Ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του

Ο ένας χάνει ακόμα ευκαιρίες, ο άλλος δεν… κατάλαβε πως κέρδισε. Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Ή αλλιώς, ένα ντέρμπι που απέδειξε περίτρανα (για ακόμη μια φορά) ότι το ποδόσφαιρο είναι από τα πλέον άδικα αθλήματα στον πλανήτη.

Θα πρέπει να ψάξουμε πολύ, πάρα πολύ, για να βρούμε άλλο ντέρμπι του παρελθόντος στο οποίο η μία ομάδα είχε 19 τελικές προσπάθειες περισσότερες από την άλλη. Και αν είναι δύσκολο να βρεθεί ένα τέτοιο παιχνίδι, τότε είναι μάλλον αδύνατο να ανακαλύψουμε κάποιο στο οποίο η ομάδα με τις +19 προσπάθειες ήταν αυτή που τελικά… έχασε!

Ήταν πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε αυτό που βλέπαμε στα 98 λεπτά του αγώνα στο «Γ. Καραϊσκάκης» ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Τη μία ομάδα να επιτίθεται κατά κύματα δημιουργώντας (και χάνοντας) τη μία κλασική ευκαιρία μετά την άλλη, την ώρα που η έτερη ομάδα αγωνιζόταν μονίμως με 11 παίκτες πίσω από τη μπάλα. Σας θυμίζει «ντέρμπι» αυτή η εικόνα;

Κυριολεκτικά, στο β’ μέρος ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να επιτεθεί δυο-τρεις φορές και η μοναδική ευκαιρία του ήρθε στο… 90’+7’, όταν όλος ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά για την ισοφάριση και οι Θεσσαλονικείς έβγαλαν αντεπίθεση «τρεις με δύο». Ο Πρίγιοβιτς όμως, όντας, υπό πίεση, έκανε ένα αδύναμο πλασέ που μπλόκαρε εύκολα ο Γιαννιώτης, διότι πολύ απλά είχε «σκάσει» από το να παίζει… άμυνα για ένα ολόκληρο ημίχρονο.

Από αυτό τον ΠΑΟΚ ηττήθηκε ο Ολυμπιακός.

Η εμφάνιση, όμως, των «ερυθρόλευκων» ήταν ενθαρρυντική. Και ναι, είναι κλισέ να «κρατάς την εμφάνιση» όταν έχεις χάσει παίζοντας καλά ή να «κρατάς το αποτέλεσμα» όταν έχεις κερδίσει παίζοντας χάλια. Όμως είναι χρήσιμο να κρατάς τα πάντα από ένα παιχνίδι.

Τι πρέπει να κρατήσει ο Ολυμπιακός;

Όπως προείπαμε, την εμφάνιση. Την επιμονή. Το πάθος. Και τη φυσική κατάσταση. Γιατί οι «ερυθρόλευκοι» έτρεχαν ασταμάτητα μέχρι το 98’.

Κρατάμε επίσης το γεγονός ότι για ένα ολόκληρο ημίχρονο και περισσότερο, νομίζαμε ότι βλέπαμε το Μπαρτσελόνα-Ουέσκα, αντί για ντέρμπι ανάμεσα σε δύο ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο. Το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει τον ΠΑΟΚ να κλειστεί στο… καβούκι του για ενάμισι ημίχρονο και να μην ξεμυτίσει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα.

Οι Πειραιώτες, όμως, θα πρέπει να κρατήσουν και την αδυναμία στο σκοράρισμα και να βρουν λύσεις. Άμεσα. Πριν χαθεί «τσάμπα» κι άλλο παιχνίδι όπως αυτό που χάθηκε κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Το εν λόγω πρόβλημα φάνηκε με την Μπέτις, φάνηκε με τον Πανιώνιο, φάνηκε ξανά την Κυριακή. «Φωνάζει» πλέον το πράγμα, ότι οι «ερυθρόλευκοι» πάσχουν στο γκολ. Και μέχρι οι Γκερέρο και Χασάν αρχίσουν να βρίσκουν δίχτυα με συνέπεια, ο Μαρτίνς και οι συνεργάτες του καλούνται να βρουν λύσεις, ώστε το ποδόσφαιρο κυριαρχίας και η υπεροχή του Ολυμπιακού σχεδόν σε κάθε παιχνίδι του, να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα.

Και κάτι τελευταίο, εξίσου σημαντικό. Μετά το τέλος του αγώνα, αν δεν είχες παρακολουθήσει το ματς ή έστω δεν ήξερες το σκορ, θα νόμιζες ότι ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει. Πράγματι, πάνε πολλά χρόνια από τότε που σε ήττα σε ντέρμπι το «Καραϊσκάκη» τραγουδούσε και αποθέωνε τους ποδοσφαιριστές.

Μια αναμφίβολα συγκινητική στιγμή. Ώριμη, «ζεστή» συμπεριφορά από τους «ερυθρόλευκους» οπαδούς. Ακριβώς, δηλαδή, αυτό που χρειάζεται η ομάδα τη δεδομένη στιγμή. Διότι την είδαν να πασχίζει και να τα αφήνει όλα στο γήπεδο. Κι έστω κι αν δεν τα κατάφερε, τουλάχιστον οι φίλαθλοι κατάλαβαν τι είδαν και το εκτίμησαν.

ΥΓ: Λίγα λεπτά πριν από την προαναφερθείσα στιγμή της συγκίνησης, τα συναισθήματα που με διακατείχαν ήταν η… δυσπιστία και η ειλικρινής απορία. Για ποιο λόγο; Μα με την εικόνα των παικτών του ΠΑΟΚ να πανηγυρίζουν έξαλλα στη φυσούνα. Ναι, σαφώς και είχαν μόλις κερδίσει ένα ντέρμπι, όμως το κατάφεραν ύστερα από ανηλεές τρέξιμο -στο δικό τους μισό- και μετά από αμέτρητες επεμβάσεις στην περιοχή του Πασχαλάκη. Θα μου πείτε, εδώ δεν… κατάλαβαν πως κέρδισαν, γιατί να μην πανηγυρίσουν;