κι εκτός συνόρων.

Η πρώτη είναι πως βρίσκει πιο εύκολα το γκολ σε σχέση με την περσινή σεζόν που αν και δημιουργούσε ευκαιρίες δεν σκόραρε με την ίδια άνεση. Η δεύτερη έχει να κάνει με την άμυνα, η οποία έχει σφίξει αρκετά. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μεγάλα σερί διατηρώντας το μηδέν στην άμυνά του.

Αυτή η σημαντική αλλαγή στα μετόπισθεν φυσικά και οφείλεται στη συνολική δουλειά. Βέβαια δεν γίνεται μεγάλο μερίδιο των επιτυχιών να μην το πιστωθούν οι κεντρικοί αμυντικοί. Όπως κατηγορούνται άλλωστε όταν κάτι πηγαίνει στραβά, έτσι και τώρα θα πάρουν το μερίδιο των επιτυχιών που τους αναλογεί.

Αυτό είναι το ένα κρατούμενο για τους κεντρικούς αμυντικούς του Ολυμπιακού. Το άλλο έχει να κάνει με τη βοήθεια που παρέχουν στο επιθετικό κομμάτι. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν είναι αυτή η δουλειά τους. Σαφώς και δεν είναι δουλειά τους να σκοράρουν, όμως παίζουν και αυτοί ρόλο και ειδικά στις στατικές φάσεις πολλές φορές οι ομάδες χρησιμοποιούν τους κεντρικούς αμυντικούς για να βρουν γκολ.

Στον Ολυμπιακό τη φετινή σεζόν έχουν χρησιμοποιηθεί έξι κεντρικοί αμυντικοί. Συνολικά η ομάδα του Πειραιά έχει πάρει σε όλες τις διοργανώσεις οκτώ γκολ! Το νούμερο είναι πολύ μικρό όταν έχουν παίξει έξι διαφορετικοί κεντρικοί αμυντικοί. Ο Σεμέδο έχει σκοράρει μία φορά στο πρωτάθλημα, δύο στους ομίλους και δύο στα προκριματικά. Ο Σισέ έχει σκοράρει δύο φορές στο Κύπελλο και μία στο Europa League, το γκολ στο Λονδίνο. Οι Μπα, Αβραάμ, Μάρκοβιτς και Μεριά δεν βρήκαν δίχτυα.

Είναι οι δύο όψεις του νομίσματος των κεντρικών αμυντικών του Ολυμπιακού. Από τη μία έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στην άμυνα, από την άλλη δεν έχουν δώσει πολλά γκολ. Σε αυτό ίσως ευθύνεται και ο τρόπος που τους εκμεταλλεύεται η ίδια η ομάδα.