Τα πέντε λεπτά και η αλλαγή του Χάμες

Ο καλά κλεισμένος Χάμες που δεν είχε νεύρα, αλλά σέρβιρε γκολ νίκης και το χάρηκε με την ψυχή του για το τρίποντο του Ολυμπιακού επί του Άρη. Κι ας έγινε αλλαγή. Λεπτομέρειες και μυστικά αντεπίθεσης για τον Κολομβιανό και όχι μόνο.... 

Τα πέντε λεπτά και η αλλαγή του Χάμες

Ούτε ο Ολυμπιακός έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τον Άρη ούτε ο Χάμες Ροντρίγκες. Όμως αυτή η νίκη των Πειραιωτών (κι ας συνοδεύτηκε τελικά σε βαθμολογικό όφελος μόνο με το προσπέρασμα του ΠΑΟΚ σε αυτή την αγωνιστική) είχε τη δική της μεγάλη σημασία.

Ήταν η πρώτη φετινή νίκη σε ντέρμπι. Και η πρώτη σε μεγάλο ματς, αν βάλουμε και τα ευρωπαϊκά. Γι΄αυτό είχε άγχος στο πρώτο μέρος, γι΄αυτό πανηγυρίστηκε έξαλλα στο δεύτερο. Δεν ήταν μικρό πράγμα κι ας μην ήταν καμία τεράστια επιτυχία. Προφανώς και χρειάζεται συνέχεια. Τα πιο δύσκολα είναι μπροστά. Αλλά πριν από λίγο καιρό, τέτοιο ματς ο Ολυμπιακός μάλλον δεν θα το κέρδιζε. Κάτι θα γινόταν και θα στράβωνε. Τώρα το πράγμα έχει αλλάξει κι αυτό είναι το σημαντικότερο. Στο ματς με τον Άρη ήταν η απόδειξη.

Δεν συμφωνώ στο έπακρο με τη γενικά λογική άποψη ότι ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε επειδή έπαιξε σε δυνατό ματς και με διαβασμένο αντίπαλο με τα τρία «δεκάρια» του. Σίγουρα ήταν ένας λόγος, αλλά ο βασικότερος είχε να κάνει ότι στο πρώτο μέρος όλη η ομάδα δεν είχε ενέργεια. Δεν είχε σαφώς χώρους και απλωμένο παιχνίδι, αλλά δεν έβγαλε ένταση. Αυτή που από το πρώτο δευτερόλεπτο του δεύτερου μέρους υπήρξε και δεν ήταν κάτι που είχε να κάνει μόνο με την αλλαγή Φορτούνη-Μασούρα. Δηλαδή την παρουσία ενός πιο μαθημένου να παίζει στην άκρη.

Κάπου εδώ έρχεται ο Χάμες. Μέσα σε πέντε λεπτά είχε δύο ενέργειες απίθανες. Η σέντρα στο γκολ. Και η μπαλιά στην ευκαιρία του Μπακαμπού. Χάρμα οφθαλμών. Κι ο Κολομβιανός όταν έγινε αλλαγή δεν έκανε τα δικά του. Χειροκρότησε τον κόσμο στην αποθέωσή του. Πήγε και αγκάλιασε συμπαίκτες, τον Μίτσελ, τους συνεργάτες. Στο τέλος ήταν μαζί με όλους στον πανηγυρισμό μπροστά στην «7». Όπως ακριβώς πρέπει.

Δεν θα πρέπει να είναι μόνιμο αυτό το Φορτούνης, Χάμες, Μπιέλ. Σίγουρα. Δεν θα πρέπει βέβαια και να το αφήσουμε στην άκρη επειδή δε βγήκε για ένα ημίχρονο. Άλλωστε δεν ήταν θέμα μόνο σχηματισμού, ήταν θέμα ενέργειας και έντασης περισσότερο. Η άνοδος των Χουάνγκ, Εμβιλά στο δεύτερο ήταν καθοριστική. Πάλι με τους χαφ του Άρη να είναι τρεις, αλλά με εντελώς άλλο ρυθμό και πίεση από πλευράς Ολυμπιακού σε σχέση με το πρώτο 45λεπτο.

Το παιχνίδι του Κυπέλλου θα είναι ακόμη πιο δύσκολο και απαιτητικό σε λίγα 24ωρα. Αν από την αρχή αντιμετωπιστεί έτσι εκ μέρους του Ολυμπιακού, τότε ίσως πιο μεγάλο πρόβλημα θα έχει πλέον ο... Άρης. Ασχέτως τακτικής, δεκαριών και εξτρέμ. Ο δε Μασούρας από εκεί που είχε ακούσει τόσα, τώρα έγινε πάλι λατρεμένος και κομβικός. Μα, αυτός ήταν πάντα ο Μασούρας. Παίκτης ομάδας, μέσα στις φάσεις, με βοήθειες παντού και με τοποθετήσεις στην περιοχή για το γκολ. Δεν έκανε κάτι περισσότερο, δεν θα κάνει κάτι λιγότερο...