Πλέον είναι στο χέρι του…

Με το ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός έβγαλε ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό πρόγραμμα στο οποίο είχε παιχνίδια και με την ΑΕΚ και με τον ΠΑΟΚ μέσα στον μήνα Ιανουάριο.

Σε όλη αυτή την δοκιμασία οι «πράσινοι» κατάφεραν να μην χάσουν και να παραμείνουν σε επαφή με την κορυφή ελπίζοντας πως στη συνέχεια θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τις απώλειες βαθμών των υπολοίπων ανταγωνιστών.

Το πρόγραμμα που έχουν μπροστά τους περιλαμβάνει τα εξής παιχνίδια: ΟΦΗ (εντός), Άρης (εκτός), Βόλος (εντός), Λαμία (εκτός), Παναιτωλικός (εντός), Ατρόμητος (εκτός).

Με εξαίρεση συνεπώς το ματς στο «Κλεάνθης Βικελίδης» θεωρητικά πάντα ο Παναθηναϊκός έχει την δυνατότητα να κάνει ακόμα και το απόλυτο στα υπόλοιπα παιχνίδια αρκεί προφανώς να είναι σοβαρός και να ενισχυθεί ουσιαστικά.

Ο Ιανουάριος τελειώνει και ο μοναδικός παίκτης που έχει έρθει είναι ο Κάρολ Σφιντέρσκι. Μετά το «κάζο» Μεϊτέ θα περίμενε κανείς η διοίκηση να κινηθεί άμεσα για τις υπόλοιπες λύσεις που είχε στην μεταγραφική της λίστα και ο αμυντικός χαφ να είναι ήδη στο Κορωπί.

Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση για το αν τελικά ο Φίλιπ Μαξ μπορεί να κάνει τη δουλειά στην θέση του αριστερού μπακ διότι ο Μλαντένοβιτς συνεχίζει τα εννενηντάλεπτα πάνω- κάτω και δεν φαίνεται να υπάρχει κινητικότητα για την απόκτηση ενός πιο αξιόπιστου ακραίου αμυντικού.

Ο Ρουί Βιτόρια έχει μεταμορφώσει εκείνο το συνονθύλευμα της θητείας Ντιέγκο Αλόνσο σε μια ομάδα που ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο, έχει συγκεκριμένο πλάνο και στόχευση, ρόλους, προτεραιότητες και ιεραρχία.

Με τα λάθη και τα σωστά του ο Πορτογάλος και κυρίως με τις λύσεις που έχει στα χέρια του προσπαθεί να βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πηγαίνοντας βήμα- βήμα και αναγνωρίζοντας τις παθογένειες που υπάρχουν.

Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το πρόγραμμα που τον περιμένει, να μην «στραβοπατήσει» και να πάρει τους βαθμούς που χρειάζεται για να μείνει σε επαφή με την κορυφή ή ακόμα και να προσπεράσει.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο «παρουσίασε όπλα» στον «στρατηγό» του Παναθηναϊκού, τον μεγάλο Μίμη Δομάζο. Έναν άνθρωπο προσωποποίηση της θέλησης και της ηγετικής προσωπικότητας. Αντίο «στρατηγέ»…