Στη νοοτροπία είναι η διαφορά…

Το καλοκαίρι ήταν οι Νικολάου και Ανδρούτσος, τώρα ήρθε η σειρά του Γιαννιώτη. Παίκτες σε νεαρή ηλικία οι οποίοι επί της ουσίας βρίσκονται στα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα, υπό την έννοια ότι και οι τρεις τα τελευταία δύο-τρια χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται γνωστοί στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Οι δύο πρώτοι και αχώριστοι φίλοι μπήκαν ξαφνικά επί Μπέντο στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, παρέα με Μανθάτη, Ρέτσο κι έδωσαν ελπίδες για ένα ρόδινο μέλλον. Ο Αντρέας Γιαννιώτης αφού έκανε το (πολύ καλό ομολογουμένως) «αγροτικό» του στον Ατρόμητο, επέστρεψε στον Πειραιά με στόχο να γίνει το νο 1 της ομάδας κάτω από τα δοκάρια. Τι καλύτερο για τα τρία Ελληνόπουλα…

…Κι όμως και με τους τρεις, ο παρανομαστής ήταν κοινός: όπως εμφανίστηκαν, έτσι εξαφανίστηκαν! Γιατί; Ίσως να μη μάθουμε ποτέ τους πραγματικούς λόγους που «χάθηκαν» από τον Ολυμπιακό, όμως σύμφωνα με όλα όσα έχουν διαρρεύσει ή έχουν γραφεί δεξιά κι αριστερά, σαν να πήραν λίγο περισσότερο ψηλότερα από όσο θα έπρεπε για την ηλικία, την αξία και την προϋπηρεσία τους, τον… αμανέ κι έκαναν τα δικά τους. Ο Ανδρούτσος που αγωνίστηκε σε αρκετά ματς επί Μπέντο βασικός αλλά και ο Νικολάου που έφθασε μάλιστα να σκοράρει στο «Καμπ Νου» κόντρα στη Μπαρτσελόνα του Μέσι, έδωσαν την αίσθηση ότι… μεγαλοπιάστηκαν γρήγορα, αν και μέχρι τότε δεν είχαν δώσει τέτοια δείγματα κι έκαναν τα δικά τους κόντρα στις επιθυμίες της διοίκησης. Δε γνωρίζω αν έχει να κάνει με την επιλογή ατζέντη όπως γράφτηκε και για τον οποίο δεν συμφωνούσε η ΠΑΕ αλλά ότι και να ήταν, από τη στιγμή που είσαι νέος στην ομάδα, δεν μπορείς να σηκώνεις το δικό σου μπαϊράκι…

Σωστό, δίκαιο και φυσιολογικό να κοιτάει κάθε ποδοσφαιριστής το συμφέρον του, είτε αυτό αφορά την καριέρα του, αγωνιστικά και οικονομικά. Όπως ορθό και δίκαιο είναι κάθε ΠΑΕ να αναζητάει το καλύτερο για εκείνη και να πράττει αναλόγως. Όπως λογικό και φυσιολογικό είναι, μια ομάδα να θέλει να προστατέψει τα περιουσιακά της στοιχεία, στην προκειμένη περίπτωση τους παίκτες της και ειδικά τους πιο νέους, έτσι ώστε να τους εξελίξει και να μπορέσουν μαζί να ωφεληθούν στη συνέχεια. Τελευταίο τρανό παράδειγμα, ο Παναγιώτης Ρέτσος, ο οποίος ξεκίνησε μαζί τους και τελικά έφθασε να κάνει μεταγραφή ρεκόρ για 18χρονο παίκτη στην Ευρώπη αφού ο Ολυμπιακός τον πούλησε στην Λεβερκούζεν αντί 22,5 εκατ. ευρώ!

Όμως οι Νικολάου και Ανδρούτσος επέλεξαν δικό τους δρόμο, αντίθετο με όσα επιθυμούσε η ΠΑΕ κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την σφοδρή αντίδραση της διοίκησης που δεν δίστασε να τους θέσει στο περιθώριο. Και από τον περασμένο Αύγουστο φθάσαμε στον Γενάρη με τους δύο παίκτες να έχουν αγωνιστεί μόνο στον αγώνα Κυπέλλου με τον Αρη Αβάτου. Όλο αυτό το διάστημα μεταξύ εξέδρας και Ρέντη…

Εδώ κι ένα μήνα όμως, έχουμε νέο περιστατικό με τον 24χρονο γκολκίπερ Αντρέα Γιαννιώτη, που ξεκίνησε από τον Ολυμπιακό, πήγε δανεικός στον Ατρόμητο, εντυπωσίασε και ανάγκασε τον Ολυμπιακό να επενδύσει επάνω του. Τον έφερε στο λιμάνι, πιστεύοντας ότι φέτος θα ήταν η χρονιά του. Πράγματι ο Γιαννιώτης ξεκίνησε βασικός παρά το γεγονός ότι αποκτήθηκε ο Πορτογάλος Ζοσέ Σα, δανεικός από την Πόρτο. Όμως αποκτήθηκε ως αναπληρωματικός του Γιαννιώτη! Ο νεαρός Έλληνας ξεκίνησε καλά αλλά στην πορεία έκανε λάθη που στοίχησαν στην ομάδα (πχ το γκολ που δέχθηκε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, που στοίχισε την εντός έδρας ήττα από τον «δικέφαλο»). Στην πορεία ο Ζοσέ Σα πήρε θέση βασικού και ομολογουμένως ήταν εντυπωσιακός. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Γιαννιώτης να μείνει στον πάγκο. Κι εδώ είναι το σημείο κλειδί. Αντί να βάλει κάτω το κεφάλι και να δουλέψει σκληρά για να επανέλθει και να ξαναγίνει βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, ο Γιαννιώτης επέλεξε την αντίδραση. Είτε γιατί άρχισε να σκέφτεται την μεταγραφή του στο εξωτερικό, όπως άφησε να εννοηθεί ξεκάθαρα, ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ, Κ. Καραπαπάς, είτε γιατί κάποιοι του φούσκωσαν τα μυαλά, είτε γιατί έβλεπε έναν συμπαίκτη να του παίρνει τη θέση, είτε γιατί είχε στο μυαλό του ότι αυτός θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας των «ερυθρολεύκων» βρέξει-χιονίσει. Και ξαφνικά, από κει που όλα έδειχναν ότι θα έχει μια λαμπρή σταδιοδρομία, ο 24χρονος γκολκίπερ χάθηκε από τον… ποδοσφαιρικό χάρτη! Να ευθύνεται η ομάδα για αυτό; Άντε να δεχθώ ότι μπορεί να έχει ένα μικρό μερίδιο ευθύνης. Να υποθέσω ότι ξαφνικά τρελάθηκε ο Μαρτίνς κι εκεί που τον υπολόγιζε βασικό, είπε να το γυρίσει στον Σα; Πολύ αμφιβάλλω. Να έχει δουλέψει στο μυαλό του ο Γιαννιώτης ότι ο κόουτς προτιμάει τον Σα επειδή είναι συμπατριώτης του; Διόλου απίθανο! Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είναι ανασφαλείς και όταν κάτι δεν πάει καλά, αναζητούν ή βλέπουν φαντάσματα κι εχθρούς που δεν υπάρχουν. Η ουσία όμως είναι, ότι στον Γιαννιώτη δόθηκε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία, την οποία φάνηκε να αρπάζει από τα μαλλιά αλλά λίγο πριν φθάσει στη βρύση να πιει νερό, έχασε τον… κουβά. Και για να κυριολεκτούμε, έχασε την μπάλα…

Δεν ξέρω που θα καταλήξει η υπόθεση Γιαννιώτη. Μπορεί να πάρει μεταγραφή στην Σπάρτα Πράγας, στην Ντιναμό Κιέβου, στην Μπαρτσελόνα, στη Λίβερπουλ. Μπορεί να μείνει στη ομάδα, μπορεί κάποτε να επιστρέψει ως βασικός. Το θέμα είναι όμως, ότι μόλις δυσκόλεψε λίγο το πράγμα, αντί να βάλει το κεφάλι κάτω, να δουλέψει, να κάνει υπομονή και πολλά ακόμα, όπως να βάλει την ομάδα πάνω από τον εαυτό του, αυτός επέλεξε την αντίδραση. Τουλάχιστον ας παραδειγματιζόταν, είτε από τον μεγάλο Αντώνη Νικοπολίδη που ζούσε επί οκτώ χρόνια στη σκιά του Γιόζεφ Βάντσικ στον Παναθηναϊκό (όπως έγραψε εύστοχα ο Χρ. Μεγγλίδης), πριν φθάσει να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική ομάδα ή γνωρίσει δόξες με τον Ολυμπιακό.

…Στην τελική ας παραδειγματιζόταν από τον συμπαίκτη του, Ζοσέ Σα, που ήρθε ως δεύτερος γκολκίπερ στο λιμάνι, κάθισε δούλεψε κι επιβραβεύτηκε, χωρίς ποτέ να φέρει το παραμικρό πρόβλημα στον προπονητή, τους συμπαίκτες του, την ομάδα, ή την διοίκηση. Δεν μίλησε, δεν αντέδρασε, δεν θόλωσε, δεν ζήτησε να παίζει, δεν ασχολήθηκε με μεταγραφολογία και τι θα κάνει όταν λήξει ο δανεισμός του στον Ολυμπιακό. Μόνο σκληρή δουλειά. Το λες και διαφορά νοοτροπίας…