ΑΕΚ: Όλοι οι «καλοί» (ΔΕΝ) χωράνε...

Το 1-1 με τον ΠΑΟΚ παρότι ...άβολο (αφού άφησε την ΑΕΚ στο -2 όχι μόνο από τον «δικέφαλο του Βορρά», αλλά κι από τον Άρη, δεν είναι ο μόνος λόγος που πρέπει να προβληματιστεί η ΑΕΚ.

Ίσως ούτε καν το ότι έφτασε τα τρία διαδοχικά ματς που δεν κερδίζει την ομάδα του Λουτσέσκου. Με τα δύο εντός έδρας μάλιστα (ισάριθμες ισοπαλίες)...

Ακόμη περισσότερο σκεπτικισμό προκαλεί η εικόνα της.

Τόσο του πρώτου μέρους, όπου είχε σκαμπανεβάσματα (ένταση στο πρώτο 10λεπτο, «τρικυμία» μετά το 0-1 και για 10 λεπτά, αλλά και ελπιδοφόρο κλείσιμο του 45λεπτου μετά την ισοφάριση), όσο και η επανάληψη.

Εκεί όπου ναι μεν δεν απειλήθηκε, αλλά δεν απείλησε κιόλας.

Κάτι που, στην ...σούμα του αγώνα, ευνόησε τον αντίπαλο της, που είχε έρθει να υπερασπιστεί στο +2 του και το κατάφερε μάλλον ευκολότερα απ’ ότι περίμενε.

Ούτε ο νέος σχηματισμός (4-2-3-1 με τους Λαμέλα και Λιβάι να εναλλάσσονται δεξιά, ελλείψει του Ελιάσον), που υιοθέτησε ο Αλμέιδα τον έβγαλε έξω από τα ...νερά του.

Αντίθετα τέτοια εικόνα έδινε η ΑΕΚ (και ο προπονητής της).

O Σουηδός αναμένεται να επιστρέψει στο επόμενο ματς, στη δεξιά πτέρυγα, αφού η δημιουργικότητα του και το παιχνίδι ένας εναντίον ενός, που ...τεντώνει την αντίπαλη άμυνα, έλειψαν αλλά το θέμα είναι ποιος θα βγει;

- Ο Πιερό, ο οποίος είναι η μεταγραφή της ΑΕΚ που έχει προσφέρει περισσότερα απ’ όλους (με δύο γκολ κι ένα κερδισμένο πέναλτι με ΠΑΟ και ΠΑΟΚ) ;

- Ο Λιβάι (πρώτος σκόρερ την περασμένη διετία, που ανέβασε την χρηματιστηριακή του αξία αγωνιζόμενος ως σέντερ φορ, μετά την ...ενόραση του Αλμέιδα, που έκρινε ότι ταιριάζει στο παιχνίδι της ομάδας με την πίεση ψηλά, τις ανακτήσεις και τη γρήγορη μετάβαση);

-Ο Λαμέλα -το ένα από τα δύο μεγάλα ονόματα που αποκτήθηκαν το τρέχον καλοκαίρι με διαχρονικό ρεκόρ αποδοχών (που έσπασε το έτερο μεγάλο απόκτημα Μαρσιάλ...) – ή μήπως ο Περέιρα (επίσης νεαποκτηθείς);

Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν συνυπολογίζουμε ότι στο επόμενο ματς θεωρείται δεδομένο ότι θα ξεκινήσει ο Πινέδα που χθες έμεινε στον πάγκο 76 λεπτά λόγω υπερατλαντικού ταξιδιού και... τζετ λαγκ καθότι έφτασε Παρασκευή.

Άρα ακόμη πιο δύσκολο να χωρέσει όλους τους «καλούς» ο Αλμέιδα, που ...ψάχνεται (και μαζί του η ομάδα) και ψάχνει ένα γκρουπ που να έχει ισορροπία: να μπορεί να παίξει το ποδόσφαιρου του, αλλά και να αφήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ικανοποιημένους κι ενεργούς.

Το καλοκαίρι ο Αργεντινός το είχε πει δημοσίως, πάνω από μια φορά, ότι «είμαστε πολλοί».

Μ’ εξαίρεση τον Ζίνι δεν έφυγε κανείς.

Αντίθετα ήρθε ο Μαρσιάλ που είχε να παίξει 10 μήνες και σε λίγο θ’ αρχίσει ν’ απαιτεί περισσότερο ζωτικό... χρόνο.

Για να γίνει αντιληπτό χθες ήταν κομμένοι (πέραν του ...μόνιμου Μήτογλου, του Φερνάντες και του Χατζισαφί, δύο ακόμη βασικοί, στην προπέρσινη χρονιά. του νταμπλ: οι Άμραμπατ και Τσούμπερ).

Όλοι αυτοί μάλλον δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι.

Ομοίως κι οι καθηλωμένοι στο πάγκο Μάνταλος, Γιόνσον και Λιούμπιτσιτς, αφού ο Αλμέιδα δεν εξάντλησε τις αλλαγές του.

Παρότι η ΑΕΚ δεν έφτασε σε επίπεδα απόδοσης θελτικά.

Σποραδικά έπαιξε το παιχνίδι της, αφού ο Πιερό δεν είναι Λιβάι στην πίεση, ενώ ο Λαμέλα είναι καλός με την μπάλα στα πόδια.

Πολλές σέντρες (για τον Πιερό κυρίως), άστοχες ως επί το πλείστο, αφού η ομάδα δεν έχει συνηθίσει να παίζει έτσι.

Και παρότι το γκολ μπήκε «με την μπάλα κάτω» οι «γιόμες» συνεχίστηκαν, αφού -ειδικά στην επανάληψη- τα μπακ δεν βοήθησαν για υπεραριθμίες στις πτέρυγες.

Συμπερασματικά, η ΑΕΚ πρέπει να βρει αρχές (μέση και τέλος...) στο παιχνίδι της, ρόλους και ιεραρχία.

Αλλά αυτά χρειάζονται κάποιοι παίκτες να συγχρωτιστούν περισσότερο με άλλους, για να «βρεθούν» και να δέσουν ως σύνολο.

Στην τελική, «να σπάσουν αυγά», για να φτιαχτεί η (νέα) »κιτρινόμαυρη»... ομελέτα!