Μεταγραφές Ολυμπιακού: Ο απολογισμός των επιθετικογενών

Στο πρώτο απόσπασμα του εν λόγω κειμένου, το οποίο μπορείς να διαβάσεις ΕΔΩ, η στήλη μπήκε στη διαδικασία να σταχυολογήσει τις φετινές μεταγραφές του Ολυμπιακού, αξιολογώντας τις με ψύχραιμη ματιά έτσι ώστε να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα.

Αφού λοιπόν αναλύσαμε την παρουσία των αμυντικογενών μεταγραφικών αποκτημάτων, προχωράμε και στους επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές που έπιασαν λιμάνι το καλοκαίρι του 2018.

Μπίμπρας Νάτχο: Ο Ισραηλινός αποτέλεσε μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Η ποιότητα του βγάζει μάτι από χιλιόμετρα. Ψήγματα μάλιστα της ποιότητας αυτής έδωσαν σημαντικές βοήθειες σε κρίσιμα ματς (γκολ στο 92 στο Καραϊσκάκη με Αστέρα Τρίπολης, μπαλιά μισό γκολ στον Κούτρη στο Βικελίδης). Όμως ο Νάτχο δεν έδωσε ποτέ την εντύπωση του παίκτη πάνω στον οποίον μπορούσε να στηριχθεί η ομάδα. Ίσως να φταίει που όλη τη χρονιά δεν μπορούσε να βγάλει ολόκληρο ενενηντάλεπτο (αν και μόλις 30 ετών!), ίσως το ότι η δική του τραγική παρουσία σφράγισε τις 2 μεγάλες φετινές αποτυχίες της ομάδας (Τούμπα και Καραϊσκάκη με Λαμία). Όπως και να έχει, η απόκτηση του βραχύσωμου τεχνίτη μέσου είχε λογική όταν έγινε, όμως ο ίδιος δεν δικαιολόγησε ποτέ το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο του. Ορθώς θα απομακρυνθεί την επόμενη σεζόν, μιας και η ομάδα μπορεί με τα χρήματα αυτά να βρει κάτι πολύ καλύτερο στην ίδια θέση.

Γιάννης Φετφατζίδης: Το δεύτερο πέρασμα του «Φέτφα» από τον Ολυμπιακό, διέλυσε τις καλές εντυπώσεις και τις υψηλές προσδοκίες που είχε αφήσει το πρώτο. Η ελληνοποίηση ως βασικός άξονας του φετινού μεταγραφικού σχεδιασμού είχε βάση και η ομάδα πράγματι χρειαζόταν μια ένεση συνοχής στα αποδυτήρια της, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οποιοσδήποτε Έλληνας κυκλοφορούσε ελεύθερος και σε προσιτή τιμή, έπρεπε να αποκτηθεί. Τα ελαττώματα με τα οποία αποχώρησε ο Φετφατζίδης από τον Ολυμπιακό το 2013 όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν άλλα επιδεινώθηκαν. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής επέλεξε για τα πιο παραγωγικά του χρόνια τα εύκολα χρήματα της Σαουδικής Αραβίας αντί για τον ιδρώτα και την σκληρή δουλειά της Ιταλίας. Δυστυχώς, αυτή του η επιλογή αντικατοπτρίστηκε πλήρως φέτος στο χορτάρι. Αποτυχημένη κίνηση και πιθανότατα ο παίκτης δεν θα ξαναβρεί αγωνιστικό χρόνο σε αυτό το επίπεδο.

Ζιλ Ντίας: Παίκτης με προοπτική, που έδειξε σημάδια του πλούσιου ταλέντου του όσο αγωνίστηκε με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το εκπληκτικό γκολ που πέτυχε με τη Ντιναμό στο Καραϊσκάκη. Δεν πήρε αρκετό χρόνο για να κριθεί με ασφάλεια.Κανείς δεν θα εκπλαγεί και δεν θα ψέξει τη διοίκηση είτε επιλέξει να του δώσει μια ακόμη ευκαιρία, είτε τον αφήσει να αποχωρήσει.

Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος: Το «κόλπο γκρόσσο» του περσινού καλοκαιριού. Η διοίκηση κινήθηκε αστραπιαία, έβαλε το χέρι βαθιά στην τσέπη και έδωσε στον, προερχόμενο από την καλύτερη σεζόν της ζωής του, Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο την ευκαιρία να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα της καρδιάς του. Ο παίκτης ήταν άριστος επαγγελματικά, έδεσε αμέσως με τον Φορτούνη, θεμελίωσε μια εξαιρετική σχέση με την εξέδρα και αν ο αστάθμητος παράγοντας του τραυματισμού δεν του έκοβε τη φόρα, θα πραγματοποιούσε μια αξιοπρεπέστατη σεζόν. Η ρήξη χιαστών που υπέστη, και μάλιστα σε μια προχωρημένη ηλικία, θα τον πάνε σίγουρα πολύ πίσω και δεν θα λογίζεται ως το βασικό εξτρέμ της ομάδας για τη νέα σεζόν. Όμως δεν χωρά συζήτηση ούτε για το αν η μεταγραφή ήταν επιτυχημένη, ούτε για το αν ο παίκτης θα πρέπει να παραμείνει και να κλείσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό.
Ναουέλ Λέιβα: Τα κινητά πήραν φωτιά από το refreshτις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών, καθώς όλοι περίμεναν την τελευταία κίνηση που θα γινόταν από τη διοίκηση στα εξτρέμ. Το όνομα του Ναουέλ κάποιους τους ενθουσίασε και κάποιους τους άφησε αδιάφορους. Πάντως κανείς δεν απογοητεύτηκε, ακούγοντας το όνομα ενός φέρελπι Ισπανοαργεντινού με θητεία στη Βιγιαρεάλ και στη Β’ Ομάδα της Μπαρτσελόνα. Εκ του αποτελέσματος η κίνηση κρίθηκε αποτυχημένη, με τον παίκτη να πραγματοποιεί ως επί το πλείστον τραγικές εμφανίσεις και να αποχωρεί άρον άρον στα μέσα της σεζόν. Μια μεταγραφή που σίγουρα έπρεπε να έχει μελετηθεί καλύτερα από τους ιθύνοντες του μεταγραφικού σχεδιασμού.

Ντανιέλ Ποντένσε: Πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς για τα dessousπου συνεπάγονται οι καλές σχέσεις και τα πολλά πάρε δώσε με τους μεγάλους μάνατζερ του εξωτερικού και αρκετά ίσως να έχουν ρεαλιστική και υπαρκτή βάση. Όμως η περίπτωση του Ποντένσε είναι το ισχυρότερο επιχείρημα των υπερασπιστών της τακτικής αυτής. Ένας εκπληκτικής τεχνικής παίχτης, με ορισμένες αδυναμίες αλλά με πολλά χαρίσματα μοναδικά στο μίζερο ποδόσφαιρο μας, σίγουρα δεν θα πατούσε ποτέ το πόδι του στην Ελλάδα αν ο Ολυμπιακός δεν είχε καλές επαγγελματικές σχέσεις με τον Πορτογάλο ατζέντη Ζόρζε Μέντες. Ο Ντανιέλ Ποντένσε έδωσε τρομερά δείγματα γραφής από την πρώτη μέρα, πραγματοποίησε μια εκπληκτική σεζόν, «χόρτασε μπάλα» το ερυθρόλευκο κοινό, έδεσε αμέσως με τον Φορτούνη και άφησε υποσχέσεις για μια ακόμη καλύτερη δεύτερη σεζόν. Κάπου εδώ, τα σχόλια είναι περιττά.

(Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα ακολουθήσει κριτική των επιθετικών της ομάδας καθώς και το επιμύθιο της φετινής μεταγραφικής παρουσίας του Ολυμπιακού)