Ολυμπιακός: Δεν είναι μικρά παιδιά

Ο Ολυμπιακός έχει μια ομάδα που θα κληθεί έως τον χειμώνα να προχωρήσει όσο καλύτερα γίνεται. Αυτή την ομάδα που έχει τώρα. Με τον συγκεκριμένο προπονητή που έχει λατρευτεί δικαίως, πολλούς παίκτες από την ομάδα που κατέκτησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο, αρκετούς νέους και άλλους που έχουν φύγει. Καλώς ή κακώς, όπως το βλέπει κανείς, αυτή είναι η ομάδα του Ολυμπιακού και με αυτή καλείται να συνεχίσει.

Εάν ήταν ο Ποντένσε, ο Φορτούνης και ο Όρτα ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε βάλει πέντε γκολ στον Παναιτωλικό κι άλλα τρία στον Άρη. Μπορεί και όχι. Ήθελε να κρατήσει αυτούς τους παίκτες, δεν γινόταν ή δεν τα κατάφερε, δεν γίνεται όμως και μετά από κάθε ματς να σκεφτόταν τί θα έκανε εάν ήταν εδώ. Ή να το σκέφτονται όσοι θυμούνται δικαίως τι έκαναν αυτοί οι παίκτες πέρυσι και τα προηγούμενα χρόνια. Το ίδιο άλλωστε θα γινόταν εάν δεν βρίσκονταν φέτος στην ομάδα ο Κάρμο, ο Ελ Κααμπί, ο Έσε. Δεν ήταν και τόσο απίθανο κάτι τέτοιο.

Πήρε κάποιους άλλους ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας και ισχυρού βιογραφικού που επειδή δεν έχουν ακόμη σταθερότητα ή δεν παίζουν καλά, κοντεύουν να θεωρηθούν αποτυχημένες κινήσεις μετά από δύο ημίχρονα (Γουίλιαν, Ολιβέιρα, Γκαρθία) ή λίγο περισσότερα. Μπορεί να έπρεπε να έρθουν άλλοι, όμως η βιασύνη είναι πάντα ο χειρότερος σύμβουλος. Πολλές φορές άδικος ή (στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό) ικανός να εκθέσει.

Ο Ολυμπιακός είναι αγωνιστικά μπερδεμένος. Αναμφίβολα. Δεν βρίσκει λύσεις επιθετικά. δεν είναι αξιόπιστος ανασταλτικά, δεν είναι η ομάδα που θα περίμενε κάποιος μετά από ένα καλοκαίρι ευχέρειας και ευκαιρίας για καλύτερη εικόνα. Έχει, όμως, ποδοσφαιριστές που εάν υποστηρίξουν οι ίδιοι καλύτερα τους εαυτούς τους και αντιδράσουν διαφορετικά, το πράγμα μπορεί να αλλάξει θεαματικά. Τόσο όσο το θέαμα που λείπει από τον Ολυμπιακό των πέντε πρώτων αγώνων σε μία σεζόν με κοντά στους πενήντα.

Ο Μεντιλίμπαρ έχει ξαναβρεθεί σε αυτή τη θέση, όταν είχε πάρει το ευρωπαϊκό με τη Σεβίλλη και δεν μπόρεσε να συνεχίσει την επόμενη χρονιά. Είναι και προσωπικό στοίχημα, ίσως, να μην το πάθει ξανά. Δεν χρειάζεται στήριξη από κανέναν ο λατρεμένος στον κόσμο του Ολυμπιακού Βάσκος, δεν είναι κανένα μικρό παιδάκι. Ούτε πολλοί από τους παίκτες που είχε ή έφερε η ομάδα για να χτίσει την επόμενη μέρα.

Δεν είναι ο Ζέλσον ή ο Βέλντε της προετοιμασίας αυτοί που εμφανίστηκαν την τελευταία εβδομάδα. Ούτε ο Γουίλιαν και ο Ολιβέιρα, επειδή είχαν μεγάλο καιρό αποχής και αναγκαστικά μπήκαν πιο γρήγορα σε δράση, αυτοί που θα δούμε στη συνέχεια και δεν είδαμε στα ημίχρονα που αγωνίστηκαν. Δεν είναι ο Μασούρας και ο Ρέτσος εκείνοι που θα επιστρέψουν και όλα θα λυθούν, γιατί κι αν έχουν ακούσει και εκείνοι τόσα χρόνια, τόσα πολλά. Προφανώς αδίκως...

Λάθη έχουν γίνει και σοβαρά, σε κάθε πόστο. Όπως λάθη θα κάνουν και όσοι αγωνίζονται συνεχώς και χωρίς μια παρένθεση να ανασάνουν ή να νιώσουν ότι πρέπει να «αγωνιστούν» περισσότερο για τις θέσεις τους. Ο Έσε, ο Ορτέγκα, ο Τσικίνιο, ο Ροντινέι, αυτοί δηλαδή που ήταν και πέρυσι βασικοί πρωταγωνιστές.

Θυμηθείτε κάτι. Ο Ολυμπιακός με τον ίδιο προπονητή και πρωτοκλασάτους παίκτες που παραμένουν στην ομάδα ή έχουν αποχωρήσει, είχε χάσει μέσα σε λίγες μέρες 1-4 από τη Μακάμπι και 1-3 από τον ΠΑΟ. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ήρθε ένα τρόπαιο Ευρώπης, λίγο έλειψε να έρθει κι ένα από καιρό χαμένο πρωτάθλημα, χαμένο λόγω των διαρκών μεταβολών που είχαν προηγηθεί. Διαρκείς μεταβολές και φέτος δεν είναι κάτι που θα προσφέρει. Δεν έχει και νόημα να συζητείται ειδικά τέτοια εποχή.

Το ηλεκτροσόκ που χρειάζεται η ομάδα μπορούν και πρέπει να το κάνουν τα ίδια τα στελέχη της. Η ίδια η ομάδα. Μεγάλα παιδιά είναι.