Το ντέρμπι χάθηκε από τον Πειραιά…

«…Επειδή λοιπόν ήρθε ο «καυτός» Φλεβάρης με τα μεγάλα ματς και συνεχόμενα μάλιστα, με Ντιναμό Κιέβου μέσα κι έξω και με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ έξω και μέσα, αντίστοιχα, να θυμάστε το έργο του κόουτς και σε τυχόν αποτυχίες. Στο ποδόσφαιρο και στο αθλητισμό γενικότερα υπάρχουν και οι ήττες και οι αποκλεισμοί, δεν είναι όλα ρόδινα. Και σε μια τέτοια περίπτωση ο Μαρτίνς δικαιούται την απόλυτη συμπαράσταση από όλους. Ακόμη κι αν ο φετινός Ολυμπιακός δεν καταφέρει να κατακτήσει τίτλους, ο προπονητής και οι παίκτες, θα πρέπει να στηριχτούν μέχρι τελικής πτώσης.

Γιατί οι Πειραιώτες έχουν βάλει για τα καλά τις βάσεις να ξαναφτιάξουν έναν κυρίαρχο για χρόνια Ολυμπιακό. Κάθε τι άλλο θα είναι άδικο για όλους στον σύλλογο. Πρωταγωνιστές και αφανείς εργάτες. Για τον Μαρτίνς, τους ποδοσφαιριστές, τον πρόεδρο, την διοίκηση, όλους! Για αυτό ότι λέτε, κάνετε και αποθεώνετε σήμερα, μη το ξεχάσετε αύριο…».

Τα επαναλαμβάνω αυτά με αφορμή, όχι φυσικά την ήττα του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟΚ, στην οποία έχουν αναφερθεί ήδη, άλλοι συνάδελφοι, αλλά με αφορμή, τα δυσμενή σχόλια για το παιχνίδι των «ερυθρολεύκων» στην Τούμπα, από δικούς του οπαδούς και όχι από αντιπάλους. Κατ’ αρχάς να διευκρινίσω, ότι όλοι έχουν δικαίωμα όχι μόνο στην ήττα, αλλά και σε ένα και δύο και τρία παιχνίδια ή και περισσότερα στη διάρκεια μιας σεζόν. Ετσι κι αλλιώς το ταμείο πάντα, γίνεται στο τέλος.

Και αυτό το ισοπέδωμα από κάποιους, ότι η ομάδα που αποθέωναν, ξαφνικά δεν έχει παίκτες, δεν κάνει ο άλφα ή ο βήτα, παραμένει ανεξήγητο φαινόμενο αλλά όταν μιλάμε για οπαδούς του Ολυμπιακού, είναι και… φυσιολογικό! Όμως δεν γίνεται ο Ολυμπιακός να κερδίζει συνέχεια, δεν γίνεται να παίζει διαρκώς καλά. Και μη ξεχνάμε, ότι πρόκειται για καινούργια ομάδα και θα το επαναλαμβάνω διαρκώς, που αν παραμείνει ίδια σε κορμό και με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, θα δείξει του χρόνου που μπορεί να φθάσει πραγματικά.

Κατανοώ ότι υπάρχει η πίκρα της ήττας, η απογοήτευση για την κακή εμφάνιση. Όμως από εκεί, μέχρι την απαξίωση πάλι, παικτών και προπονητών υπάρχει μια τεράστια απόσταση.

Αυτό που χρειάζεται τώρα κι ενόψει των τριών νέων, μεγάλων δοκιμασιών που έρχονται (σε οκτώ μέρες, Ντιναμό μέσα, ΑΕΚ μέσα και Ντιναμό έξω), είναι η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα. Για να βγουν έτσι, ώριμα συμπεράσματα και αν αποφευχθούν βεβιασμένες κινήσεις ή επιλογές.

Ο Μαρτίνς ξέρει σίγουρα τον τρόπο και το έχει αποδείξει. Το γεγονός ότι βρέθηκε και αυτός ντεφορμέ στη Τούμπα, είναι φυσιολογικό. Δεν μπορεί να βγαίνουν όλες οι επιλογές σε έναν προπονητή. Όμως, όπως οι νίκες είναι ομαδική δουλειά, έτσι συμβαίνει και με τις ήττες.

Κι εγώ, ευθύνη ρίχνω και σε πολλούς οπαδούς. Γιατί κακά τα ψέματα, αλλά το τελευταίο τριήμερο, πριν την Τούμπα, κάτι με τη κοπή πίτας στο Ρέντη και την ομιλία του Β. Μαρινάκη, κάτι η φρενίτιδα ενθουσιασμού του κόσμου, από τις καλές εμφανίσεις της ομάδας, κάτι η αποθέωση και η… απαίτηση για διπλό στην Τούμπα, έφεραν όσο νάναι, ευφορία αλλά και αποπροσανατόλισαν ως ένα βαθμό, το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Την ίδια ώρα μάλιστα, που στο αντίπαλο στρατόπεδο, του ΠΑΟΚ, ουδείς μιλούσε πέρα από τις αστειότητες του Γιώργου Σαββίδη στα social media. Και φυσιολογικά ο Ολυμπιακός έπεσε στην παγίδα που ο ίδιος ήθελε να στήσει στον «δικέφαλο». Ε, ήρθε νωρίς και το τυχερό γκολ του Βιεϊρίνια και η μπάλα χάθηκε. Ο Ολυμπιακός αποδιοργανώθηκε και το δεύτερο γκολ τελείωσε το ματς. Και το τελείωσε, όχι γιατί ο Ολυμπιακός έπαιζε με τη Ρεάλ στο "Μπερναμπέου", αλλά γιατί η ομάδα δεν μπόρεσε να αντιδράσει, επειδή δε ήταν έτοιμη σωματικά και κυρίως πνευματικά για ένα τέτοιο ματς, με όλα όσα προηγήθηκαν…