Όπλα, παλάσκες και φύγαμε για… τελικό υπουργέ μου

Τον αποψινό τελικό θα ήθελα να τον δω από το γήπεδο παρέα με δύο υπουργούς. Εγώ στη μέση και από τη μια να έχω τον Σταύρο Κοντονή και από την άλλη τον Γιώργο Βασιλειάδη. Να πάμε νωρίς στο γήπεδο, άλλωστε είπαμε είναι γιορτή. Να πάρουμε τα καφεδάκια μας, να καθίσουμε αναπαυτικά και κυρίως με απόλυτη ασφάλεια με ένα στρατό γύρω μας να μας προστατεύει. Να μην έχω το παραμικρό άγχος μην συμβεί τίποτα βλέποντας γύρω μου κάγκελα, συρματοπλέγματα, τάφρους κ.λ.π.

Κι έτσι ήσυχα να απολαύσω τη συζήτηση και να θυμηθούμε, βρε αδερφέ τα παλιά. Και φυσικά ως γνήσια ποδοσφαιροπαρέα να έχουμε και τα πειράγματά μας. Να λέει ο Κοντονής στον Βασιλειάδη ότι αυτός έγραψε ιστορία διότι στη δική του θητεία ως Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού –αυτό το πολιτισμού δεν πολυκολλάει αλλά ας το παραβλέψουμε- δεν έκανε έτσι απλά τον τελικό.

«Τους έβγαλα την ψυχή για να κάνω τελικό. Τον Ολυμπιακό ακόμα στο περίμενε τον έχω», θα λέει προφανώς ενθυμούμενος τις δικές του μέρες δόξας. Τότε που ο τελικός ήταν Ολυμπιακός – ΑΕΚ και εδέησε να τον κάνει καμιά 20αριά μέρες μετά την καθορισμένη ημερομηνία. Τότε που τους είπε ότι θα κάνει το ματς με μαθητές αλλά είχε ξεχάσει ότι τα σχολεία ήταν κλειστά και πήρε 200 από εδώ και 200 από εκεί, έφερε και τους ηλιοκαμένους παίκτες του Ολυμπιακού στο γήπεδο –είχαν σταματήσει το πρωτάθλημα κι αυτοί δεν θυμούνταν από πότε- και απολαύσαμε τη γιορτή. Μέχρι και τους βοηθούς είχε ορίσει ο σιορ Σταύρος όπως θα έλεγαν και στην πατρίδα του τη Ζάκυνθο. Τι άλλο να κάνει.

Ο Βασιλειάδης είμαι βέβαιος ότι θα έχει ράμματα για τη γούνα του. «Τι να πω κι εγώ που πέρυσι, μετά τον τελικό του Βόλου τους έλεγα διάφορα ωραία», θα του πει και στο tablet του θα του δείξει μια παλιά συνέντευξή του μετά την περυσινή γιορτή του ποδοσφαίρου, αυτή στον Βόλο. Σίγουρα θα την έχει κρατήσει. Γιατί τότε είχε ερωτηθεί, τι θα έκανε αν την επόμενη χρονιά είχαμε έναν ανάλογο τελικό. Και ο διάολος έσπασε το ποδάρι του και έχουμε τον ίδιο.

Θα γελάσουμε πολύ όταν θα διαβάζουμε τι έλεγε τότε. Απολαύστε: «Το πλαίσιο, πάντως, θα γίνει ακόμα πιο αυστηρό του χρόνου και όσο δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση. Τώρα, αν έχουμε του χρόνου έναν τελικό με τις ίδιες συνθήκες, σαφέστατα δεν υπάρχει περίπτωση να εξελιχθεί όπως ο φετινός, με τη συμμετοχή αυτών.

Ας το κάνουμε με μαθητές, ας το κάνουμε με τις παρέες των ανθρώπων που υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες και θέλουν να πάνε μαζί στο γήπεδο. Αλλά, όμως, αν δεν έχουν αλλάξει τα δεδομένα, θα έχουμε τα ίδια.

Είχαμε ανθρώπους που ήταν αποφασισμένοι να πάνε να παίξουν ξύλο μέχρις εσχάτων. Και στο ΟΑΚΑ να γινόταν, μπορεί να μην είχαμε αυτό το τρομακτικό πράγμα που έγινε στην πεζογέφυρα, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι δεν θα είχαμε δραματικά γεγονότα. Κάθε χρόνος είναι και ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Δεν ήταν καλό το γήπεδο, σίγουρα.

Θα πρέπει να ανοίξει η κουβέντα για το ποιοι παίρνουν τα εισιτήρια και με τι σκοπιμότητα. Έχει συγκεκριμένη διακίνηση στον τελικό. Πώς ήρθαν αυτά τα στοιχεία στο γήπεδο; Γιατί οι ομάδες έδωσαν σ' αυτούς τους ανθρώπους τα εισιτήρια; Να γίνει ειλικρινής συζήτηση. Όχι με τσιτάτα. Το κεφάλι κάτω να δούμε πως δεν θα ξαναγίνει».

Ευτυχώς έλεγε αυτά τότε ο Γιώργος Βασιλειάδης και χθες δεν έπεσε ξύλο στο ΟΑΚΑ. Εντάξει, κάηκε η Αθήνα αλλά δεν είπε ότι θα σώσει και την Αθήνα ο Υπουργός. Να τα λέμε κι αυτά. Για το ΟΑΚΑ μίλησε.

Έτσι ωραία θα περνούσαμε απόψε στο ΟΑΚΑ αν συναντιόμασταν. Για τρία χρόνια δεν μπορούμε να κάνουμε έναν τελικό Κυπέλλου αλλά εμείς θα περνούσαμε ωραία. Άλλωστε Υπουργέ μου, εσένα λέω κύριε Βασιλειάδη, το βασικό ζητούμενο απ’ ότι έχω καταλάβει είναι να πάρουν χρήματα οι ομάδες. Να δημιουργήσουμε ένα τηλεοπτικό προϊόν –που πολύ θα αρέσει σε όποιον έχει τα τηλεοπτικά δικαιώματα- με Λίγκα 1, Λίγκα 2 και Football League. Να μοιράσουμε το χρήμα για να μην γκρινιάζουν οι παράγοντες και όλα καλά.

Θα μου πεις υπουργέ μου ότι έτσι δεν έρχεται ο κόσμος στο γήπεδο. Γιατί για να έρθει θέλει ασφάλεια, καλά γήπεδα, καλές ομάδες… Θέλει να μικρύνει η ψαλίδα μεγάλων και μικρών του πρωταθλήματος –εδώ μήπως να πάρουν τα πολλά οι μικροί και τα λίγα οι μεγάλοι για να προκύψει μεγαλύτερος ανταγωνισμός;-, να μπορεί να πάρει ο μπαμπάς το παιδάκι του στο γήπεδο και να μην τρέμει. Όλα αυτά χρειάζεται.

Αλλά, τι μας νοιάζει εμάς. Ας μην έρθει στο γήπεδο. Να καθίσει να το δει από την τηλεόραση. Είπαμε, τηλεοπτικό προϊόν θέλουμε να φτιάξουμε, όχι το ποδόσφαιρο.

Όποιος θέλει να πάει στο γήπεδο άλλωστε, υπάρχει λύση. Όπλα, παλάσκες και φύγαμε για τελικό Υπουργέ μου.