Ο Νίκος Φούσκας που ανέδειξε τον Ντόι: «Όταν οι άλλοι γέλαγαν, αυτός έκλαιγε στα αποδυτήρια»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Μου είπε ενδιαφέροντα πράγματα και είναι θέμα το πώς κάνουν σκάουτινγκ οι ομάδες, δεν τον «έβλεπαν» τον Ντόι και τον πήρε ο Ολυμπιακός, μόνο ο Ολυμπιακός έδειξε ενδιαφέρον. Τον Φούσκα τον ανέφεραν και οι γονείς του Ντόι.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 16/11/2022

Τη διάβασες τη συνέντευξη που μου έδωσαν οι γονείς του Ντόι;

Ναι, τα διάβασα όλα.

Πρώτα απ' όλα, πες μου για την καριέρα σου.

Ξεκίνησα από τους μικρούς του Πανιωνίου, τότε ο Πανιώνιος είχε μία από τις πιο δυνατές ακαδημίες στην Ελλάδα. Πέρασα από τις μικρές Εθνικές, ήταν να γίνω επαγγελματίας στον Πανιώνιο, αλλά έπεσε η ομάδα. Πήγα στον Ολυμπιακό Λιοσίων έναν χρόνο, μετά στον Ατρόμητο, μετά στην Προοδευτική όπου κάναμε τη μεγάλη πορεία, με την πρώτη χρονιά ανεβήκαμε Α' Εθνική, ένδοξες στιγμές τότε στην Προοδευτική με Αλμανίδη, Ζαΐμι, Τάκη Γιαννόπουλο κ.λπ. Έπαιξα άλλα 3,5 χρόνια στην Προοδευτική, Α' Εθνική, μετά πήγα στον Θρασύβουλο, στον Αίαντα Σαλαμίνας και σταμάτησα νωρίς γιατί ήθελα να φτιάξω τις ακαδημίες στον Ιάσονα Ιλίου. Η Προοδευτική είναι η αγαπημένη μου ομάδα, είχαμε πολύ κόσμο τότε.

Τον Ντόι πότε τον πήρες;

Έφτιαξα τις ακαδημίες του Ιάσονα από το πρώτο παιδί! Και τώρα έχουμε γύρω στα 400 παιδιά, αγόρια και κορίτσια! Είμαστε από τις πιο μεγάλες ακαδημίες στην Αθήνα. Το γυναικείο τμήμα μας παίζει στη Β' Εθνική, φτιάχνουμε δυνατή ακαδημία και στα κορίτσια, το πιστεύω πολύ το γυναικείο ποδόσφαιρο.

«Εγκλήματα» έχουν γίνει στην Ελλάδα με το γυναικείο ποδόσφαιρο, ενώ υπάρχει δυναμικό.

Έχει μείνει πολύ πίσω στην Ελλάδα το γυναικείο ποδόσφαιρο. Υπάρχει μεγάλη δίψα από τα κορίτσια για το ποδόσφαιρο, να δεις πώς κάνουν, θα πάθεις πλάκα.

Ξέρω, έχω κάνει συνεντεύξεις από παίκτριες που πήραν μεταγραφή στο εξωτερικό.

Τα τελευταία χρόνια ο Ιάσονας Ιλίου έχει δώσει πολλούς παίκτες σε διάφορες ΠΑΕ, έχουμε δώσει 16 παίκτες! Ο πρώτος ήταν ο Ανδρέας Ντόι στον Ολυμπιακό και ο τελευταίος είναι αυτό το καλοκαίρι ο 17χρονος αδερφός του που πήγε στην Ηλιούπολη στη Β’ Εθνική.

Έχει τα φόντα ο αδερφός του ο 17χρονος;

Ναι, και αυτό το παιδί έχει τα φόντα να φτάσει ψηλά. Έχω 15 χρόνια τις ακαδημίες του Ιάσονα και μπορώ να πω ότι έχω πείρα σε αυτό το κομμάτι.

Τι εννοείς όταν λες «έχω τις ακαδημίες του Ιάσονα»;

Είμαι πρόεδρος στον σύλλογο πλέον. Ήμουν προπονητής του Ανδρέα για χρόνια, τότε ήμασταν μικρή ακαδημία. Τον πήρα από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε, 6 χρόνων. Τον έφερε ένας γείτονας, το όνομά του είναι Σπύρος Σπαθάρης, ο γιος του παίζει στην Κ19 του Παναθηναϊκού. Μαζί με τον γιο του τότε, που ήταν πιτσιρικάς, μου έφερε και τον Ανδρέα Ντόι γιατί τα παιδιά αυτά έπαιζαν μπάλα στη γειτονιά. Και κοίτα πού έφτασαν τα δύο παιδιά, το ένα στον Παναθηναϊκό και το άλλο στον Ολυμπιακό! Παιδάκια που έπαιζαν μπάλα στην πλατεία της γειτονιάς…

Πώς πήγε ο Ανδρέας Ντόι στον Ολυμπιακό;

Τον είχαμε εμείς από 6 χρόνων έως 14,5 που πήγε στον Ολυμπιακό. Ξεχώριζε. Κλήθηκε και στη Μικτή Αθηνών. Τον είχαμε προτείνει και σε άλλες ομάδες, αλλά «δεν έβλεπαν»! Δεν έβλεπαν αυτό που είδε ο Ολυμπιακός. Δοκιμάστηκε στον Ολυμπιακό και τον πήραν. Δεν είναι εύκολο να σε πάρει ο Ολυμπιακός.

Γιατί δεν τον έπαιρναν οι άλλοι;

Ο Ανδρέας από μικρός ήταν πάντα ψηλό παιδί, ψηλότερο από τα άλλα, και φαινόταν αργός. Νόμιζαν ότι θα είναι αργός, δεν έβλεπαν πιο μακριά. Το παιδί είναι θηρίο, μόλις έγινε άντρας μπήκε στο κορυφαίο επίπεδο και δεν υστερεί. Μιλάμε για ένα νέο παιδί 1,90 μ. που κλήθηκε να κολυμπήσει στα βαθιά, έπαιξε στα ντέρμπι με την πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, έπαιξε σε ευρωπαϊκά ματς και στέκεται μια χαρά. Χωρίς να έχει μεγάλη πείρα στη θέση.

Έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Να μάθει τη θέση, να δουλέψει την εκρηκτικότητά του.

Έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Σήκωσε το βάρος της πολύ βαριάς φανέλας του Ολυμπιακού, σε πολύ δύσκολη εποχή όπου δεν πήγαινε καλά η ομάδα, με τεράστιες απαιτήσεις και πίεση από τον κόσμο. Ξεκίνησε με αυτογκόλ στην Κρήτη. Δεν τον πήρε από κάτω όμως. Το άφησε πίσω. Έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.

Πώς το ξέρεις;

Είχα μιλήσει μαζί του. Ήταν ψύχραιμος, μου είπε ότι ο προπονητής τού είπε ότι πήγε καλά και ότι συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Και μπράβο στον Μίτσελ.

Ποιο είναι το μεγάλο ατού του Ανδρέα Ντόι;

Η αντίληψη που έχει στο παιχνίδι. Έχει πολύ γρήγορο μυαλό. Διαβάζει το παιχνίδι. Και έχει τρομερή επαφή με την μπάλα, έχει πολύ καλή τεχνική. Όταν πάρει θάρρος, θα τη δείξει και την τεχνική του. Πιστεύω ότι αυτό είδε ο Μίτσελ και τον προώθησε ως στόπερ, είδε παίκτη που θα φτιάχνει το παιχνίδι από πίσω. Ξέρει μπάλα. Από μικρός ήταν πολύ κοντρολαρισμένος. Χρησιμοποιούσε και τα δύο πόδια. Παρά το ύψος του ήταν πολύ τεχνίτης. Ο Ανδρέας κουβαλούσε την ακαδημία μας μόνος του. Και είναι πολύ αφιερωμένος στο ποδόσφαιρο από μικρός. Πειθαρχημένος. Ενώ άλλα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο για διασκέδαση, αυτός ήταν επικεντρωμένος στο ποδόσφαιρο, ήθελε πάντα να κερδίζει. Άμα έχανε τράβαγε τα μαλλιά του, έκλαιγε, νευρίαζε.

Θυμάσαι κάποιο περιστατικό;

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ… Πιτσιρικάδες ήταν, φέραμε ισοπαλία ένα ματς, όλα τα παιδιά ήταν στον κόσμο τους, γελούσαν, πάω στα αποδυτήρια και είχαν φύγει όλοι, ήταν μόνος του ο Ανδρέας και έκλαιγε. Ήθελε πάντα να κερδίζει. Τρομερό πάθος με το ποδόσφαιρο, αφιερωμένος στο ποδόσφαιρο. Όλη του η ζωή είναι το ποδόσφαιρο.

Τι θέση, τελικά, του ταιριάζει πιο πολύ;

Νομίζω ότι για μεγάλη ομάδα τού ταιριάζει η θέση του στόπερ. Διότι με την τεχνική του θα μπορεί να ανταποκριθεί στο μπιλντ απ, στο χτίσιμο παιχνιδιού από πίσω. Και, επίσης, τα παιδιά που βγάζει το ελληνικό ποδόσφαιρο κάνουν καριέρα στη θέση των στόπερ.

Γιατί;

Διότι οι ομάδες γεμίζουν τα χαφ με ξένους, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στα χαφ.

Εσύ έμαθα ότι είσαι Παναθηναϊκός.

(γελάει). Ναι, είμαι λίγο Παναθηναϊκός. Ο Ανδρέας και η οικογένειά του ήταν Ολυμπιακοί. Εγώ όποτε τον βλέπω στον Ολυμπιακό να παίζει έχω αγωνία λες και είμαι Ολυμπιακός. Δεν ξεχωρίζω τα παιδιά μας αν θα πάνε στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ. Τα βλέπω ως δικά μας παιδιά. Και είναι κοντά στις ακαδημίες του Ιάσονα ο Ανδρέας, έρχεται και βλέπει τους αγώνες, τις προπονήσεις, χαιρόμαστε όλοι για εκείνον. Και να ξέρεις κάτι: αν και Παναθηναϊκός εγώ, «ΦΩΣ» διάβαζα από μικρός! Τα Αθηναϊκά και τα Πειραϊκά, κορυφαίο το «ΦΩΣ» πάντα στις μικρές κατηγορίες. Με Αντώνη Δαρζέντα μεγαλώσαμε. Και με Ζουρίδη.

Έχουν «εγκληματήσει» οι ελληνικές ομάδες τα τελευταία χρόνια βάζοντας πάρα πολλούς ξένους και φράζοντας την εγχώρια παραγωγή;

Ε, βέβαια. Βλέπεις και τις μικρές ομάδες να μην έχουν έναν Έλληνα ή να έχουν έναν δύο Έλληνες στην εντεκάδα. Ο Ανδρέας είναι η απόδειξη ότι πρέπει να εμπιστευτούν τα παιδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ το κάνει τώρα τελευταία. Μπήκε ο Ανδρέας σε μια ομάδα με τεράστιο μπάτζετ, με 40 παίκτες να έχουν αγωνιστεί, και όμως πήρε φανέλα βασικού σταθερά. Οι ελληνικές ομάδες θα έπρεπε να παραδειγματιστούν από αυτό που κάνουν οι ομάδες από τις σκανδιναβικές χώρες. Υπάρχει πολύ ταλέντο.

Γιατί να μην υπάρχει;

Σου το λέω γιατί το ζω, υπάρχει πολύ ταλέντο. Τα τελευταία χρόνια οι σύλλογοι έχουν οργανωθεί σε επίπεδο ακαδημιών, έχουν φτιάξει καλά γήπεδα, έχουν πάρει προπονητές εξειδικευμένους, γίνεται δουλειά, βλέπεις παιδάκια που είναι καλοί αθλητές, τεχνίτες, γρήγοροι, πετάνε. Αλλά δεν τους εμπιστεύονται όταν είναι να φτάσουν στο πιο υψηλό επίπεδο. Αν δεν εμπιστευτείς έναν παίκτη να τον προωθήσεις να παίζει, πώς θα γίνει επαγγελματίας;

Άλλο;

Ο μπαμπάς του πίστευε πάρα πολύ στο παιδί. Τον πειράζανε, του έλεγαν ότι θα βολοδέρνει ο γιος του γιατί στο ελληνικό ποδόσφαιρο προτιμάνε τις μεταγραφές ξένων, αλλά εκείνος ήταν απτόητος, πίστευε ότι ο Ανδρέας θα φτάσει πολύ ψηλά. Και δικαιώθηκε. Με το μηχανάκι του πάντα τον έφερνε στις προπονήσεις και ήταν πάντα πολύ κοντά στο παιδί. Και η μάνα.

Βρήκα κάτι παλιές φωτογραφίες σου στο αρχείο μας με την Προοδευτική να μαρκάρεις τον Καραπιάλη. Πες μου για αυτόν.

Ο Καραπιάλης ήταν το κλασικό «δεκάρι» που όλοι αγαπήσαμε! Αυθεντικό ταλέντο που χαιρόσουν να τον βλέπεις μέσα στο γήπεδο.