Φαμπιάν Εστάι: Από 10αρι στον Ολυμπιακό τηλεαστέρας στο Μεξικό (vid)

Πώς περνάει ο καιρός… Ήταν Δεκέμβριος του 1993 όταν ο 25χρονος τότε Φαμπιάν Εστάι (γεννηθείς στις 5 Οκτωβρίου 1968) εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για λογαριασμό του Ολυμπιακού και 25 χρόνια αργότερα έρχεται το «ΦΩΣ» να ξετυλίξει το κουβάρι της ζωής του και να δούμε παρέα την πορεία του από την ημέρα που αποχαιρέτησε τον Ολυμπιακό τον Δεκέμβριο του 1994.

Ας πάμε λοιπόν πίσω τον Δεκέμβριο του 1993, προτού διαβάσετε αναλυτικά ποια ήταν η πορεία του Εστάι μετά την αποχώρησή του από το λιμάνι. Είχε ξεκινήσει ήδη η σεζόν 1993-94, ο Σωκράτης Κόκκαλης στην πρώτη του χρονιά στον προεδρικό θώκο είχε κάνει ένα σωρό μεταγραφές το καλοκαίρι του ’93, αλλά ήθελε να βάλει και το «κερασάκι στην τούρτα» στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Φαμπιάν Εστάι λοιπόν! Ένα «δεκάρι» που έκανε κομπολόι την μπάλα, πρωταθλητής στην Χιλή και διεθνής με την Εθνική ομάδα. Μπορεί να μην ήταν πολύ γρήγορος, αλλά με την μπάλα στα πόδια ώρες-ώρες έδινε την εντύπωση ότι μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει. Παρότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τους Καραπιάλη και Γκώνια για τη θέση πίσω από τον φορ, οι υπεύθυνοι του συλλόγου ήθελαν να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα και να φέρουν στο λιμάνι έναν ποδοσφαιριστή που θα έκανε τη διαφορά. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν είχε κανένα πρόβλημα να βλέπει ακόμη και… εκατό «δεκάρια» στην ομάδα του!

Το καλοκαίρι είχε αποκτηθεί για την κορυφή της επίθεσης ο Μπεντ Κρίστενσεν (σ.σ. για τον οποίο είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε στη στήλη της περασμένης εβδομάδας για την τωρινή του κατάσταση) και τον χειμώνα ήρθε το μεγάλο αστέρι της Ουνιβερσιδάδ ντε Τσίλε! Ξέρετε πόσα λεφτά έβγαλε από τα ταμεία της η πειραϊκή ΠΑΕ για να τον εντάξει στο δυναμικό της; Λέγεται ότι ήταν κοντά στα 400 εκατομμύρια δραχμές, μεγάλο ποσό για εκείνη την εποχή!

Ο Εστάι ήρθε έχοντας πίσω του ήδη φουλ αγωνιστικό ρυθμό. Το μοναδικό πρόβλημα είχε να κάνει με το ότι επειδή δεν είχε κάτσει καθόλου από τον Ιούνιο του 1992 και έπαιζε ανελλιπώς, υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να ξέμενε από… βενζίνη και να έτρεχε στα θεραπευτήρια με θλάσεις. Είχε αγωνιστεί με τη φανέλα της Σεντ Γκάλεν στην Ελβετία από τον Ιούνιο του 1992 εώς τον Ιούνιο του 1993, ακολούθησε το Κόπα Αμέρικα το καλοκαίρι του ’93 με την Χιλή, στη συνέχεια πήγε στην Ουνιβερσιδάδ και έπαιξε εκεί από τον Αύγουστο του 1993 εώς τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, μέχρι που ήρθε η μεταγραφή του στο λιμάνι. Υπήρχε λοιπόν κίνδυνος να έβγαινε νοκ άουτ με θλάση, αφού έπαιζε χωρίς σταματημό και διακοπές για… 1,5 χρόνο!

Ντεμπούτο με γκολάρες και ασίστ

Προπονητής τότε στους Πειραιώτες ήταν ο Κώστας Πολυχρονίου, ο οποίος στις 29 Δεκεμβρίου 1993 τού έδωσε το «βάπτισμα του πυρός» σε ένα παιχνίδι Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη! Τελικό σκορ 6-1 με τον Χιλιανό να πετυχαίνει δύο τέρματα, να μοιράζει ασίστ, να κάνει τις ντρίμπλες του, τα ζογκλερικά του και όπως αναμενόταν ξεσήκωσε όλο το φαληρικό γήπεδο. Ο Εστάι είχε ξεκινήσει φουριόζος με τα ερυθρόλευκα και βοήθησε πολύ τον Ολυμπιακό και στο διπλό μέσα στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού με 2-1 με τα γκολ των Καλαντζή και Χατζίδη στις 5 Ιανουαρίου 1994.

Στο ενεργητικό του είχε και τη ματσάρα που έκανε στην Τούμπα (1-1) απέναντι στον ΠΑΟΚ στις 16 Ιανουαρίου 1994, όπου από πολύ μακρινή απόσταση έπιασε ένα φοβερό «ψαλιδάκι» και η μπάλα τράνταξε το δοκάρι του Μιχόπουλου! Θα ήταν ένα γκολ βγαλμένο από τα γήπεδα της Λατινικής Αμερικής και σίγουρα θα είχε περίοπτη θέση ως χαϊλάιτ αθλητικών εκπομπών. Ο Αλέφαντος όταν αντικατέστησε τον Πολυχρονίου είχε γοητευτεί από την εικόνα του και δεν τον έβγαζε από την ενδεκάδα! Ακόμα και όταν ξεκίνησε η προετοιμασία για την επόμενη σεζόν (1994-95), ο Εστάι ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές.

Ο Αλέφαντος τον είχε σε τέτοια εκτίμηση που τον εξυμνούσε ακόμη και στον Κόκκαλη, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής. Το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα το πέτυχε στις 3 Απριλίου 1994 σε ένα 2-0 επί του ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη, ενώ στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν είχε σκοράρει στο 4-0 επί της Δόξας Δράμας για το Κύπελλο τον Αύγουστο του 1994 και «καπάκι» στη Δράμα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος σε εκείνο το 0-1 της 28ης Αυγούστου 1994.

Τον «έφαγε» ο Λίμπρεχτς για ένα… τακουνάκι!

Με τον Αλέφαντο λοιπόν δεν έβγαινε από την ενδεκάδα, μέχρι που απολύθηκε μετά την εντός έδρας ήττα από την Μαρσέιγ και ανέλαβε αρχικά ο Γιούτσος και εν συνεχεία ο Τάις Λίμπρεχτς. Ουσιαστικά από τη στιγμή που ο Ολλανδός κάθισε στον κόκκινο πάγκο, τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν δεξιά για τον 26χρονο τότε Εστάι. Ο Λίμπρεχτς γενικότερα δεν είχε και ιδιαίτερη… λατρεία για τους Λατινοαμερικάνους και «καθάρισε» τον Χιλιανό αμέσως μετά από ένα φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα στο «Μαρακανά» του Βελιγραδίου στις 12 Νοεμβρίου 1994. Ποια ήταν η αφορμή; Ένα… τακουνάκι έξω από την περιοχή που προκάλεσε μία αντεπίθεση του Ερυθρού Αστέρα. Ο Λίμπρεχτς σηκώθηκε από τον πάγκο του και άρχισε να «στολίζει» τον Χιλιανό. Εκείνη τη βραδιά λοιπόν τον «τέλειωσε» οριστικά από τους Πειραιώτες, με αποτέλεσμα το τυπικό σκέλος του «διαζυγίου» να διαδραματιστεί έναν μήνα αργότερα. Ο Εστάι έμεινε έναν χρόνο στο λιμάνι, ήρθε Δεκέμβριο 1993 και έφυγε Δεκέμβριο 1994, έχοντας συνολικά 5 γκολ σε 23 ματς και αμέτρητες ασίστ…

«Δεν κρατάω κακία σε κανέναν»

Φεύγοντας από τον Ολυμπιακό επέστρεψε στην πατρίδα του. Συγκεκριμένα, πήγε δανεικός για έξι μήνες στην Κόλο-Κόλο, με τους «ερυθρόλευκους» να παίρνουν 30 εκατομμύρια δραχμές για το ενοίκιο του παίκτη, ενώ είχε μπει και οψιόν αγοράς στα 200 εκ. δραχμές, ποσό που το έδωσαν το καλοκαίρι του ’95 οι Χιλιανοί στους «ερυθρόλευκους». Ένα μήνα μετά την αποχώρησή του από το λιμάνι, είχε παραχωρήσει μία συνέντευξη μέσω της οποίας εξέφρασε τις ευχαριστίες του στον κόσμο και στη διοίκηση του Ολυμπιακού: «Μου φέρθηκαν άψογα όλοι τους. Από την πρώτη στιγμή που πήγα στην Ελλάδα, κατάλαβα ότι ο Ολυμπιακός ήταν η μεγαλύτερη ομάδα στη χώρα. Ο κόσμος με αγκάλιασε με το «καλημέρα», με σταματούσε στο δρόμο και μου ζητούσε αυτόγραφα. Όλοι ήθελαν να με κεράσουν. Πήγαινα για τσάι και ερχόταν ο σερβιτόρος και μου έλεγε «δεν θέλουμε χρήματα, το μόνο που θέλουμε είναι ένα γκολ στον Παναθηναϊκό». Έζησα απίστευτες μέρες στον Πειραιά. Και η διοίκηση επίσης ήταν άψογη μαζί μου. Δεν έχω παράπονο από κανέναν. Το τι συνέβη με τον προπονητή και το λόγο που αποφάσισε να με διώξει, είναι κάτι που δεν θα μου ακυρώσει όλα αυτά που έζησα στην Ελλάδα. Δεν θέλω να του κρατήσω κακία (σ.σ. του Λίμπρεχτς). Θεωρούσε ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω, το αποδέχτηκα και έφυγα. Η διοίκηση και ο κόσμος όμως με ήθελαν και αυτό είναι που κρατάω».

Άλλαξε οκτώ ομάδες, πρωταθλητής στο Μεξικό

Ο Εστάι αν και ήταν βασικότατο στέλεχος της Εθνικής Χιλής και είχε «φτιάξει» ένα εξαιρετικό όνομα στην Λατινική Αμερική, δεν κατάφερε να στεριώσει για πολλά χρόνια σε μία ομάδα. Το μεγαλύτερο διάστημα που κάθισε ήταν τρεις σεζόν και συγκεκριμένα στην Ντεπορτίβο Τολούκα του Μεξικό. Συνολικά φόρεσε τη φανέλα οκτώ ομάδων φεύγοντας από τον Ολυμπιακό. Αρχικά πήγε στην Χιλή και στην Κόλο-Κόλο (Δεκέμβριος 1994 – Ιούνιος 1996) και ακολούθησε μία λαμπρή καριέρα στο Μεξικό κατακτώντας δύο πρωταθλήματα στην Ντεπορτίβο Τολούκα (1996-99), μετά συνέχισε στην μεξικανική λίγκα με τη φανέλα των Αμέρικα (1999-01), Ατλάντε (2001-03), Σάντος Λαγκούνα (2003), Ακαπούλκο (2004) και ξανά Ντεπορτίβο Τολούκα (2004-05) και ολοκλήρωσε την καριέρα του κάνοντας μία στάση πρώτα στην Κολομβία (Αμέρικα Ντε Κάλι το 2005) και άλλη μία – τελευταία – στην Χιλή για λογαριασμό της Παλεστίνο (2006).

Σταμάτησε στα 38 του στους… Παλαιστίνιους!

Ο Εστάι δεν ήθελε με τίποτα να σταματήσει το ποδόσφαιρο πριν τα 40 του. Είχε δουλέψει τόσο καλά το κορμί του που εκτιμούσε ότι μπορούσε να παίζει ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο ακόμα και μετά τα… 40! Τελικά, κρέμασε τα παπούτσια του σε σύλλογο που ιδρύθηκε από Παλαιστίνιους μετανάστες στο Σαντιάγο της Χιλής και αντιπροσωπεύει ουσιαστικά την παλαιστινιακή κοινότητα της πρωτεύουσας. Ο λόγος για την Παλεστίνο το 2006, στην οποία είχε 32 συμμετοχές και 4 γκολ στο πρωτάθλημα Χιλής. Κι όλα αυτά σε ηλικία 38 ετών.

Η Παλεστίνο τού έκανε πρόταση να συνεχίσει για ακόμη μία σεζόν, αλλά ήθελε κάτι άλλο στην καριέρα του. Καλοέβλεπε την περίπτωση των ΗΠΑ και συγκεκριμένα της FC Μαϊάμι. Εκεί που όλα έδειχναν ότι θα συνέχιζε στην Φλόριντα, κάθισε και συζήτησε μαζί με καλούς του φίλους από την Εθνική Χιλής και αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο ευρισκόμενος ψηλά στη συνείδηση του κόσμου και όχι ως… αρπακτικό για να φουσκώσει κι άλλο τον τραπεζικό του λογαριασμό. Σταμάτησε στα 38 του λοιπόν στους… Παλαιστίνιους και σε μία ομάδα που εξακολουθεί να έχει μέσα στην καρδιά του.

Φιλαράκι με Μπερμούδες

Κάποια στιγμή θα ασχοληθούμε και με τον Χόρχε Μπερμούδες, τον «Ελ Πατρόν» που ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ως αρχηγός της Μπόκα Τζούνιορς, αλλά δεν στέριωσε. Αυτό που μπορούμε να πούμε για τον Μπερμούδες τη δεδομένη στιγμή είναι ότι έχει εξαιρετικές σχέσεις με τον Εστάι από την περίοδο που ο Χιλιανός έπαιζε στην Αμέρικα Ντε Κάλι της Κολομβίας. Μάλιστα, τον Δεκέμβριο του 2008, ο Εστάι είχε παίξει στο φιλικό που είχε γίνει προς τιμήν του Μπερμούδες λόγω του «αντίο» που είχε πει στα γήπεδα. Μαζί με τον Εστάι είχαν παίξει εν ενεργεία ποδοσφαιριστές τότε, αλλά και παλαίμαχοι όπως οι Βαλντεράμα, Χιγκίτα, Ασπρίγια, Παλέρμο, Τέβες και αρκετοί ακόμη Λατινοαμερικάνοι άσοι.

Τώρα είναι τηλεαστέρας στο Μεξικό

Έπαιξε για πολλά χρόνια στο Μεξικό. Το αγάπησε και αγαπήθηκε από τον κόσμο. Πλέον, ζει μόνιμα στο Μέξικο Σίτι (σ.σ. το σπίτι του στο Σαντιάγο της Χιλής το έχει πλέον σαν εξοχικό) και εργάζεται ως τηλεσχολιαστής στο δίκτυο «Fox Sports». Είναι και αρθρογράφος στην ιστοσελίδα του καναλιού, αλλά κυρίως ασχολείται με την κάλυψη των κορυφαίων ποδοσφαιρικών ραντεβού. Για παράδειγμα, συμμετέχει στην αντίστοιχη «Αθλητική Κυριακή» του «Fox Sports» ως κεντρικός σχολιαστής των παιχνιδιών του μεξικανικού πρωταθλήματος, δίνει πάντοτε το «παρών» στα Κόπα Λιμπερταδόρες από το 2010 και μετά, ενώ είχε ταξιδέψει σε Βραζιλία το 2014 και Ρωσία τούτο το καλοκαίρι για να καλύψει τα τελευταία δύο Παγκόσμια Κύπελλα. Είχε εμφανιστεί ακόμη και στο Κίεβο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Ρεάλ και Λίβερπουλ. Στο «Fox Sports» λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι ώρες-ώρες βγάζει και… αποκλειστικές ειδήσεις, λειτουργώντας ακόμη και ως ρεπόρτερ!

Δεν του άρεσε η προπονητική

Ο Εστάι όταν ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα, είχε ερωτηθεί για το επόμενο βήμα στη ζωή του. Δεν ενθουσιαζόταν στην ιδέα του προπονητή, αλλά δεν την απέρριπτε κιόλας στο 100%. Δοκίμασε τελικά την τύχη του φτιάχνοντας κάποιες ακαδημίες στο Σαντιάγο και στο Μεξικό και δίδασκε στα πιτσιρίκια τα μυστικά της μπάλας. Τώρα δεν έχει τόσο ενεργό ρόλο, αλλά έχει βάλει φίλους του να ασχολούνται με τις ακαδημίες του και να είναι ουσιαστικά στο… πόδι του.

Σε ριάλιτι σόου!

Ο Εστάι είχε μία… τρέλα με την τηλεόραση. Το 2013 δέχτηκε να συνεργαστεί με μία εταιρία παραγωγής στην Χιλή για ένα ριάλιτι σόου, το οποίο ονομαζόταν «Vertigo». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ασχολιόταν κατά κάποιο τρόπο με τη ζωή κάποιων διασήμων και ο Εστάι δεν είχε κανένα πρόβλημα να περάσει κάποιες μέρες της ζωής του έχοντας δίπλα του και μία κάμερα. Ήταν λίγο περίεργο το κόνσεπτ της εκπομπής, καθώς ήταν κάτι μεταξύ ταινίας και ριάλιτι σόου. Και το λέμε αυτό, γιατί όταν ολοκληρώθηκε το ένα και μοναδικό επεισόδιο στο οποίο συμμετείχε, δέχτηκε προτάσεις για να πάει σε… δραματική σχολή και να ασχοληθεί με την τηλεόραση ως ηθοποίος. Δεν είδε όμως με θετικό μάτι τη συγκεκριμένη προοπτική.

Επένδυσε και σε εστιατόριο

Σε γενικές γραμμές ο Εστάι που πάντοτε ήταν με το χαμόγελο στα χείλη, είχε και ένα σωρό ανησυχίες. Του άρεσε να καταπιάνεται με διάφορα πράγματα. Από τα παιδάκια και τις ακαδημίες εώς την τηλεόραση και τα εστιατόρια. Στα χέρια του έχει και ένα εστιατόριο, το οποίο ειδικεύεται στα κρέατα της Λατινικής Αμερικής. Το συγκεκριμένο ρεστοράν το είχε ανοίξει την περίοδο που ακόμη ήταν ποδοσφαιριστής και για αρκετά χρόνια αποτελούσε τον τόπο συνάντησης όχι μόνο ποδοσφαιριστών, αλλά και διανοούμενων της Χιλής!

Ενδιαφέρουν και αυτά…

* Κατέκτησε συνολικά τέσσερα πρωταθλήματα στην καριέρα του. Δύο με την Ντεπορτίβο Τολούκα στο Μεξικό (1998, 1999) και άλλα δύο στην Χιλή με τις φανέλες της Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα (1987) και της Ουνιβερσιδάδ ντε Τσίλε (1993). Επίσης πήρε και ένα Κύπελλο Χιλής με την Κόλο – Κόλο (1995).

* Οικογενειάρχης είναι ο Εστάι και κάποιοι… ιντριγκαδόροι στην Χιλή έλεγαν ότι η φιλία του με τον τεράστιο Ιβάν Ζαμοράνο ήταν κάτι παραπάνω από αδερφική! Πριν από πέντε χρόνια είχε απαντήσει σε τηλεοπτική του συνέντευξη για τα συγκεκριμένα σενάρια: «Γελάω με αυτά. Όταν θα έρθει η ώρα που θα μου αρέσουν οι άνδρες θα διαλέξω έναν μεγαλόσωμο, ύψους 1.90, ξανθό. Αυτός είναι υπερβολικά αδύνατος!», Για την ιστορία παντρεμένος είναι ο Εστάι, παντρεμένος είναι και ο Ζαμοράνο. Οικογενειάρχες και οι δύο… Ο Ζαμοράνο μάλιστα έχει βαφτίσει την κόρη του Εστάι.

* Ο Εστάι είχε 69 συμμετοχές με την Εθνική Χιλής και 5 γκολ. Μάλιστα ήταν παρών στο Μουντιάλ του 1998 στα γήπεδα της Γαλλίας, όπου η Χιλή αποκλείστηκε στους «16» από τη μετέπειτα φιναλίστ Βραζιλία.

* Στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter (@fabianestay10) η φωτογραφία στο προφίλ του είναι με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Την έχει επιλέξει ο ίδιος γιατί δεν ξέχασε ποτέ τον έναν χρόνο παρουσίας του στην Ελλάδα. Μάλιστα, συχνά-πυκνά αναφέρεται στον Ολυμπιακό ακόμα και στις τηλεοπτικές του εκπομπές στο «Fox Sports», κάνοντας ακόμα περισσότερο γνωστό το όνομα των «ερυθρολεύκων» στο μακρινό Μεξικό.

* Δύο λέξεις θυμάται από την Ελλάδα. Όχι, μην πάει το μυαλό σας κατευθείαν στην πιο γνωστή ελληνική λέξη που είναι βρισιά και έχει τρία άλφα. Τις λέξεις που θυμάται είναι το «παικτάρα» και το «πολύ καλός». Και τις θυμάται γιατί έτσι τον αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του.

* Τηλεαστέρας είναι πλέον στο Μεξικό. Στη χώρα των σομπρέρο υπάρχει μία σατιρική εκπομπή που κάνει φάρσες σε πολλούς διάσημους. Ο Εστάι έπεσε «θύμα» αυτής της εκπομπής, αλλά μέχρι να καταλάβει ότι του έκαναν φάρσα, χρειάστηκε να ρίξει μερικές… ψιλές στον «ηθοποιό» που είχε αναλάβει τον ρόλο να τον εκνευρίσει και να του κάνει πλάκα τη στιγμή που απολάμβανε το γεύμα του σε ένα εστιατόριο.

ΦΑΜΠΙΑΝ ΕΣΤΑΪ

ΣΕΖΟΝ ΟΜΑΔΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΚΟΛ
1987-91 Ουν. Κατόλικα 120 18
1991-93 Σεντ Γκάλεν 35 8
1993 Ουν. ντε Τσίλε 39 2
1993-Δεκέμβριος ’94 Ολυμπιακός 23 5
Γενάρης ’95-Ιουνιος ’96 Κόλο-Κόλο 32 7
1996-99 Τολούκα 140 23
1999-01 Αμέρικα 82 11
2001-03 Ατλάντε 57 6
2003 Σάντος Λαγκούνα 20 2
2004 Ακαπούλκο 11 1
2004-05 Τολούκα 12 1
2005 Αμέρικα Κάλι 14 2
2006 Παλεστίνο 32 4