Τα ρέστα στον Μαρσέλο!

Ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ δεν δικαίωσε σε κανένα σημείο τη (γιγαντιαία) φήμη του, έπαιξε ελάχιστα, δεν προσέφερε απολύτως τίποτα και μάλιστα όταν ο Μίτσελ επέλεξε να ρισκάρει ρίχνοντάς τον στο κρίσιμο παιχνίδι με την Καραμπάχ στο Καραϊσκάκη, στάθηκε μοιραίος για την ομάδα, η οποία κατέρρευσε και συνετρίβη.

Τις μέρες που προηγήθηκαν της αναχώρησης του Ολυμπιακού για την Ισπανία και τη χειμερινή μίνι προετοιμασία η φήμη ότι ο Μαρσέλο δεν θα έμπαινε στο αεροπλάνο κυκλοφορούσε ευρέως. Ακουγόταν πως θα συνέχιζε την καριέρα του στη Los Angeles F.C. του παλιόφιλου Γκάρεθ Μπέιλ, άλλοι τον έστελναν στην αξιόμαχη Χετάφε, ενώ ορισμένοι υποστήριζαν πως θα αναλάμβανε πόστο στην αγαπημένη του Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Ολυμπιακός όμως είχε διαφορετική γνώμη και ο Βραζιλιάνος ταξίδεψε τελικά στη Μαρμπέγια. Και, αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, πρόκειται για μια πολύ σωστή επιλογή.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: ο Μαρσέλο ΔΕΝ είναι μεγάλος. Toν Μάιο έκλεισε τα 34. Ο Μέσι είναι 35, o Kριστιάνο Ρονάλντο και ο Μόντριτς 37, ο Ιμπραΐμοβιτς 41. Ο βασικότατος σε Μπαρτσελόνα και Εθνική Ισπανίας Ζόρντι Άλμπα, που αγωνίζεται στην ίδια θέση με τον Μαρσέλο, είναι μόλις δέκα μήνες μικρότερος.

Επίσης, ο Μαρσέλο είναι ίσως ο πιο ποιοτικός ποδοσφαιριστής που ανέδειξε το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο τον 21ο αιώνα. Και ένα 20% της απόδοσής του στη Ρεάλ να πιάσει, μπορεί εύκολα να κάνει τη διαφορά στο χαμηλοτάτου επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά και μόνο η παρουσία του με την ερυθρόλευκη φανέλα αποτελεί επένδυση για τον σύλλογο. Ένα τόσο μεγάλο ποδοσφαιρικό όνομα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και στο μέλλον όπως έγινε π.χ. με τον Καρεμπέ. Ας προσθέσουμε εδώ και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του και το ότι ποτέ και πουθενά δεν δημιούργησε προβλήματα.

Τέλος, υπάρχει και το επικοινωνιακό κομμάτι. Ο Μαρσέλο παρουσιάστηκε ως η μεταγραφή της δεκαετίας, σε ένα γεμάτο Καραϊσκάκη, σε μια φιέστα που μόνο με την υποδοχή του τεράστιου Λάγιος Ντέταρι μπορεί να συγκριθεί. Θα ήταν πολύ άσχημο για το πρεστίζ των πρωταθλητών να φύγει σαν κυνηγημένος.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν οφείλει να πιστέψει στον Μαρσέλο, να συνεχίσει να τον στηρίζει και να εξαντλήσει κάθε περιθώριο υπομονής μαζί του. Έχω την αίσθηση πως και οι δύο πλευρές έχουν μόνο να κερδίσουν από αυτήν τη συνεργασία.