Βαγγέλης Αυγουλάς: «Δεν έχω δει ποτέ τον Ολυμπιακό, έπιανα τα μαλλιά του Καρεμπέ, το πρόσωπό του»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Πόσα πράγματα που τα θεωρούμε δεδομένα είναι «βουνό» για άλλους ανθρώπους… Συγκλονιστικός ο τυφλός Βαγγέλης Αυγουλάς, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, για την εξειδικευμένη μετάδοση των αγώνων του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη. Είναι, επίσης, πρόεδρος της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Με άλλα μάτια».

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 6/4/2023

Πόσοι τυφλοί υπάρχουν στην Ελλάδα;

Ολικά τυφλοί είναι 30.000. Πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που έχουν σοβαρά προβλήματα όρασης, είναι 300.000. Φανταστείτε τι πλήγμα -μαζί με όλα τα άλλα- είναι για κάποιον που έβλεπε τον Ολυμπιακό να μην μπορεί πια να τον δει. Και άλλοι άνθρωποι που δεν τον έχουν δει ποτέ, όπως εγώ.

Πες μου για τη δική σου περίπτωση.

Είμαι εκ γενετής τυφλός, είμαι 35 χρόνων, δεν έχω δει ποτέ την αγαπημένη μου ομάδα. Δεν έχω δει τίποτα.

Από τι συνέβη αυτό;

Από μία σπάνια ασθένεια. Δεν έχω δει τα χρώματα του Ολυμπιακού, δεν ξέρω το κόκκινο, τα χρώματα γενικώς, δεν έχω δει τα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων, ούτε το δικό μου πρόσωπο στον καθρέφτη.

Στην οικογένειά σου υπήρχε κληρονομικότητα;

Όχι. Καμία αναπηρία. Πήγα στο Δημοτικό Σχολείο στην Καστέλλα μαζί με παιδιά που βλέπουν. Ήμουν σημαιοφόρος στο 35ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά. Έτσι γνώρισα τον Ολυμπιακό. Έτσι έγινα Ολυμπιακός. Γνώριζα τις 11άδες μας απέξω, τους παίκτες μας, χωρίς να τους έχω δει ποτέ.

Ποδόσφαιρο έπαιξες ποτέ;

Ναι. Με ειδική μπάλα που έχει κουδουνάκια για να ακούμε την μπάλα εμείς οι τυφλοί.

Τη θάλασσα δεν την έχεις δει ποτέ.

Ποτέ. Αλλά επειδή είμαι από τα Χανιά, κολυμπάω όποτε πάω στην Κρήτη. Η θάλασσα για εμένα είναι να νιώθω τα κύματα, την υφή του νερού, ακόμα και την αλμυρή γεύση, να περπατάω στα βότσαλα ή στην άμμο. Θυμάμαι μικρός στενοχωριόμουν διότι οι συμμαθητές μου κανόνιζαν να πάνε στο γήπεδο, έδιναν σημεία συνάντησης να πάνε να πιουν μια μπίρα πριν από το ματς, ενώ για τους τυφλούς το γήπεδο ήταν αφιλόξενο. Παίρνω θετικά μηνύματα από όλη την Ελλάδα για αυτό που θα γίνεται πλέον στους αγώνες του Ολυμπιακού.

Να μείνουμε λίγο ακόμα στο προσωπικό. Βάλε μας στην ιστορία σου.

Μικρός στο σχολείο είχα ζητήσει να περπατήσω στον αγωνιστικό χώρο της έδρας του Ολυμπιακού, να νιώσω το χορτάρι, να πάρω τα βήματα από το ένα τέρμα μέχρι το άλλο, να καταλάβω τις αποστάσεις, να πιάσω τα δοκάρια, να πιάσω τα δίχτυα, ώστε να μπορώ να τοποθετώ σωστά στο μυαλό μου τις φάσεις που άκουγα στο ραδιόφωνο.

Πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώσει έτσι ένα παιδί...

Η αναπηρία δυστυχώς χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα ως βρισιά. Παίρνουν την κατάσταση μιας ζωής που εμείς δεν τη διαλέξαμε και ζούμε πολύ δύσκολα με αυτήν και τη χρησιμοποιούν ως βρισιά. «Στραβός είσαι; Δεν βλέπεις»; «Κουφάλογο είσαι; Δεν ακούς»; «Καθυστερημένος είσαι»; Κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την αρτιμέλεια... Ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί στον καθένα...

Πες μου κάποιες δυσκολίες που δεν φανταζόμαστε.

Ως τυφλός άνθρωπος, που μένω μόνος μου στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι μόνο άσχημα τα πεζοδρόμια που περπατάω με το λευκό μου μπαστούνι. Δεν μπορώ να ξέρω ούτε τις ημερομηνίες λήξης των προϊόντων ούτε τις τιμές τους ούτε τις παρενέργειες των φαρμάκων. Η τεχνολογία βοηθάει τουλάχιστον, για παράδειγμα μπορώ να «διαβάζω» το ηλεκτρονικό «ΦΩΣ», το Fosonline, μέσω ενός προγράμματος που διαβάζει την οθόνη και ακούς μια φωνή να σου λέει το κείμενο.

Μου είπε ο Νίκος Γαβαλάς ότι είχε βιώσει μια τρομερή εμπειρία σε εστιατόριο που ήταν κλειστά όλα τα φώτα, δεν έβλεπε τίποτα και έπρεπε για δύο ώρες να φάει, να συζητήσει, να κινηθεί, να τα κάνει όλα στο απόλυτο σκοτάδι.

Αυτό το διοργανώνουμε εμείς στο «Με άλλα μάτια». Είμαστε μία κοινωνική επιχείρηση που δίνει θέσεις εργασίας σε άτομα με οπτική, κινητική ή ακουστική αναπηρία. Προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα λίγο πιο εύκολα για τέτοια άτομα, λόγου χάρη πώς μπορεί να γίνει προσβάσιμο ένα κτίριο, μια ιστοσελίδα, μια πληροφορία - και όχι μόνο τα πεζοδρόμια. Έτσι μας είχε πλησιάσει ο Ολυμπιακός από το 2019 όταν συνάντησα τον κ. Μαρινάκη στον Πειραιά και συζητήσαμε πώς μπορεί να γίνει ο Πειραιάς πιο φιλόξενος για τέτοια άτομα. Με ρώτησε ο πρόεδρος «πώς μπορώ να φέρω τον Ολυμπιακό πιο κοντά σας»; Του απάντησα «ένα τυφλό άτομο θέλει να νιώθει την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να πληρώνουμε τα έξοδα συνοδού που θα μας πηγαίνει στο γήπεδο και θα μας περιγράφει τα δρώμενα, θα φροντίζει για την ασφάλειά μας». Επί τόπου πήρε τηλέφωνο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και είπε ότι για κάθε τυφλό άτομο που μπαίνει στο γήπεδο θα εκδίδεται δωρεάν άλλο ένα διαρκείας εισιτήριο στο όνομα του τυφλού για τον συνοδό του.

Και πώς φτάσαμε στη σημερινή πρωτοποριακή κατάσταση;

Μετά ξεκινήσαμε συνεργασία με τον Νίκο Γαβαλά. Αν θυμάστε, πριν από την πανδημία βραβεύαμε ανάπηρα άτομα, φέρναμε και από άλλες ομάδες φιλάθλους με αναπηρίες. Προσκαλέσαμε κάποια στιγμή τον Γαβαλά σε εκδηλώσεις μας και τον φέραμε στην καθημερινότητα των τυφλών. Ειδικά το «Δείπνο στο Σκοτάδι» τον συγκλόνισε.

Τι είναι το «Δείπνο στο Σκοτάδι»;

Κλείνουμε ένα εστιατόριο στο οποίο απαγορεύεται κάθε πηγή φωτός. Εκεί όποιος έρθει πρέπει να εξυπηρετηθεί σαν τυφλός, να βρει το φαγητό του, να πιάσει το μαχαίρι του, το πιρούνι του, το ποτήρι του, να συζητήσει με τους άλλους, να φάει, να πάει στην τουαλέτα, όλα στο σκοτάδι. Για δύο ώρες να ζήσει αυτό που ζούμε εμείς όλη μας τη ζωή! Το βίωσε αυτό ο Γαβαλάς και μου είπε ότι συγκλονίστηκε. Είχε έρθει με τη γυναίκα του. Δεν μπορούσε να φανταστεί πόσα μηνύματα μπορείς να πάρεις με τις άλλες αισθήσεις. Ξεκινώντας από τους μικρούς ήχους στους οποίους δεν δίνεις σημασία όταν βλέπεις, αλλά και την όσφρηση, τη γεύση, την αφή.

Τι θα γίνεται με τον Ολυμπιακό από εδώ και πέρα;

Κάθε εντός έδρας ματς του Ολυμπιακού θα μεταδίδεται από φοιτητές του «Ράδιον Πάντειον», του ραδιοφώνου του Πανεπιστημίου, με αναλυτική περιγραφή για τυφλά άτομα. Με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες από ό,τι μία συνηθισμένη ραδιοφωνική περιγραφή. Αυτό θα βοηθάει και τα τυφλά άτομα που εισέρχονται στο γήπεδο αλλά και τους χιλιάδες που ακούν το ματς από τα σπίτια τους. Και δεν είναι μόνο οι Ολυμπιακοί. Είναι και οι οπαδοί των άλλων ομάδων που θα απολαμβάνουν αυτήν την εξειδικευμένη ραδιοφωνική μετάδοση όποτε η ομάδα τους παίζει με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Θα συνδέονται ηλεκτρονικά με το «Ράδιον Πάντειον» και θα ακούν τα πάντα για τον αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας. Έλληνες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στη Γερμανία, σε όλο τον πλανήτη. Δωρεάν. Δεν υπάρχει καμία συνδρομή. Πώς αισθάνονται όμως η πολιτεία και η ΕΠΟ που κανείς φίλαθλος με πρόβλημα όρασης στην Ελλάδα δεν μπορεί να απολαύσει την Εθνική Ελλάδας; Σε κανένα άθλημα.

Το όνειρό σου ποιο είναι;

Τυχαίνει να είμαι ο πρώτος ανάπηρος δικηγόρος που εκλέγεται στη διοίκηση Δικηγορικού Συλλόγου πανελλαδικά όλα αυτά τα χρόνια. Εκλέγομαι και στην τοπική αυτοδιοίκηση 12 χρόνια. Το όνειρό μου είναι να μπει στα σχολεία η εξοικείωση με την αναπηρία ως μάθημα. Να εξοικειωθούν τα παιδιά με την αναπηρία, για να γίνουν σύμμαχοί μας στην καθημερινότητα.

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου παίκτης όλων των εποχών στον Ολυμπιακό;

Παίκτης και προπονητής μαζί ο Τάκης Λεμονής. Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω από κοντά. Έχω κολλήσει στο «Τάκη ψυχάρα, Ολυμπιακάρα». Έχω γνωρίσει από κοντά τον Καρεμπέ, έχουμε βγάλει φωτογραφία και μάλιστα του είχα ζητήσει να κάτσει να τον πιάσω... Για να καταλάβω πώς είναι...

Δέχτηκε;

Ναι. Του έπιασα τα μαλλιά, το πρόσωπο, ήθελα να καταλάβω και το ύψος του, είχε εντυπωσιαστεί. Με ρωτούσε διάφορα. Μιλάω και αγγλικά και γαλλικά.

Πώς θες να κλείσουμε;

Αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός ήρθε για να μείνει. Δεν είναι μια ενέργεια που έγινε μία φορά σε μια παγκόσμια ημέρα αναπηρίας. Θα έρθει και η ΟΥΕΦΑ να δει από κοντά αυτό που συμβαίνει στο Καραϊσκάκη, έχουμε κανονίσει με τον Νίκο Γαβαλά μια παρουσίαση στα αγγλικά.