Ολυμπιακός: Δηλαδή στα…20 τί θα κάνουν;

Ο Μπάμπης Κωστούλας μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο του ντέρμπι, ακολούθησε πιστά το πλάνο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, πίεσε ψηλά την άμυνα του Παναθηναϊκού και την υποχρέωσε σε λάθη. Έπαιξε ακριβώς το ρόλο του δεύτερου φορ, όπως τον θέλει ο Βάσκος. Ζητούσε μπάλες, δημιούργησε, βρέθηκε κοντά στο γκολ ο ίδιος αλλά τον πρόλαβε ο Γεντβάι. Και στο τέλος έκανε την μπαλιά εκεί όπου ακριβώς τη ζητούσε ο Γιώργος Μασούρας για να χαθεί η μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα με την επέμβαση του Λοντίγκιν. Ο Μασούρας που έχει πει για τον Κωστούλα μια ατάκα, η οποία τα περιλαμβάνει όλα: «Καλά αυτός είναι άλλη περίπτωση, δεν τον φοβάμαι». Τον φοβούνται ήδη οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού.

Ο Χρήστος Μουζακίτης είναι πλέον βασικός στο πλάνο του προπονητή του, παίζει με άνεση έμπειρου παίκτη, κάνει το απλό να μοιάζει δύσκολο. Με το κάθετο παιχνίδι του, τα τρεξίματά του, τις αλλαγές παιχνιδιού στα πλάγια, το επιθετικό πρέσινγκ, τη συνεργασία με τον Έσε και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Έχει «άγνοια κινδύνου», όπως λένε, έλλειψη πίεσης, υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. Όπως φυσικά και μεγάλο περιθώριο βελτίωσης, κάτι που ισχύει και για τον Κωστούλα. Ή τα άλλα παιδιά που προωθήθηκαν από την ομάδα του τίτλου στο Youth League και του τελικού στο «Μαρακανά». Του Κουτσίδη, του Μπακούλα, του Παπακανέλλου.

Το ερώτημα είναι απλό και η απάντηση εύκολη. Να έχουν την υγεία τους αυτά τα παιδιά, να συνεχίσουν να παίρνουν τις ευκαιρίες τους (κάτι που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί εάν εξακολουθήσουν να έχουν αυτή την απόδοση και ακόμα καλύτερη) και με καμιά… εκατοστή παιχνίδια στα πόδια τους με την πρώτη ομάδα όταν θα γίνουν… είκοσι χρονών, η απάντηση είναι πράγματι απλή.

Όπως είναι και για τους συνομήλικούς τους στα μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού που δεν διστάζουν να βάζουν τους μικρούς. Και δεν είναι μόνο ο Γιαμάλ ή οι άλλοι πιτσιρικάδες της Μπαρτσελόνα. Παντού γίνεται, εδώ και καιρό. Το καταλάβαμε κι εμείς, έστω και με καθυστέρηση.