Τσόρι, Φουστέρ, Καμπιάσο και... Προτό

Είναι σωστή η στόχευση στην ελληνοποίηση του ερυθρόλευκου ρόστερ, την οποία επιχειρεί ξεκάθαρα η διοίκηση του Ολυμπιακού στο πλαίσιο της επαναδημιουργίας μιας πολύ δυνατής ομάδας που θα βρεθεί άμεσα ξανά στην κορυφή. Είναι επίσης σωστό να συνεχιστεί η προσπάθεια να προωθούνται και να παίρνουν ευκαιρίας τα παιδιά που προέρχονται από τα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Όπως και η διαχρονική μεταγραφική βούληση του κλαμπ να βρίσκει νεαρούς ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό, τους οποίους αναδεικνύει διεθνώς και πολλές φορές καταφέρνει να μεγαλώνει την τιμή τους στην αγορά.

Όλα αυτά είναι σωστά και προφανώς θα συνεχίσουν να αποτελούν φιλοσοφία του Ολυμπιακού στο «χτίσιμο» και της επόμενης ομάδας υπό τις οδηγίες του Πέδρο Μαρτίνς. Υπάρχει, ωστόσο, μια ακόμη παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν από τους υπεύθυνους. Από τη διοίκηση, τον όποιον τεχνικό διευθυντή, τους σκάουτ και τον προπονητή: η ανάγκη να υπάρχουν στο δυναμικό του Ολυμπιακού ξένοι ποδοσφαιριστές με έντονη προσωπικότητα, με δεδομένη αγωνιστική ποιότητα, με εμπειρία και διεθνείς παραστάσεις και με τη δυνατότητα να προσφέρουν πράγματα στην ομάδα τόσο στο γήπεδο, όσο και στα αποδυτήρια.

Τα τελευταία χρόνια ΠΑΝΤΑ ο Ολυμπιακός είχε τέτοιους ποδοσφαιριστές που τον οδηγούσαν στις επιτυχίες και καθοδηγούσαν τους συμπαίκτες τους. Είχε τέτοιες μονάδες απαραίτητες στη δουλειά του εκάστοτε προπονητή, «προπονητές» εντός αγωνιστικού χώρου και ηγέτες σε κάθε μορφή δραστηριότητας της ομάδας. Τεράστια συμβολή στους τίτλους και στις διακρίσεις του Ολυμπιακού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είχαν ο Αλεχάντρο Ντομίνγκες, ο Νταβίντ Φουστέρ, ο Εστέμπαν Καμπιάσο, ο Ρομπέρτο. Ακόμα και ο Σαβιόλα, ο Καρντόσο έστω κι αν ήταν... γκαντέμης, ο Μποτία στα πρώτα χρόνια του, ο Ριέρα παλιότερα. Πολύ μεγάλη είχε και ο Μοντέστο που τώρα καλείται να συμβάλλει ώστε να βρεθούν τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστές.

Υπήρχαν αυτού του είδους οι ξένοι παίκτες-προσωπικότητες στον φετινό Ολυμπιακό; Ο Προτό έχει τα... προσόντα να εξελιχθεί, αλλά χρειάζεται και βοήθεια. Θα μπορούσαν να είναι ο Μιραλάς, ο Οφόε, ο Μάριν, ο Ζιλέ, ο Ρομαό. Αλλά για διάφορους λόγους, δεν έγιναν ποτέ. Είτε γιατί δεν έχουν όλο το «πακέτο», είτε γιατί προσπάθησαν χωρίς να τα καταφέρουν, είτε γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν και τόσο πολύ, είτε επειδή ο εαυτός τους μπήκε πάνω από το σύνολο. Για οποιονδήποτε λόγο, οι αρκετοί έμπειροι ξένοι παίκτες που είχε φέτος ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσαν να εμπνεύσουν την ομάδα και να την τραβήξουν με κάθε τρόπο προς την κορυφή.

Έχουν, φυσικά, το μεγάλο ελαφρυντικό ότι έπεσαν πάνω στη λαίλαπα της εξυγίανσης και των όσων απίθανων είδαμε να συμβαίνουν στο φετινό πρωτάθλημα. Ισχύει. Αυτό δεν αναιρεί ότι έχουν και τις δικές τους μεγάλες ευθύνες. Κι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να αναζητήσει άλλους για να αναλάβουν με μεγαλύτερη επιτυχία το ρόλο. Το έχει ξανακάνει στο παρελθόν, μπορεί να το πετύχει και τώρα.