Ολυμπιακός: Τα ταιριαστά δίδυμα, η ασφάλεια και η αναμονή

Ο Ολυμπιακός απέναντι στην Μπράγκα δεν είχε παίκτη που να υστέρησε, άλλωστε για να έρθει μία τέτοια νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο αήττητο εκτός έδρας φέτος και με συμμετοχή πέρυσι στο Champions League ήταν απαραίτητο να συμβεί κάτι τέτοιο.

Κάτι που έκανε πιο θετική εντύπωση ενόψει και της συνέχειας είναι ότι αρχίζει πλέον η ομάδα να αποκτά σύνδεση σε καίριες θέσεις ώστε να μπορέσει να είναι συμπαγής και να κάνει το παιχνίδι που θέλει ο Μεντιλίμπαρ. Με ενέργεια, πίεση, ανακτήσεις. Μπορεί όλο αυτό να γίνει καλύτερο στη συνέχεια.

Το περσινό δίδυμο στην άμυνα με Ρέτσο και Κάρμο είναι έτοιμο. Η επιστροφή του Έλληνα διεθνούς από τον τραυματισμό είναι κομβική.

Η ιδέα με Κοστίνια μπακ και Ροντινέι (κάτι σαν) εξτρέμ έχει αποδειχτεί λαμπρή και είναι πολύ πιθανό να εφαρμοστεί σε μεγάλο αριθμό αγώνων.

Ο Έσε έχει βρει στο πρόσωπο του Μουζακίτη έναν χαφ με τον οποίο ταιριάζει απολύτως στα χαρακτηριστικά για να δημιουργηθεί άξονας με πολύ τρέξιμο και δημιουργία. Το είπε κι ο Ντέμης Νικολαΐδης σε ένα από τα εύστοχα σχόλια για τα μυστικά της νίκης.

Ο Ζέλσον είχε πολύ καλή αγωνιστική σχέση στην αριστερή πλευρά με τον Ορτέγκα, παίκτες που είναι μαζί από πέρυσι στις προπονήσεις και πλέον έχουν γνωριστεί πολύ καλά για συνεργασία με κλειστά μάτια σε ό,τι πρέπει να κάνει ο μπακ για το εξτρέμ του και αντιστρόφως.

Φυσικά ο Τζολάκης έκανε ένα «δίδυμο» μεγάλων αποκρούσεων, ο Ελ Κααμπί το δικό του με τα γκολ, ενώ ο Τσικίνιο ήταν ο κρίκος κέντρου και επίθεσης και ο πρωταγωνιστής στην πίεση κοντά στην αντίπαλη περιοχή και στον Μαροκινό φορ.

Ο Ολυμπιακός και ο προπονητής του καλούνται να βρουν κι άλλα τέτοια ζευγάρια και κρίκους για τη συνέχεια από ένα ρόστερ με λύσεις. Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είναι σπουδαίο όχι μόνο για τη βαθμολογία, την ψυχολογία και την ιστορία. Αλλά και για να μπορέσει ο προπονητής να ενισχύσει τη συνοχή μιας ομάδας που ξέρει τις απαιτήσεις του. Και για να κερδίσουν χρόνο οι μεταγραφές ώστε να προσφέρουν περισσότερα.

Κι είναι πολλές οι περιπτώσεις αναμονής για κάτι καλύτερο: Γουίλιαν, Ολιβέιρα, Βέλντε, Γιάρεμτσουκ και φυσικά Γιαζίτσι. Αλλά και Στάμενιτς, Γκαρθία, Πιρόλα. Είναι και πολλοί και καλοί. Απλώς άπαντες έχουν καταλάβει καλά ήδη ότι στον Ολυμπιακό δεν αρκεί μόνο η ποιότητά τους και το βιογραφικό τους. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια στον ανταγωνισμό, όσο και όταν παίζει ο καθένας από τους παλιούς, τους νέους, τους Έλληνες και τους ξένους. Κι ο ανταγωνισμός στις ομάδες με ισχύ σε διοίκηση και πάγκο, πάντα βγαίνει σε καλό.